Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι στο μονοπάτι του πολέμου της δημαγωγίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι στο μονοπάτι του πολέμου της δημαγωγίας

Του Θόδωρου Σκυλακάκη*

Η υπόθεση των συνομιλιών μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ δεν θα είχε καμία σημασία επί της ουσίας, αν τα στελέχη αυτά έλεγαν τα ίδια πράγματα δημόσια, με την ανάλογη πρόσθετη κομψότητα που συνοδεύει τη δημόσια έκφραση λόγου. Γιατί κατ' ιδίαν επανέλαβαν τα ίδια ακριβώς που λένε δημόσια, ιδιωτικά και στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση. Ότι δηλαδή χρειάζεται να γίνει ελάφρυνση του χρέους, ότι οι στόχοι του 3,5% είναι ανέφικτοι και χρειάζεται να συμφωνηθούν χαμηλότεροι και ότι με δεδομένη την άρνηση των τριών πλευρών να συμβιβαστούν τελικά συμφωνία θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί αν δεν υπάρχει η άμεση απειλή πιστωτικού γεγονότος.

Περιγράφεται δε λεπτομερώς το αδιέξοδο που όλοι γνωρίζουμε: Το ΔΝΤ αρνείται να συμφωνήσει σε στόχους που δεν θεωρεί εφικτούς, οι Ευρωπαίοι θέλουν τήρηση των συμφωνηθέντων, που κατά το ΔΝΤ δεν είναι εφικτά και δεν θέλουν να προχωρήσουν στη μείωση του χρέους και η ελληνική πλευρά θέλει τα λιγότερα δυνατά μέτρα και δεν δημιουργεί εμπιστοσύνη  στις άλλες πλευρές ότι θα εφαρμόσει τελικά τα συμφωνηθέντα.  

Τι έκανε λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει στο «μονοπάτι του πολέμου» και να εξαπολύσει επίθεση κατά του ΔΝΤ, σαν να είχε αποκαλυφθεί κάτι το συνταρακτικό; Γιατί αντί να επιδιώξει να κλείσει τη διαπραγμάτευση βγήκε πάλι στο μονοπάτι του πολέμου της δημαγωγίας;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Απαιτεί ικανότητα να βρεις το δρόμο σου στο βαθύ και σκοτεινό δάσος ενός στρατηγικού σχεδιασμού τύπου Καρανίκα. Όμως είναι πολύ πιθανό ότι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού ηττήθηκε κατά κράτος κοινοβουλευτικά στην προσπάθεια να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με τον «ψευδοπόλεμο» κατά της διαπλοκής, αρχίζει με την κίνησή του αυτή να φλερτάρει με την ηρωική έξοδο από την κυβέρνηση, όσο ακόμα διαθέτει κάποια περιορισμένη έστω λαϊκή στήριξη.

Πράγματι οι πιθανότητες να πετύχει η πολιτική της παρανοϊκής φορολόγησης της επιχειρηματικότητας και της εργασίας, στη χώρα που έχει τις χαμηλότερες επενδύσεις και την μεγαλύτερη ανεργία στην Ευρώπη, είναι μηδενικές. Η Ελλάδα όσο έχει τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πολιτικές αυτές είναι καταδικασμένη στην φτωχοποίηση και την αθλιότητα. Αυτό το γνωρίζουν και οι έξω αλλά για τους δικούς τους λόγους (προσφυγικό και BREXIT), δεν θέλουν να οδηγήσουν άμεσα το ελληνικό πρόβλημα σε κρίση. Οπότε αναβάλουν τις σχετικές αποφάσεις. Το γνωρίζει όμως κι ο κ. Τσίπρας εξ ου πιθανότατα και η απόφαση του να διερευνήσει και πάλι το τόσο γνωστό στον ίδιο μονοπάτι της δημαγωγίας.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο στην συγκεκριμένη υπόθεση. Ο κυνισμός με τον οποίο η κυβέρνηση χρησιμοποιεί υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες, που ούτως ή άλλως δεν αποκαλύπτουν τίποτε το διαφορετικό από όσα ήδη γνωρίζαμε. Όσο ενθυμούμαι η υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών (που έγιναν πιθανότατα στην Αθήνα), αποτελεί κατά την ελληνική νομοθεσία βαρύτατο ποινικό αδίκημα. Το ίδιο και η χρήση του σχετικού υλικού. Κανενός όμως το αυτί δεν φαίνεται να ιδρώνει. Ήδη υποκλαπείσες συνομιλίες (περίπτωση Μουσά-Κουμουτσάκου), που αποτελούσαν απόρρητο ανακριτικό υλικό, διέρρευσαν παράνομα και έσπευσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ανοικτής και δημόσιας κομματικής εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση. Λίγες μέρες μετά το ίδιο συμβαίνει με τις υποκλοπές των συνομιλιών του ΔΝΤ.

Τι να συμπεράνει ο μέσος πολίτης που τα ακούει όλα αυτά; Δύο συμπεράσματα:

Το πρώτο είναι να προσέχει τι λέει στο τηλέφωνο. Από τα πραγματικά περιστατικά προκύπτει ότι η δικαιοσύνη (υπό την δαμόκλειο σπάθη των κάθε είδους Παπαγγελόπουλων), κάθε άλλο παρά σπεύδει να διερευνήσει τα αδικήματα που δημόσια διαπράττονται αλλά φαινομενικά ευνοούν την ατζέντα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Οπότε για ό,τι πείτε κινδυνεύετε την πληρώσετε εσείς και όχι ο υποκλοπέας.

Το δεύτερο είναι ότι τελικά η ίδια η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι ένα πιστωτικό γεγονός εν αναμονή. Η κυβέρνηση Τσίπρα Ι, λόγω Βαρουφάκειας ανοησίας, η κυβέρνηση Τσίπρα ΙΙ λόγω Τσακαλώτειας φορο-ιδεοληψίας και αμετανόητης Συριζαϊκής δημαγωγίας. Η πλήρης οικονομική της αποτυχία επέρχεται με τόση βεβαιότητα όσο και η ανατολή του ηλίου αύριο το πρωί. Γιαυτό όσο νωρίτερα φύγει από την εξουσία τόσο το καλύτερο για τη χώρα.

 

 *Προέδρου της Δράσης