Του Δημήτρη Καμπουράκη
Εγώ θα το γράψω κι ας κακιώσουν μερικοί. Η ΝΔ προηγείται σε όλα έναντι του Σύριζα, εκτός από ένα: Τη συνοχή. Αναφέρομαι στα ανώτερα και μεσαία στρώματα των στελεχών, αλλά στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε πως ο απλός κόσμος στοιχίζεται πίσω από στελεχάρες και στελεχάκια. Κι ενώ λοιπόν άπαντες οι Συριζαίοι είναι ικανοί να σκοτώσουν -που λέει ο λόγος- για τον Αλέξη, οι Νεοδημοκράτες γρονθοκοπούνται υπογείως ως Μητσοτακικοί, Καραμανλικοί ή Σαμαρικοί.
Οι κυβερνητικοί δούλευαν ψιλό γαζί τον κοσμάκη επί τέσσερα χρόνια. Αλλά και τότε που τον κορόιδευαν και τώρα που του δίνουν κάτι ψευτοδωράκια, ήταν κανονικοί Ταλιμπάν. Ούτε ψυχολογικές μεταπτώσεις είχαν, ούτε ιδεολογικές αντιρρήσεις, ούτε πολιτικές ανησυχίες, ούτε εσωκομματικά προβλήματα. Έβγαιναν στις τηλεοράσεις και έφταναν συνειδητά μέχρι σημείου προσωπικής γελοιότητας προκειμένου να υποστηρίξουν την πολιτική τους και την ηγεσία τους.
Κι αντί οι Νεοδημοκράτες να γίνουν μια γροθιά και να τους πάρουν φαλάγγι, το αναβάλλουν καθημερινώς διότι θέλουν πρώτα να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Ο Κυριάκος αλωνίζει τη χώρα κάνοντας δυο περιοδείες κάθε μέρα για να δώσει πόντους στην παράταξή του κι από πίσω του γίνεται χαμός. Τα στελέχη αλληλοκοιτάζονται με σμιχτά φρύδια, αφήνει ο ένας τον άλλον να εκτεθεί, βάζουν μεταξύ τους ανούσιες και αστείες τρικλοποδιές, αναλώνονται σε εσωτερικές χαζομάρες.
Ειλικρινά προσπάθησα να καταλάβω ποιες είναι οι βαθύτερες διαφορές ουσίας ανάμεσα στους Μητσοτακικούς, τους Καραμανλικούς και τους Σαμαρικούς, αφού τρώνε τη μισή τους μέρα για να αλληλοκατηγορούνται. Βρήκα μόνο κακίες από το παρελθόν, ασήμαντες προσωπικές βλέψεις που συγκρούονται, κουτσομπολίστικές μικρότητες και βλακώδεις υποστηρίξεις ή αποκλεισμούς στο όνομα του Κυριάκου, του Κώστα ή του Αντώνη.
Η κατάσταση μου θυμίζει τις διηγήσεις ενός χωριανού μου που πήγε ως ΛΟΚατζής να πολεμήσει στην Κύπρο το '74 και βρήκε τους Κύπριους Μακαριακούς και ΕΟΚΑβήτες να αλληλοπυροβολούνται, ενώ οι Τούρκοι ήταν στα 500 μέτρα. Κι επειδή το παράδειγμα είναι βαρύ και ίσως υπερβολικό, ας το ελαφρύνω λίγο: Η κατάσταση στην ΝΔ μου θυμίζει ένα παιχνίδι πόλο. Πάνω από το νερό όλα είναι εντός κανονισμών, αλλά αν η κάμερα γίνει υποβρύχια θα καταγράψει μια κλωτσοπατινάδα άνευ προηγουμένου. Όλοι είναι με κάποιους εντός του κόμματος, αντιπαθούν κάποιους άλλους, σχεδιάζουν κάτι, υποσκάπτουν κάτι άλλο, αλλά μέχρι να τα κάνουν όλα αυτά και μέχρι να τα εξηγήσουν επαρκώς… ξεχνούν να πουν καμιά κουβέντα στον κοσμάκη για τον καταστροφικό Σύριζα. Αφήνουν τον Κυριάκο να το κάνει, αυτοί έχουν σοβαρότερες δουλειές.
Ο Κυριάκος πάλι θα κερδίσει τις εκλογές και με διαφορά. Ο Αλέξης, παρά το αλαζονικό ύφος του και την τεχνητή σιγουριά του, είναι κουτσό άλογο. Πάει για βαριά ήττα. Γι αυτό και δεν αποδέχομαι την προτροπή κάποιων που μου λένε να μην μιλώ διότι υπονομεύω τον στόχο για απομάκρυνση της Συριζαϊκής λαίλαπας. Ούτε θεωρώ ότι εξ αιτίας αυτών που περιγράφω, ο νικητής Κυριάκος θα είναι όμηρος μοιραίων μετεκλογικών εσωκομματικών συσχετισμών. Στο χέρι του θα είναι όλα, όχι στο χέρι των από κάτω του. Αλλά δεν επιτρέπεται να κρυβόμαστε και πίσω από το δάκτυλό μας.
Τελευταία επισήμανση: Όταν όλοι τα ''χουν με όλους εκεί μέσα, φανταστείτε πώς υποδέχονται τους κεντρώους που έρχονται στις τάξεις τους από άλλους πολιτικούς χώρους. Αντί ν' ανοίξουν τα χέρια και να τους υποδεχτούν, χτίζουν άπαντες στα γρήγορα έναν τοίχο για τους "παρείσακτους" που πλάκωσαν για να τους φάνε την εξουσία που είχαν μέσα στην παλάμη τους…
