Ο Αλέξης, ο Πέτρος και η… κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας

Ο Αλέξης, ο Πέτρος και η… κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας

Πιτσιρικάδες μάθαμε ότι η εργατιά έχει το κόμμα της και η μπουρζουαζία το δικό της. Κι έρχεται ο Πέτρος ο Κόκκαλης για να ξαναγράψει την ιστορία! Σε λίγο θα μας πουν ότι η πλουτοκρατία είχε οργανωθεί σε μυστική ΚΟΒΑ! Όλα είναι πιθανά σε αυτό το παράλληλο σύμπαν που ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και ο Πέτρος Κόκκαλης υποψήφιος ευρωβουλευτής της Αριστεράς.

Είναι πολύ πιθανό όλα αυτά να αποδειχτούν στρεβλώσεις μιας πραγματικότητας που σε μία άλλη διάσταση η ίδια ιστορία μπορεί να εξελίσσεται πιο φυσιολογικά και οι άνθρωποι να βιώνουν μια κανονική… κανονικότητα. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ένα τέτοιο σύμπαν, αλλά ξέρουμε ότι σε αυτό που ξυπνάμε κάθε πρωί ερχόμαστε συνεχώς σε σύγκρουση με βασικούς κανόνες της λογικής!

Ασφαλώς και μπορεί ο Πέτρος ο Κόκκαλης να είναι υποψήφιος με την Αριστερά. Αριστερός δεν μπορεί να είναι! Αλλά συμβαίνει! Ο Πέτρος ο Κόκκαλης δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς κομμουνιστής, με την ίδια άνεση που δηλώνουν κομμουνιστές και στελέχη και ιδιοκτήτες χρηματιστηριακών εταιρειών που μεγαλούργησαν στις εποχές που ο καπιταλισμός έραβε το κουστούμι της αναδιανομής στην ελληνική κοινωνία.

Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι δα και κάποιο παιδί που προέρχεται από κάποια εργατική οικογένεια του Περιστερίου ή της Κοκκινιάς. Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας είναι. Όχι του μεγέθους της οικογένειας του Πέτρου, βεβαίως – βεβαίως. Αλλά κι αυτός, πάντως, μέλος της μπουρζουαζίας είναι. Αν κάποιοι δηλώνουν έκπληκτοι που ο Αλέξης απέκτησε στα «ξαφνικά» υγραντήρα πούρων στο γραφείο του, αυτό είναι απόρροια του γεγονότος ότι δεν είναι σωστά ενημερωμένοι. Εκείνοι είναι πιθανό να μην είχαν δει άλλη φορά στην ζωή τους από κοντά ένα αυθεντικό πούρο Αβάνας. Όχι, όμως, ο Αλέξης!

Ο Πέτρος ο Κόκκαλης δεν είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος της μπουρζουαζίας που αποφασίζει να κάνει καριέρα ως αριστερός ανθρωπιστής για να κατατροπώσει τον… νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά. Υπήρξαν κι άλλες πιο πλούσιες οικογένειες από αυτή του Πέτρου που τάχτηκαν από νωρίς στο πλευρό του Αλέξη. Να μην ξεχνάμε πως απέκτησε ο κ. Τσίπρας επαφές με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ. Ή τα στελέχη ποιας ελληνικής εταιρείας συνόδευσαν τον Νίκο Παππά στο ταξίδι του στην Βενεζουέλα. Κι είναι αλήθεια ότι αυτό με τον Πέτρο το χρειαζότανε ο Αλέξης. Διότι η άρνηση της Κατερίνας Παναγοπούλου να κατέβει στον Δήμο Αθηνών τον λύπησε τον πρωθυπουργό μας και τον έβαλε – προσωρινά ευτυχώς- σε μία κατάσταση ανησυχίας, μην τυχόν και η μπουρζουαζία του γύρισε την πλάτη.

Ο Αλέξης Τσίπρας ασκεί τόσο μεγάλη γοητεία στην ελληνική πλουτοκρατία ή τελικά ήταν αρχής εξαρχής το κρυφό χαρτί της ελληνικής άρχουσας τάξης απέναντι στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας; Διότι η ελληνική πλουτοκρατία δεν θέλει μία ευρωπαϊκή Ελλάδα. Μπορεί να στέλνει τα παιδιά της να ζήσουν στις πρωτεύουσες της Δύσης, αλλά την Ελλάδα την θέλουν Ανατολή. Χωρισμένη σε ζώνες επιρροής, με τους ίδιους σε ρόλο φύλαρχου – γαιοκτήμονα του μεσαίωνα.

