Π. Ιωακειμίδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να μετεξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι σήμερα

Π. Ιωακειμίδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να μετεξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι σήμερα

Ενδεχόμενη δημιουργία ενός ακόμη κόμματος στον χώρο του Κέντρου μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει στην προσπάθεια ανασύστασης της Κεντροαριστεράς, είναι το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση που στέλνει ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, μέλος της Γραμματείας των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία.

Μιλώντας στο Liberal για τις διεργασίες που συντελούνται στο χώρο, ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, καλεί όλους τους συμμετέχοντες να μη χάσουν χρόνο σε οργανωτικές, και διαδικαστικές συζητήσεις που ποσώς ενδιαφέρουν την κοινωνία, αλλά να επισπεύσουν την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, και να έχουν ολοκληρώσει το εγχείρημα εντός του 2017, προκειμένου ενόψει και των ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων που κυοφορούνται, να στραφούν στην πολιτική ουσία.

Μιλά επίσης για την υποψηφιότητα Καμίνη, το ρόλο των Βενιζέλου, Θεοδωράκη και Διαμαντοπούλου, ενώ θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας δεν θα επιχειρήσουν, ούτε και μπορούν να αλώσουν το χώρο της Κεντροαριστεράς. «Διότι πολύ απλά δεν έχουν το περιθώριο, κάποιοι, ούτε και τη βούληση, να μετεξελιχθούν σε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι σήμερα. Οι Σοδιαλδημοκράτες σέβονται τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές αξίες, και ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει καθημερινά ότι δεν μπορεί να σεβαστεί ούτε αυτές τις αξίες, ούτε εκείνες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», λέει ο κ. Ιωακειμίδης.

Άλλωστε σε μια περίοδο που η Ευρώπη σχεδιάζει την νέα της αρχιτεκτονική, θεωρεί ότι για να διασφαλισθεί το κεκτημένο που πέτυχε η Ελλάδα με την ένταξή της στην ΟΝΕ, χρειάζεται ένας άλλος συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων στη χώρα και μια άλλη κυβέρνηση.

Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη

- Το παιχνίδι των υποψηφιοτήτων ανοίγει για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς. Τα νερά τάραξε προ ημερών ο Γιώργος Καμίνης. Τι σημαίνει αυτό για τις ευρύτερες διεργασίες στο χώρο; 

Η απόφαση του Δημάρχου της Αθήνας Γιώργου Καμίνη να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη της ηγεσίας του νέου ενιαίου φορέα της Δημοκρατικής Παράταξης είναι μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη. Πρόκειται για μια καταξιωμένη προσωπικότητα, είναι ένας πετυχημένος Δήμαρχος αλλά και ένας πετυχημένος Συνήγορος του Πολίτη, και επομένως η απόφαση του να διεκδικήσει την ηγεσία προσδίδει πρόσθετο κύρος και δυναμική στην προσπάθεια ενοποίησης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Έτσι, αν και Αύγουστος, που όπως λέγεται είναι ένας μήνας ο οποίος δεν παράγει ειδήσεις, ωστόσο υπάρχει μια πολύ καλά εξέλιξη όσον αφορά την προσπάθεια για την ενότητα της Κεντροαριστεράς, την οποία η χώρα έχει τόσο πολύ μεγάλη ανάγκη.

- Πως αντιλαμβάνεστε τις επόμενες κινήσεις και το ρόλο της αρχηγού της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφης Γεννηματά; 

Το πρώτο που θα ήθελα να πω είναι ότι οι πρωτοβουλίες που είχε αναλάβει για την ενότητα του χώρου η κα Γεννηματά φαίνεται να καρποφορούν και κατά κάποιο τρόπο να δικαιώνονται. Το γεγονός δηλαδή ότι εκδηλώνουν την πρόθεση και την απόφαση να συμμετάσχουν στην διαδικασία προσωπικότητες σαν τον Γιώργο Καμίνη, σημαίνει ότι  η πρωτοβουλία αυτή είναι σοβαρή, και έχει προοπτικές. Επομένως από αυτή την άποψη οι πρωτοβουλίες της κας Γεννηματά, αποδίδουν.

