Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, η χώρα περιμένει την αλλαγή

Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, η χώρα περιμένει την αλλαγή

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Αυτή η χώρα έχει μπροστά της ένα μεγάλο στοίχημα: Να ασχοληθεί με το μέλλον της και να προλάβει όσα άφησε πίσω της για δεκαετίες. Το 2019 είναι ευκαιρία για την ελληνική κοινωνία να δώσει ένα μάθημα στον λαϊκισμό και να στείλει το μήνυμα στους επόμενους ότι θα έχουν την ίδια τύχη, αν επιλέξουν ποτέ να τον εξαπατήσουν.

Η εμπειρία ήταν σίγουρα απογοητευτική. Γιατί το αδιέξοδο της πραγματικότητας κάνει αυτούς τους ανθρώπους να μεταθέτουν τις επιδιώξεις στο φαντασιακό. Όπως ακριβώς έκαναν με το μετρό της Θεσσαλονίκης...Και είναι πραγματικά, οδυνηρό και επικίνδυνο καρικατούρες της "σοσιαλιστικής βίβλου" που μπερδεύουν την πολιτική με το «Δελφινάριο» να αποφασίζουν για την εξωτερική πολιτική της χώρας, για εκλογικούς νόμους, δημοψηφίσματα και θεσμικές αλλαγές.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του άδραξαν μοναδική ευκαιρία στο μεταίχμιο του πολιτικού σοκ και έκλεψαν την κυβέρνηση, εξαπατώντας μια ολόκληρη χώρα. Και μέχρι τώρα, προσπάθησαν να μεταλλαχθούν σε ένα συστημικό κόμμα. Δεν αρκεί όμως, που σώζονται από τους δανειστές στα οικονομικά και δεν καταρρέουν. Το κράτος δεν είναι πλέον δικό τους για τα δημοσιονομικά. Αλλιώς και εκεί θα είχαν χρεοκοπήσει. Στα άλλα δείχνουν ποιοι είναι. Στην Υγεία, στην Παιδεία, στην εξωτερική πολιτική, στην πρόνοια και στην ασφάλεια.

Απέτυχαν παταγωδώς σε όλα. Και δεν πιστεύω ότι έχουν πολλά περιθώρια να παραμείνουν σώοι στο πολιτικό σύστημα και μετά τις εκλογές. Αυτή τη φορά κανείς δεν θα τους συγχωρήσει το θράσος και την αλαζονεία.

Όλες οι έρευνες δείχνουν πως πέντε στους δέκα πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, δηλώνουν με κάθε τρόπο τον θυμό τους, για το συγκεκριμένο κόμμα επιβεβαιώνοντας ότι το έχουν εγκαταλείψει οριστικά.

Το 30% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσει κάποιο άλλο κόμμα και το 30% λέει ναι στο αίτημα να γίνουν άμεσα εθνικές εκλογές, με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν έχει πλέον νομιμοποίηση να δεσμεύει το μέλλον της χώρας.

Ποιοι είναι οι υπόλοιποι που θα παραμείνουν στο κυβερνών κόμμα και θα θελήσουν να το στείλουν με αξιώσεις στην αντιπολίτευση; Οι συνδεδεμένοι με τα πελατειακά δίκτυα δημόσιοι υπάλληλοι, μία κατηγορία συνταξιούχων και οι απανταχού αριστεροί οι οποίοι τρέφονται ακόμα με το παραδοσιακό μίσος του αντιδεξιού συμπλέγματος.

Ο πρωθυπουργός, μολονότι έχει δώσει την εντύπωση του πιο αδίστακτου καταφερτζή - μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου- της μεταπολιτευτικής ιστορίας, μπορεί να καταλήξει στον πιο τραγικό πολιτικό - πιο πολύ κι από τον Γιώργο Παπανδρέου- που θα δει το κόμμα του να φτάνει στις εκλογές χωρίς συνειδητοποιημένους ψηφοφόρους.

Κάθε κοινωνικό, πολιτικό ή οικονομικό ζήτημα που προκύπτει τους βρίσκει απροετοίμαστους και χωρίς καμία πειστική δεξιότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αντίθετα, επιδεικνύουν έναν θρασύτατο «πατριωτισμό» της ιδεοληψίας τους και μία εμμονική μισαλλοδοξία με στόχο τους πολιτικούς αντιπάλους τους.

Είναι στο χέρι βεβαίως, των ξένων να τους αφήσουν εκτεθειμένους, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην κατάρρευσή τους. Και δίνοντας ταυτόχρονα, την ευκαιρία σε ένα κύμα ανανέωσης της χώρας που έχει όλα τα εφόδια να εκτιναχθεί και να πετύχει ανάπτυξη και ευημερία για τους πολίτες της.