Ο Πέτρος ο Κόκκαλης δεν είναι μόνο ο εγγονός του Πέτρου, του υπουργού της κυβέρνησης των κομμουνιστών στην διάρκεια του Εμφυλίου. Είναι και ο γιος του Σωκράτη. Μπορεί να μην υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, αλλά υπάρχει οικογενειακό ταμείο. Κι αυτή την στιγμή η οικογένεια Κόκκαλη αναπνέει οικονομικά από τις δουλειές που παίρνει από την αριστερή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Μπορεί, λοιπόν, η γιαγιά του, κατά πως μας είπε ο ίδιος, να έκλαψε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά είναι βέβαιο ότι ο πατέρας του έκλαψε ακόμη περισσότερο για τις επιπτώσεις που είχε στις δουλειές του η πτώση του τείχους. Ήταν τότε που ξεκίνησε τις χορηγίες στα αμερικάνικα τα πανεπιστήμια…

Έχουν κάθε δικαίωμα να πάνε με τον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ ή ακόμη και με την Νέα Δημοκρατία. Δεν έχουν όμως δικαίωμα να μας «δουλεύουν». Εδώ έσπευσαν να τοποθετήσουν με την ψήφο της Χρυσής Αυγής την κυρία Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού λίγο πριν η Επιτροπή αποφανθεί για τα κανάλια και θα μας πουν ότι δεν γνωρίζουν κάτι για το «έγκλημα»; Με την πλουτοκρατία ήταν από την αρχή, τα δικά της συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η κυβέρνηση.

Η ουσιαστική διαφορά μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης και μιας κυβέρνησης που απλά στηρίζεται από αυτό το κατσαπλιάδικο οικονομικό κατεστημένο της χώρας, είναι ότι μία φιλελεύθερη κυβέρνηση θα βάλει κανόνες στο παιγνίδι. Επειδή μια πραγματικά φιλελεύθερη κυβέρνηση είναι με την επιχειρηματικότητα και όχι με τους επιχειρηματίες. Δημιουργεί συνθήκες ανάπτυξης για όλους και όχι τείχος προστασίας για τις πέντε- δέκα ισχυρές οικογένειες της χώρας, οι οποίες από την πλευρά τους δεν επιθυμούν να χάσουν τα προνόμιά τους. Δεν θέλουν νέους παίκτες στο παιγνίδι.

Το πρόβλημά τους δεν είναι ο ανύπαρκτος αντίπαλος του… νεοφιλελευθερισμού. Ούτε και η ακροδεξιά, με την οποία, όπως φάνηκε και με τις περιπτώσεις ΑΝΕΛ και Χρυσής Αυγής συνεργάζονται μια χαρά. Το πραγματικό τους πρόβλημα είναι μια μελλοντική φιλελεύθερη κυβέρνηση. Και για να το αποφύγουν θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά! Δεν τους ενοχλεί μην τυχόν και εκτεθούν στον κόσμο τους με την υποψηφιότητα Κόκκαλη. Κι αυτό διότι θεωρούν ότι τον κόσμο τους τον χειραγωγούν εύκολα. Ότι μπορούν να τον πείσουν ότι ο Πέτρος είναι ο εγγονός του Πέτρου και ότι γεννήθηκε χωρίς να μεσολαβήσει ο Σωκράτης, ο γιος του Πέτρου!

Εκείνο που πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι να μην βγει ο Κυριάκος αυτοδύναμος. Δεν το κρύβουν, το ομολογούν με κάθε ευκαιρία. Και θα κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τον σκοπό τους! Ο Πέτρος Κόκκαλης κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές για να ενισχύσει την ισχύ αυτού του συμβολαίου. Ενός συμβολαίου που υπογράφτηκε πριν ακόμη ο Αλέξης γίνει πρωθυπουργός. Ίσως μετά από εκείνη την πρόσκληση Δασκαλόπουλου στον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών…

Κι αν ο Αλέξης χάσει τις εκλογές και το στοίχημα, τότε ίσως ο Πέτρος ή κάποιος άλλος εξίσου «έμπειρος» αναλάβει να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα! Και δούμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα Αριστερό ή περίπου Αριστερό κόμμα με επικεφαλής έναν αυθεντικό εκπρόσωπο της μπουρζουαζίας.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]