Από την άλλη μεριά, το γεγονός ότι μετά από δική της πρωτοβουλία, υπάρχει η Επιτροπή Εκλογικής Δεοντολογίας, υπό τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, αποτελεί ένα πρόσθετο στοιχείο που προσδίδει φερεγγυότητα στο όλο εγχείρημα. Επομένως, εκτιμώ ότι στην εκλογική διαδικασία θα υπάρξει ανταλλαγή απόψεων, επιχειρηματολογία, ένας γόνιμος διάλογος γύρω από την ταυτότητα και το πολιτικό περιεχόμενο της Κεντροαριστεράς και τελικώς η κοινωνία, και οι πολίτες που ελπίζω να προσέλθουν στο εγχείρημα αυτό, θα αποφανθούν ποιος πρέπει να είναι ο νέος επικεφαλής ή η νέα επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης.

- Πιστεύετε ότι όλο αυτό θα ωθήσει τους ενδιαφερομένους να επανατοποθετηθούν, να εξετάσουν εκ νέου τις δυνατότητές τους και τις πιθανότητες συμμαχιών; Ένα ερώτημα για παράδειγμα είναι τι θα πράξει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Παρ' ότι ο ίδιος το αρνείται, οι φήμες επιμένουν για το νέο κόμμα… 

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι μια κορυφαία προσωπικότητα του χώρου, μέγιστος κοινοβουλευτικός και η άποψή μου είναι ότι η θέση του είναι στην Δημοκρατική Συμπαράταξη/Παράταξη. Επομένως ελπίζω ότι δεν θα καταφύγει στην επιλογή δημιουργίας  του νέου κόμματος, δηλαδή σε μια κίνηση που σηματοδοτεί τον περαιτέρω κατακερματισμό του χώρου, και όχι την επιδιωκόμενη ενότητα. Πιστεύω και εύχομαι να παραμείνει και να συμβάλει με τον ιδιαίτερα ευφυή λόγο του,τις ιδέες και επιχειρήματα του στην ενότητα και ανανέωση του χώρου.

Τώρα, όσον αφορά τις άλλες δυνάμεις, δηλαδή το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και την «Ώρα Αποφάσεων» της Άννας Διαμαντοπούλου και άλλων προσωπικοτήτων, οι δυνάμεις αυτές είχαν θέσει μια σειρά υπό προϋποθέσεις προκειμένου να συμμετάσχουν στο εγχείρημα, όπως ανοικτές διαδικασίες, εκλογή ηγεσίας από την βάση, ιδρυτικό συνέδριο για το νέο φορέα, κλπ. Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν εκπληρωθεί, επομένως ελπίζω ότι οι δυνάμεις αυτές και οι προσωπικότητες δεν έχουν πλέον κανένα λόγο να μην συμπράξουν εδώ και τώρα στο όλο εγχείρημα. Το διακύβευμα είναι πάρα πολύ μεγάλο, οι στιγμές είναι ιστορικές, είναι ώρες ευθύνης. Και τελικά θέλω να πιστεύω ότι προσωπικότητες σαν την Διαμαντοπούλου και το Θεοδωράκη, θα αναλάβουν αυτές τις ευθύνες, ώστε να προκύψει ο νέος ενιαίος μεταρρυθμιστικός φορέας της Κεντροαριστεράς.

- Ακούγονται φυσικά και άλλα ονόματα, όπως του Γιάννη Μανιάτη και του Νίκου Ανδρουλάκη… 

Είναι ευπρόσδεκτοι όλοι στο μέτρο που συμβάλλουν προς τον κοινό στόχο, οποιοσδήποτε διεκδικήσει την ηγεσία εμπλουτίζει τον διάλογο. Όλοι θα δοκιμαστούν στη διαδικασία, και θα θέσουν τους εαυτούς τους στην κρίση των πολιτών και των ψηφοφόρων.

