Tου Γιάννη Κουζηνού
Υπάρχουν στιγμές όπου το Λατινοαμερικάνικο λογοτεχνικό είδος, γνωστό ως "μαγικός ρεαλισμός" παίζει μπροστά στα μάτια μας σαν δυσοίωνη πραγματικότητα.Όπως φαίνεται να συμβαίνει με ειδήσεις όπως αυτή από το Νότιο Δημοτικό Κοιμητήριο του Καράκας.
Πίσω στο 1929 ο Romulo Gallegos δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα που αιχμαλώτισε την φαντασία των κατοίκων της χώρας του αλλά και όλης της ηπείρου. Dona Barbara είναι ο τίτλος με θέμα την μάχη του πολιτισμού ενάντια στην βαρβαρότητα και κεντρική ηρωίδα την Barbara μια νεαρή δικηγόρο που παλεύει για τα δικαιώματα της σε ένα περιβάλλον πάθους και έλλειψης δικαιοσύνης. Το βιβλίο αγαπήθηκε από τον κόσμο όπως και ο ίδιος ο Romulo Gallegos που το 1947 εξελέγη πρόεδρος της χώρας στις πρώτες ελεύθερες και ανόθευτες εκλογές στην ιστορία της μόνο όμως για μερικούς μήνες αφού ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα το 1948. Μετά από μια δεκαετία στην εξορία ο Gallegos επέστρεψε στο Καράκας και αφού πλέον το βιβλίο του είχε δεχθεί δεκάδες λογοτεχνικές διακρίσεις. Πέθανε το 1969 και τάφηκε σε ένα μικρό τάφο μαζί με τη σύζυγό του η οποία είχε φύγει 20 χρόνια πριν.
Πριν λίγο καιρό η εγγονή του, Theotiste Gallegos έγραψε στη σελίδα της στο Facebook ότι ο τάφος του παππού της είχε βεβηλωθεί. «Δεν εκλάπησαν μόνο η μαρμάρινη όψη του μνημείου αλλά και τα οστά του Romulo Gallegos και της συζύγου του, πιθανότατα για χρήση στις βουντού τελετές της λατρείας Santeria»
Μέσα σε λίγες ώρες και κατόπιν εντολής του ίδιου του Maduro, ο υπουργός Πολιτισμού Freddy Nanez πήγε στο κοιμητήριο, στο μνήμα του Romulo Gallegos και της συζύγου του και ανέβασε μια φωτογραφία στο twitter που απεικονίζει τον ίδιο πάνω από το μνήμα για να επιβεβαιώσει ότι η βεβήλωση δεν έγινε ποτέ !Και ενώ στην φωτογραφία φαίνεται περισσότερο ο ίδιος παρά το μνήμα δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος εύκολα ότι οι πλάκες με τα ονόματα είναι τοποθετημένες πάνω σε φρέσκο τσιμέντο! «Καταδικάζουμε κατηγορηματικά κάθε βανδαλισμό αυτού του είδους καθώς και την ανεύθυνη πολιτική εκμετάλλευση από την δεξιά πτέρυγα» και συμπλήρωσε ότι οι αρχές θα κληθούν να διεξάγουν ενδελεχή έρευνα.
Οι φωτογραφίες όμως που ανέβασε η Theotiste Gallegos δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το γεγονός και είναι αδιαμφισβήτητος μάρτυρας, όχι μόνο του γεγονότος αλλά και του αισχρού τρόπου συγκάλυψης του από την κυβέρνηση.. 
«Έκλεψαν την ιστορία μου αλλά και κομμάτι της ιστορίας του κάθε Βενεζολάνου καθώς για κάθε πολίτη αυτής της χώρας ο Romulo Gallegos ήταν οικογένεια,ήταν ο συγγραφέας που μας συντρόφευε για χρόνια μέσω της Dona Barbara γι αυτό σας παρακαλώ, σας ικετεύω να διαδώσετε αυτά τα νέα. Bεβήλωσαν την αξιοπρέπειά μας,έχουν κλέψει την ευπρέπεια από όλους τους Βενεζολάνους. Aν κάποιος ήταν ένας από εμάς αυτός ήταν ο Don Romulo Gallegos» έγραψε στην προσωπική της σελίδα στο facebook στέλνοντας ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα.
Η βεβήλωση και σύληση του τάφου του Romulo Gallegos είναι μόνο τη κερασάκι στην τούρτα αφού κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο είναι πλέον το φαινόμενο τυμβωρυχίας και κλοπής οστών αλλά και ολόκληρων σκελετών που πωλούνται σε υψηλές τιμές στους ιερείς της Santeria.Το πιο πιθανό είναι ότι οι τυμβωρύχοι ούτε ξέρουν ούτε τους ενδιαφέρει σε ποιόν ανήκει ο τάφος που ανοίγουν καθώς πέρα από τους εκατοντάδες ανωνύμων πολιτών που έχουν συληθεί τρεις ανήκουν σε πρώην προέδρους της Βενεζουέλας.
Η άνοδος και η εξάπλωση της Santeria επήλθε σχεδόν ταυτόχρονα με την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία και με την σύσφιξη των σχέσεων με την Κούβα όπου η αίρεση έχει βαθιές ρίζες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Τσάβες υπήρξε πιστός της αίρεσης και μάλιστα ο θάνατος του στην Κούβα (και όχι στο Καράκας όπως θέλει η επίσημη εκδοχή) επήλθε γρηγορότερα μετά την απομάκρυνση του από τις θεραπείες της δυτικής ιατρικής και ακολουθώντας τις "μαγικές πρακτικές" ιερέα της Santeria.
Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα οι θεωρίες συνωμοσίας θέλουν την μεταφορά των οστών του Απελευθερωτή Σιμόν Μπολίβαρ από τον τύμβο όπου βρισκόταν για 141 χρόνια με αποκλειστικό ανεπίσημο λόγω την κλοπή μερικών από τα οστά του και την χρησιμοποίηση τους στις τελετές της Santeria για την ενίσχυση του ίδιου και του καθεστώτος.
Όπως και να έχει τα κοιμητήρια στην Βενεζουέλα είναι πλέον σημεία διακίνησης ναρκωτικών,επίλυσης διαφορών μεταξύ συμμοριών και οι εργάτες σε αυτά είναι αναγκαίο να οπλοφορούν. Έχουν δεν έχουν βάση οι θεωρίες συνωμοσίας, το γεγονός ότι όπως και σε όλη την χώρα, σε όλα τα επίπεδα,η κατάσταση στα κοιμητήρια είναι πλέον ανεξέλεγκτη. Δεν ξέρω πως είναι δυνατόν να σέβεσαι το οτιδήποτε σε μια χώρα που δεν σέβονται ούτε τους νεκρούς. Δεν ξέρω πως και ποτέ οι ζωντανοί θα βρουν την ησυχία τους όταν στην Βενεζουέλα σήμερα δεν ησυχάζουν ούτε οι νεκροί.
Το Πρώτο μέρος του άρθρου με τίτλο «Οι νεκροί δεν ησυχάζουν» μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
