Του Νίκου Ρωμανού
Στο προηγούμενο άρθρο μου είχα αναλύσει μεταξύ άλλων τη σχέση του Σύριζα με το παλιό ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι όμως μόνο οι αντιλήψεις, η ρητορική κ οι άνθρωποι του παλιού ΠΑΣΟΚ που βρήκαν απάνεμο λιμάνι στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι χειρότεροι λαϊκιστές από όλους τους πολιτικούς χώρους, όλοι όσοι αρνούνται να συμβιβαστούν με την λογική και με το σήμερα! Το πιο λαϊκίστικο και γραφικό κομμάτι της δεξιάς συγκυβερνά αυτήν την στιγμή με το πιο λαϊκίστικό και γραφικό κομμάτι της αριστεράς. Ο λαϊκισμός πάνω από όλα, ενώνει ως συγκολλητική ουσία ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ιδεολογικοί αντίπαλοι. Στην ουσία δεν είναι τίποτα παραπάνω από "συναγωνιστές" της ευκολίας, της δημαγωγίας και του ψέματος. Γιατί έτσι έμαθαν να πολιτεύονται και αυτή είναι η μόνη τους πραγματική ιδεολογία.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα από τα θετικά της κρίσης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Όπως και στην αγορά, έτσι και στην πολιτική, η κρίση συντέλεσε στο ξεσκαρτάρισμα! Στην προ κρίσης εποχή που το χρήμα έρρεε και οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια, όλοι ήταν "βιώσιμοι" και "πετυχημένοι". Κατά την διάρκεια της κρίσης όσοι προσαρμόστηκαν έγκαιρα στις έκτακτες ανάγκες, ισχυροποίησαν τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και αναδιοργάνωσαν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τον τρόπο λειτουργίας τους, αύξησαν τις πιθανότητες να παραμείνουν βιώσιμοι με χίλιες δυσκολίες. Οι αεριτζήδες και οι επιχειρηματίες της αρπαχτής είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να βγουν αλώβητοιαπό την κρίση σε σχέση με τους σοβαρούς επαγγελματίες.
Το ίδιο συνέβη κ στην πολιτική. Όσοι αντιμετώπισαν σοβαρά και υπεύθυνα την κρίση, πέρασαν δύσκολα αλλά επιβίωσαν πολιτικά. Όσοι την είδαν σαν ευκαιρία "αρπαχτής" στην καλύτερη περίπτωση έμειναν ή θα μείνουν λίαν συντόμως χωρίς στέγη μετακομίζοντας από την μία ετοιμόρροπη πολιτική κατασκευή στην άλλη. Οι πιο γραφικοί δε από αυτούς δημιούργησαν δικές τους ετοιμόρροπες κατασκευές αυτοαποκαλούμενοι και πρόεδροι, καθιστώντας έτσι εαυτούς “ρυθμιστές”.
Σε κάθε περίπτωση, στα μεγάλα ιστορικά κόμματα της μεταπολίτευσης συντελέστηκε πρωτοφανές ξεσκαρτάρισμα λόγω κρίσης. Αποτέλεσμα αυτού του ξεσκαρταρίσματος ήταν τόσο η δημιουργία των ΑΝΕΛ, όσο κ η εκτόξευση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Των δύο κομμάτων δηλαδή που έχουμε την τύχη να μας κυβερνούν σήμερα καθιστώντας μας θεατές των όσων πρωτόγνωρων, επικίνδυνων και πραγματικά «νέων» παρακολουθούμε. Όλοι όσοι διεγράφησαν ή αποχώρησαν από ΝΔ κ ΠΑΣΟΚ για να μην ψηφίσουν τα δύο προηγούμενα μνημόνια εγγυόνται τώρα την πιστή εφαρμογή του τρίτου (αχρείαστου), προετοιμάζοντας και τέταρτο. Μαζί τους κάθε αποτυχημένος, γραφικός και ξεχασμένος πολιτικός της μεταπολίτευσης βρίσκει την πόρτα του "νέου" ανοιχτή και το κόκκινο χαλί στρωμένο.
Οτιδήποτε ληγμένο, από τα αζήτητα της μεταπολίτευσης και την χωματερή του πολιτικού μας συστήματος (που δεν φημίζεται για την αγάπη του στην ανανέωση και την κάθαρση) ξαναβρήκε πολιτική έκφραση και λόγο ύπαρξης! Και πλέον δεν υπάρχει καμία ωραιοποίηση. Καμία διαχωριστική γραμμή! Κανένα πρόσχημα! Αρκεί να είσαι όσο πιο "παλιός" κ λαϊκιστής γίνεται! Αρκεί να έχεις το θράσος να εκβιάζεις δικαστικούς που δεν σου κάνουν τα χατίρια (κρατώντας φακέλους με προσωπικές υποθέσεις τους επί έναν χρόνο στο συρτάρι σου). Αρκεί να έχεις το θράσος να επιτίθεσαι στην δικαιοσύνη ανοιχτά (χωρίς προσχήματα) μόλις δεν σε βολεύουν οι αποφάσεις της. Αρκεί να υπηρετείς με συνέπεια τον διχασμό σε κάθε επίπεδο, με κάθε ευκαιρία! Αρκεί να μην βλέπεις πολιτικούς αντιπάλους αλλά εχθρούς. Αρκεί να μην βάζεις τίποτα πιο πάνω από την εφήμερη προσωπική και πολιτική σου επιβίωση. Αρκεί να βαφτίζεις «ακραίο» το αυτονόητο γιατί είναι κ αυτό ένας ακόμα (βασικός) εχθρός σου. Αρκεί τουλάχιστον να μην αντιδράς και να στηρίζεις άμεσα ή έμμεσα όλα τα παραπάνω.
Αν πιστεύεις πως πληροίς αυτά τα κριτήρια ζητούμε συγνώμη που σε ξεχάσαμε και σε παρακαλούμε να στείλεις το βιογραφικό σου για να το εξετάσουμε το συντομότερο μαζί με του Βύρωνα, της Μαριλίζας, του Στέφανου, του Φώτη, του Νίκου κοκ... Το άρωμα του «νέου» αναδύεται πιο έντονα από ποτέ! Ο ακραίος λαϊκισμός από την δημοκρατική εκτροπή απέχουν ελάχιστα. Και είναι και τα δύο τόσο παλιά που εύκολα περνιούνται για«νέα»….
*Ο κ. Νίκος Ρωμανός είναι Επιχειρηματίας, Ψυχολόγος, MBA, BA Psychology