- Πως ερμηνεύετε την επανεμφάνιση του Κ. Λαλιώτη μέσα από το πρόσφατο άρθρο του που έκανε λόγο για την ανάγκη να μπει μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της Κεντροαριστεράς και της ΝΔ, όπως ο ίδιος είπε μεταξύ «προόδου και συντήρησης»;  

Ο Κώστας Λαλιώτης είναι ένα ιστορικό στέλεχος του χώρου του ΠΑΣΟΚ και δικαιούται προφανώς να έχει την δική του άποψη. Αλλά το ποια είναι η ταυτότητα αυτή την στιγμή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έχει αποφασιστεί με την πολιτική διακήρυξη στο πρόσφατο συνέδριο που έγινε, στις αρχές Ιουλίου. Αυτή ορίζει την ταυτότητα του χώρου, τι εκφράζει η Δ. Συμπαράταξη, ότι δεν ετεροκαθορίζεται παρά έχει την δική της πολιτική γραμμή και ιδεολογικό στίγμα. Από εκεί και πέρα το ιδρυτικό συνέδριο για το νέο φορέα θα προσδιορίσει επίσης και την πολιτική ταυτότητα του νέου φορέα, που θα καλύπτει το χώρο της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της Πολιτικής Οικολογίας. Άρα, θα έχει τον δικό του αυτονόμο λόγο, την δική του αυτόνομη φωνή. Η παρέμβαση Λαλιώτη είναι η πολιτική άποψη ενός ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που θα πρέπει να ακούγεται, και τίποτα περισσότερο.

- Βλέπετε οι τελευταίες εξελίξεις να οδηγούν τους υποψήφιους διεκδικητές της ηγεσίας του νέου αυτού χώρου, σε επίσπευση των αποφάσεών τους; 

Ελπίζω ότι θα επισπεύσουν τις οποιεσδήποτε αποφάσεις τους οι οποίες πρέπει να ληφθούν το γρηγορότερο δυνατό. Κι αυτό καθώς όλη αυτή η προσπάθεια για την ανασύσταση και ενότητα της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, θα πρέπει να ολοκληρωθεί το γρηγορότερο και πάντως εντός του τρέχοντος έτους, προκειμένου ο νέος φορέας να στραφεί στην πολιτική ουσία και το πολιτικό περιεχόμενο. Οι οργανωτικές, διαδικαστικές συζητήσεις δεν ενδιαφέρουν την ευρύτερη κοινωνία. Η κοινωνία ενδιαφέρεται για λύσεις στα προβλήματά της. Κατά συνέπεια είναι πάρα πολύ σημαντικό ενόψει τόσο των πολιτικών εξελίξεων, όσο και της όλης κατάστασης της χώρας, να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια γρήγορα και επιτυχώς. Είναι απαραίτητο, προκειμένου να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα ζητήματα της χώρας για βαθύτερη δημοκρατία, έξοδο από την κρίση και από τα μνημόνια, και για επιστροφή στην πολιτική ομαλότητα και κανονικότητα.

- Αρκετοί πάντως ισχυρίζονται ότι αν δεν γίνει γρήγορα η όποια κίνηση, ο χώρος αυτός διατρέχει τον κίνδυνο να αλωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Συμφωνείτε; 

Δεν νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας θα το επιχειρήσουν, ούτε μπορούν να αλώσουν εύκολα τον χώρο. Δεν μπορούν δηλαδή να μεταμορφωθούν ξαφνικά σε Κεντροαριστερούς Σοσιαλδημοκράτες και αυτό γίνεται καθημερινά γίνεται ολοένα  και σαφέστερο. Πρώτα απ' όλα οι Σοδιαλδημοκράτες σέβονται τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές αξίες και κουλτούρα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει καθημερινά ότι δεν μπορεί να σεβαστεί αυτές τις πολιτικές δημοκρατικές αξίες, και εκείνες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Δεν έχει επομένως το περιθώριο- θα έλεγα ότι ένα μέρος του δεν έχει και την βούληση- να μετεξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που είναι σήμερα.

- Ας πάμε λίγο στα ευρωπαϊκά θέματα. Εδώ και καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση στην Ευρώπη για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία ο καθένας την φαντάζεται όπως βολεύει τα δικά του συμφέροντα. Προς τα που πηγαίνει η συζήτηση;  

