Ο τελευταίος των Κυρίων

Της Μαρίας Dawkinson

Δύο κιλά πατάτες, τρεις πιπεριές, έξι νεκταρίνια για μένα και την κόρη μου, καρότα, κρεμμύδια και σκόρδο. Το τρώμε πολύ το σκόρδο μας. Μάλλον για τουρλού μας βλέπω σήμερα. Να πάρω και μελιτζάνες. Δίπλα στις μελιτζάνες βρίσκονται ξαπλωμένα προκλητικά στα μικρά τους κρεβατάκια κάτι ζουμερά αντιοξειδωτικά βατόμουρα, μου μουρμουρίζουν παθιασμένα «πάρε με, πάρε με». Γυρνώ το βλέμμα προς τα μήλα. Δεν υποκύπτω, γιατί όλα τα ωραία έχουν την τιμή τους και αυτά τα βατόμουρα την ξεπερνάνε κατά πολύ. Θα ζήσω και χωρίς αυτά μια χαρά. Πλέον όλα τα μετράς.

Περιμένω στην ουρά για το ταμείο. Μπροστά άλλοι τρεις πελάτες. Ανταλλαγές πληροφοριών που γεμίζουν τα κενά. Σχόλια για τον καιρό, για τα χιόνια που έλιωσαν στην Πάρνηθα και τις χαμηλές θερμοκρασίες της Πρωτοχρονιάς, πώς ανέβηκε έτσι η θερμοκρασία και άλλα, για να περνά η ώρα στην ουρά του ταμείου.

Κύριος γύρω στα 75+, καλοντυμένος, όπως στα παλιά χρόνια που οι άνθρωποι ντύνονταν ακόμη και για να πάνε στο περίπτερο ή το φούρνο, προσεγμένος, με το πουκαμισάκι του, το πουλοβεράκι, το μαντήλι στο λαιμό και την τραγιάσκα του, σα να παραστράτησε από διήγημα του Σόμερσετ Μομ και κατέληξε στο μανάβικο της γειτονιάς μου. Μπαίνει μέσα, ξεγυμνώνει το κεφάλι του, όπως οι κύριοι και χαιρετά εγκάρδια τον μανάβη. Εκείνος ανταποκρίνεται με ευχάριστη έκπληξη «Επ! κύριε Κώστα, καιρό έχουμε να σας δούμε τι κάνετε;».

«Από έμφραγμα σε έμφραγμα, μπαινοβγαίνω στο νοσοκομείο. Δύσκολος χρόνος ο φετινός, όσο για τον καινούργιο, δε με βλέπω να λάβω μέρος στο μαραθώνιο. Γι'' αυτό ήρθα, να σας πω μια καλησπέρα, να ευχηθώ Καλή Χρονιά και να σας χαιρετήσω. Μπορεί και να μη σας ξαναδώ».

Χαμογελαστός φορά πάλι την τραγιάσκα του και βγαίνει από το μανάβικο.

Ησυχία και αμηχανία. Σαν εκκλησία το μικρό μανάβικο. Ούτε κουβέντα άλλη για τον καιρό.

O κύριος αυτός σίγουρα δε χρωστούσε και δε χρωστά σε κανέναν, όπως οι κύριοι των άλλων καιρών. Ο λόγος του σίγουρα ήταν συμβόλαιο. Είδος που εκλείπει. Δεν είναι του κόσμου τούτου.

Έτσι ήταν οι κύριοι που εξαφανίστηκαν. Δεν άφηναν καμία εκκρεμότητα.