Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ας ξεκινήσουμε από μία απολύτως βασική αρχή διαμεσολάβησης του ελληνικού κράτους, από καταβολής του. Πρόκειται για το αέναον δόγμα της «ατομικής προσοδοθηρίας» των λειτουργών του, ανεξαρτήτως ιδιότητας και αξιώματος. Φτάνει μόνο να αναφέρω τις λυσσαλέες προσπάθειες των γηγενών δημοσίων υπαλλήλων και τοπικών εξουσιών να παρακάμψουν τις αρμοδιότητες της Ε.Α.Π (Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων) που ιδρύθηκε το 1923 για να διαχειριστεί το Προσφυγικό. Ευτυχώς, η επιτροπή λειτούργησε υπό την εποπτεία της Κοινωνίας των Εθνών, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αντιμετωπίζοντας επιτυχώς, την εγκατάσταση ενός εκατομμυρίου ανθρώπων.
Αν σκεφτεί κανείς τα νούμερα, τα μεγέθη και τις εποχές, άνετα μπορεί να αντιληφθεί την παράνοια που λαμβάνει χώρα σήμερα, με την ευθύνη του ελληνικού κράτους που παραμένει ανίκανο να ενσωματώσει 60 χιλ. πρόσφυγες! Όχι μόνο και αβοήθητο αλλά με πάνω από 1 δισ. ευρώ στην διάθεσή του, όταν για τα 2,5 εκατ. προσφύγων της Τουρκίας η ανθρωπιστική βοήθεια δεν ξεπερνάει τα 3,5 δισ.!
Ο κ. Μουζάλας επισκέφθηκε προχθές το κολαστήριο της Μόριας στη Λέσβο και έκανε τις γνωστές δραματοποιημένες δηλώσεις αδυναμίας, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι δυσκολεύεται με το άσυλο και πως οι ροές είναι ανεξέλεγκτες και απροσδόκητες για τις δυνατότητες της πολιτικής του…
Εν τω μεταξύ, στην Κομισιόν συνεχίζουν να μην κατανοούν γιατί η Ελλάδα δεν καταθέτει ολοκληρωμένα σχέδια για να απορροφήσει τα διαθέσιμα κονδύλια που της αναλογούν. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ και στην εκπομπή «Ιστορίες», ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναρωτήθηκε γιατί παίρνει τόσο καιρό να αξιοποιηθεί η μεγάλη χρηματοδότηση που έχουμε θέσει στη διάθεση της Ελλάδας και ότι συμπάσχει με τους δημάρχους των νησιών που σηκώνουν το βάρος του προσφυγικού καθώς – όπως είπε – νιώθουν εγκαταλελειμμένοι επειδή δεν έχουν την υποστήριξη που δικαιούνται.
Το ίδιο λένε και οι ευρωπαίοι επίτροποι, οι αξιωματούχοι, οι ευρωβουλευτές και όλοι όσοι γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Μόνο εδώ δεν μιλάμε πολύ και δεν θέλουμε να σκαλίζουμε πράγματα. Μην ταράξουμε τις διαχρονικές μας συνήθειες. Μην τυχόν και ταράξουμε την διαχρονικότητα της παράδοσης και του «εθιμικού» μας «δικαίου».
Μέχρι την άνοιξη του 2017 παρέμεναν αδιάθετα πάνω από 500 εκατ. εξαιτίας του ελλείμματος συνεργασίας μεταξύ τοπικών αρχών και κυβερνητικών υπηρεσιών. Επίσης άλλα 200 εκατ. περίμεναν να δοθούν από άλλο ταμείο, ως ανθρωπιστική βοήθεια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ανεξάρτητου φορέα Refugees Deeply, από το 2015 έχουν εισρεύσει στη χώρα μας, πάνω από 803 εκατομμύρια δολάρια σε κρατική βοήθεια και ιδιωτικές δωρεές. Το ποσό αυτό θα αντιστοιχούσε σε 14.088 δολάρια για κάθε πρόσφυγα!
Μα, έχει νόημα να καταγράψουμε περισσότερα νούμερα; Απλά, ο τελευταίος που μίλησε για κακοδιαχείριση και ατασθαλίες ήταν ο πρώην Γραμματέας Υποδοχής και Ταυτοποίησης Οδυσσέας Βουδούρης κι αυτός γιατί έφευγε χολωμένος. Από τότε κανείς δεν έχει πει τίποτα, ενώ την ίδια στιγμή η Λέσβος έχει μεταμορφωθεί σε μία σύγχρονη Σπιναλόγκα.
Τι γίνεται με τα τακτικά κονδύλια των ΤΑΜΕ και ΤΕΣ, συνολικού ύψους σχεδόν 520 εκατομμυρίων για την περίοδο 2014-2020; Τι απέγινε ο ρόλος της Ειδικής Γραμματείας Μεταναστευτικής Πολιτικής στο υπουργείο Ανάπτυξης η οποία αναλαμβάνει την διαχείριση της χρηματοδότησης των ταμείων, ως προαπαιτούμενο της εκταμίευσης τακτικών κονδυλίων;
Ξέρουμε τι συμβαίνει αλλά δεν το λέμε παραέξω. Είναι πιο «έξυπνο» να απορροφάς κονδύλια από τα «έκτακτα ταμεία» και όχι από τα «τακτικά». Η αναβλητικότητα στα προγράμματα, δημιουργεί σαφέστατα, μεγαλύτερη ευελιξία στις κινήσεις που δεν ελέγχονται από κανέναν.
Το βέβαιο είναι ότι, μαζί με την «παραοικονομία» των νησιών που παίρνει διαστάσεις μαζικής «εγκληματικής οργάνωσης» υπάρχουν και πολλοί άλλοι που πλουτίζουν από την «δημιουργική ασάφεια» της κυβερνητικής πολιτικής στο Προσφυγικό. Ποιοι είναι και πως ακριβώς το κάνουν είναι πράγματι ένα μυστήριο. Τόσο θλιβερό και γκρίζο, όσο και οι δακρύβρεχτες δηλώσεις του ταλαντούχου και «χαρισματικού» κ. Μουζάλα…
