Του Σάκη Μουμτζή
Είναι διάχυτη η εντύπωση πως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στηρίζουν την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς αυτή προσπαθεί να περιορίσει στο ελάχιστο τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν κατά την διάρκεια της θητείας της. Για τους εταίρους μας, ένας χρόνος πάνω-κάτω δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει- σύμφωνα με αυτήν την άποψη—είναι να μην δημιουργηθεί πρόβλημα συνοχής της ευρωζώνης λίγο πριν τις γαλλικές και τις γερμανικές εκλογές. Πάντως, μέχρι στιγμής τα γεγονότα φανερώνουν το αντίθετο. Άλλωστε, αν υπήρχε τέτοια συμπεριφορά των εταίρων μας η αξιολόγηση θα είχε, ήδη, κλείσει.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως και το 2015 κυκλοφορούσε η ίδια άποψη για την πολιτική πρακτική των Ευρωπαίων απέναντι στην νεοεκλεγείσα Ελληνική κυβέρνηση, και όμως οδηγηθήκαμε στην ρήξη. Όσοι ασπάζονται την αντίληψη πως η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με υποχώρηση των δανειστών- προκειμένου να εξασφαλίσουν μερικούς μήνες ηρεμίας- τους διαφεύγει πως και οι Γερμανοί και οι Γάλλοι έχουν ένα ευρύτατο κοινό που έχει κουραστεί από τις παλινωδίες και τα παιχνίδια των Ελλήνων.
Ενα κοινό που δεν θεωρεί την εγκατάλειψη της χώρας μας, ως ένα γεγονός που μπορεί να δυναμιτίσει την ευρωζώνη. Και αυτό το κοινό, που αποτελεί ένα υπολογίσιμο εκλογικό μέγεθος, βρίσκει την πολιτική έκφραση του στα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα και όχι μόνον. Το επίπεδο των συντάξεων στην χώρα μας αποτελεί πρόκληση για τον μέσο Γερμανό συνταξιούχο. Πολύ δε περισσότερο, όταν μαθαίνει πως αυτό το επίπεδο συντηρείται με χαμηλότοκο δανεισμό στον οποίον συμμετέχει και η χώρα του.
Συνεπώς, οι εταίροι μας δεν έχουν κανένα λόγο να υποχωρήσουν. Άλλωστε, οι επιδόσεις της Ελληνικής οικονομίας θα υποχρεώσουν την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην λήψη πρόσθετων μέτρων για την επίτευξη των συμφωνημένων πλεονασμάτων.
Αν, όντως όμως αυτοί έχουν χαμηλώσει τον πήχη των απαιτήσεων τους, αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για το μέλλον της χώρας μας. Γιατί σημαίνει πως είμαστε γι΄αυτούς μια «τελειωμένη» υπόθεση. Με συγκατάβαση αντιμετωπίζουν την στάση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όχι γιατί αναγνωρίζουν το δίκαιο των αιτημάτων της, αλλά γιατί θεωρούν πως η χώρα μας δεν μπορεί να σωθεί.
Ένας λαός που δεν θέλει να αλλάξει για να ορθοποδήσει, είναι άξιος της μοίρας του. Ουδείς μπορεί να τον βοηθήσει, αν και ο ίδιος ο λαός δεν επιθυμεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Συνεπώς, αν εκδηλωθεί μια παραίτηση των εταίρων μας από τις απαιτήσεις τους, αυτό έχει και την κακή ανάγνωση του. Αν η αξιολόγηση ολοκληρωθεί με τους όρους της Ελληνικής κυβέρνησης, η πιο εύλογη εξήγηση γι΄αυτό θα είναι η αδιαφορία των Ευρωπαίων για μας.
Ούτως ή άλλως, η δημόσια περιουσία είναι προσημειωμένη—επίτευγμα ΣΥΡΙΖΑ—και στο Υπερταμείο έχουν ενταχθεί όλα τα στοιχεία ενεργητικού της χώρας μας. Και αυτό επίτευγμα ΣΥΡΙΖΑ. Οι δανειστές μας έχουν εξασφαλισμένα τα χρήματα τους. Δεν ανησυχούν.
Και ούτε τους ενδιαφέρει η τύχη της Νέας Δημοκρατίας. Οι Γερμανοί δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, και το απέδειξαν όταν αυτοί, ουσιαστικά, ανέτρεψαν την συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας—ΠΑΣΟΚ.
Άρα, όσο οι εταίροι μας επιμένουν στην απαρέγκλιτη τήρηση του προγράμματος, εμείς δεν πρέπει να ανησυχούμε. Αν διαπιστώσουμε όμως πως άρχισαν να βάζουν νερό στο κρασί τους, αυτό σημαίνει πως μας εγκατέλειψαν.
Μας θεωρούν ανίατη περίπτωση.
