Για τον Αλέξη Τσίπρα, η κατασκευή του παραδείσου είναι εύκολη υπόθεση. Παίρνει την τιμή της βενζίνης στην Κύπρο, τις ρυθμίσεις για της αγορά ενέργειας της (ενεργειακά απομονωμένης Ιβηρικής), τα επιδόματα των νοικοκυριών της Δανίας, το μεροκάματο της Γερμανίας, τον μέσο μισθό της Ολλανδίας, τον αριθμό των ΜΕΘ ανά κάτοικο του Λουξεμβούργου, τους παιδικούς σταθμούς της Σουηδίας και φτιάχνει την ελληνική γη της επαγγελίας. Σαφές και σοφό.
Σαν να ξηλώνουμε είκοσι αυτοκίνητα είκοσι εταιριών, να παίρνουμε το καλύτερο ανταλλακτικό καθενός και να μοντάρουμε μ’ αυτά το τελειότερο αυτοκίνητο που κυκλοφορεί στους δρόμους. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει μ’ αυτή την καταπληκτική ιδέα; Αφού το κάθε ξεχωριστό κομμάτι έχει δοκιμαστεί στην πράξη με εξαιρετικά αποτελέσματα, ποιος θα τολμήσει να κριτικάρει αυτό το συνθετικό μοντέλο που βγαίνει κάθε μέρα από το καπέλο του μάγου Αλέξη σαν τρισχαριτωμένο κουνελάκι;
Και ο τελευταίος των μηχανολόγων βέβαια θα έλεγε βέβαια ότι αυτά είναι ανοησίες, όμως ο Τσίπρας δε θα αλλάξει την αντιπολιτευτική του στρατηγική επειδή τη βγάζει άχρηστη ένας τυχάρπαστος. Αυτός θα βγαίνει κάθε μέρα στη Βουλή και θα εγκαλεί τον Μητσοτάκη, με φόντο τα πεπραγμένα των υπόλοιπων χωρών, όπως ο ίδιος τα ξεδιαλέγει κατά το συμφέρον του. Αν ο Έλληνας δεν απολαμβάνει τις παροχές του Γερμανού και την ποιότητα ζωής του Σκανδιναβού, ο Μητσοτάκης είναι ανίκανος, επικίνδυνος και ακροδεξιός. Απλά πράγματα.
Κι αν –για παράδειγμα- η επιδότηση του ρεύματος είναι μεγαλύτερη στην Ελλάδα από τη Γερμανία, τότε θα ψάξει κάπου αλλού στην Ευρώπη να βρει καλύτερη επιδότηση και να την τρίψει στα μούτρα του Κυριάκου. Για τον Αλέξη δεν υπάρχουν ξεχωριστές χώρες με διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες, με ιστορικά διαμορφωμένες υποδομές και θεσμικές συγκροτήσεις, αυτά είναι λεπτομέρειες. Αυτός απαιτεί από τη σημερινή κυβέρνηση, μια Ελλάδα που αποτελείται από τα καλύτερα κομμάτια της Ευρώπης. Διαφορετικά να παραιτηθούν και να φύγουν.
Δε λέω, πιασάρικο είναι. Ποιος Έλληνας δε θα θελε να είναι Βέλγος στις αμοιβές, Σουηδός στο κράτος πρόνοιας, Δανός στην ποιότητα ζωής, Γάλλος στον σύγχρονο πολιτισμό, Φιλανδός στην εκπαίδευση και Κύπριος στο μάξι που οδηγεί; Αλλά όχι Σκανδιναβός στη φορολογία, ούτε Γερμανός στην αυστηρότητα της αστυνομίας, ούτε Ολλανδός στην ανυπαρξία συνδικαλισμού. Και στην Ουκρανική κρίση, ο Έλληνας θα θελε να ναι Τούρκος ως προς την επιτήδεια ουδετερότητα, αλλά χωρίς να ματώνει στη Συρία και χωρίς τον Ερντογάν να τον κλείνει φυλακή αν γράψει καμιά κουβέντα στα social.
Αυτά ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να τα κάνει, να το ομολογήσουμε αυτό. Μόνο ο Αλέξης. Που παίρνει από κάθε χώρα το βέλτιστο και χτυπά το χέρι στο τραπέζι απαιτώντας να εφαρμοστεί μεμονωμένα εδώ. Κι αν δεν εφαρμοστεί αμέσως, φταίει ο Κυριάκος που δε θέλει, γιατί είναι νεοφιλελεύθερος και υπέρ των κερδοσκόπων. Είναι τρομερό τελικά, να μπορούμε να μεταβληθούμε δια μιάς σε παράδεισο κι εμείς να μη δίνουμε την ευκαιρία στον Τσίπρα να το κάνει. Βλάκες και αχάριστοι είμαστε…