Πράγματι έχει ανοίξει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης ιδιαίτερα, μετά και την εκλογή Μακρόν στην Γαλλία. Η συζήτηση αυτή θα ενταθεί και θα προσλάβει πολύ πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές στο τέλος Σεπτεμβρίου. Με άλλα λόγια βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, όπου από την μια μεριά έχουμε την διαδικασία εξόδου μιας μεγάλης χώρας από την ΕΕ, της  Βρετανίας (Brexit). Από την άλλη όμως μεριά έχουμε μια δέσμη νέων προτάσεων, και ιδεών που προέρχονται από το Παρίσι, το Βερολίνο, και τις Βρυξέλλες για το πως θα μπορέσουμε να εμβαθύνουμε την ενοποίηση, να ολοκληρώσουμε την οικονομική και νομισματική ένωση, και να οικοδομήσουμε την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Έχει δηλαδή ανοίξει η συζήτηση για το πως αύριο θα έχουμε μια καλύτερη, πιο δημοκρατική, και ικανότερη στο να απαντά στις σύγχρονες προκλήσεις, Ευρώπη. Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι η δημοφιλία της ΕΕ, η αποδοχή της δηλαδή από τους πολίτες έχει ενισχυθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες, όπως επιβεβαιώνουν τα αποτελέσματα και του τελευταίου ευρωβαρόμετρου. 

- Πως βλέπετε μέσα σε όλα αυτά την μελλοντική θέση της Ελλάδας ; Κάποιοι την παρομοιάζουν με ένα ευρωπαϊκό Πουέρτο Ρίκο… 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή την στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα ειδικό καθεστώς εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βρίσκεται σε ειδικό καθεστώς για δύο αιτίες. Τόσο λόγω των ρυθμίσεων που έχουν αποφασιστεί για την χρηματοδότηση της χώρας, όσο και εξαιτίας των τεραστίων λαθών και αστοχιών που διέπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Άρα το σημαντικό για την χώρα είναι να επανέλθει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, δηλαδή να επανέλθει ξανά στον εσωτερικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως ένα ισχυρό ισότιμο κράτος- μέλος. Ως ένα κράτος-μέλος που θα στηρίζει την βαθύτερη ενοποίηση και την μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ομοσπονδιακή ευρωπαϊκή ένωση, με ισχυρή κοινωνική πολιτική, ολοκλήρωση της νομισματικής ένωσης, αποτελεσματική κοινή εξωτερική πολιτική, κοινή άμυνα, κλπ.

- Ποιος είναι ο κίνδυνος για την Ελλάδα μέσα σε αυτό το πολυσύνθετο τοπίο;

Πρώτ' από όλα η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται ούτως ή άλλως σε ένα καθεστώς πολλαπλών ταχυτήτων ή διαφοροποιημένης ολοκλήρωσης. Έχουμε δηλαδή 19 χώρες που μετέχουν στην οικονομική και νομισματική ένωση (ΟΝΕ), κάποιες άλλες μετέχουν στο καθεστώς Σένγκεν που αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων, και κάποιες άλλες στην αμυντική ενοποίηση. Επομένως το καθεστώς των πολλαπλών ταχυτήτων είναι ήδη μια πραγματικότητα.

Το ερώτημα είναι το πως θα κινηθεί η Ελλάδα από εδώ και πέρα. Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να διασφαλίσουμε πως οτιδήποτε γίνει σε επίπεδο διαφοροποιημένης ολοκλήρωσης, δηλαδή διαφορετικών ταχυτήτων, αυτό θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των Συνθηκών της Ε.Ε.. Δεν εννοώ να μην αλλάξουν οι Συνθήκες, όσο κυρίως να μην επιχειρήσουμε βήματα ενοποίησης τα οποία δεν θα απορρέουν από τις Συνθήκες. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας παρέχει όλες τις δυνατότητες σε όποιες χώρες το επιθυμούν, να προχωρήσουν με ταχύτερα βήματα. Αυτό που έχει για εμάς σημασία είναι να διασφαλίσουμε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις και να επληρώσουμε εκείνους τους όρους μέσω των μεταρρυθμίσεων που πρέπει να γίνουν, ώστε σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα  να είναι στην πρώτη ενοποιητική ταχύτητα, και πουθενά αλλού. Με άλλα λόγια το κεκτημένο που πετύχαμε με την ένταξη μας στην ΟΝΕ θα πρέπει να διασφαλισθεί πλήρως. Αλλά γι' αυτό νομίζω ότι χρειάζεται ένας άλλος συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων στη χώρα και μια άλλη κυβέρνηση.