Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Η Αστυνομία βρέθηκε σε μεγάλο δίλημμα. Και, μάλιστα, οι άντρες και οι γυναίκες της είχαν πραγματικά ντραπεί. Όποτε επιχειρούσαν να συλλάβουν μέλη των κυκλωμάτων εμπορίας ναρκωτικών, κατέληγαν να συλλαμβάνουν με μικροποσότητες κάποιους πελάτες — αλλά δεν τους ενδιέφεραν οι πελάτες, δεν τους ενδιέφεραν οι χρήστες: τους ενδιέφεραν αποκλειστικά και μόνον οι έμποροι. Μάλιστα, αυτοί οι έμποροι έρχονταν όλοι από άλλες χώρες, όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε διά κάποιας νομίμου οδού, είτε με πλαστά χαρτιά, είτε απλώς παράνομα, γεγονός που περιέπλεκε τα πράγματα. Το πρόβλημα ήταν έντονο, και επαναλαμβανόμενο: γίνονταν μεν επιχειρήσεις, καθώς το κακό με τα ναρκωτικά και την εμπορία εν μέση οδώ είχε παραγίνει, όμως δεν μπορούσαν να πιάσουν σχεδόν κανέναν έμπορο.
Τι συνέβαινε; Το εξής:
Ο πωλητής, αυτός που πλάσαρε τα ναρκωτικά και ψάρευε κόσμο, δεν είχε τίποτε επάνω του: ήταν «καθαρός». Απλώς πλησίαζε τους υποψήφιους πελάτες, ή τον πλησίαζαν εκείνοι, τους έλεγε τι μπορούσε να τους εξασφαλίσει, διαφήμιζε και τυχόν επιπλέον πραμάτεια, και κατόπιν, αφού έπαιρνε την παραγγελία και τα χρήματα, ειδοποιούσε με το τηλέφωνό του κάποιον δικό του, αυτόν που είχε σε κάποια «καβάτζα» τα ναρκωτικά, και αυτός ο τελευταίος πήγαινε και άφηνε το προπληρωμένο προϊόν σε κάποιο «τυφλό» σημείο: έναν κάδο απορριμμάτων, πίσω από ένα συγκεκριμένο λασκαρισμένο τούβλο σε έναν τοίχο κ.ο.κ. Ο πελάτης ειδοποιούνταν για τον χώρο, πήγαινε μετά από λίγο να παραλάβει το μικρό πακέτο του και, αν ήταν άτυχος, έπεφτε πάνω σε αστυνομικούς, που τον οδηγούσαν στο τμήμα — από όπου έφευγε μετά από λίγο, με κάποιο ελαφρύ πρόστιμο ή και με μία κατηγορία πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Ωστόσο, οι έμποροι δεν πιάνονταν. Πράγμα που εκνεύρισε την αστυνομία. Την εκνεύρισε πολύ. Από ένα σημείο και μετά, όλο αυτό ήταν και θέμα τιμής.
Ένας δε επιπλέον λόγος εκνευρισμού ήταν το γεγονός πως όλα αυτά δεν γίνονταν σε κάποια απόμερη συνοικία της πρωτεύουσας, κάποια στιγμή μετά τα μεσάνυχτα, αλλά ακριβώς στο ιστορικό της κέντρο, υπό το φως της ημέρας. Ούτε παλιότερα πιάνονταν πολλοί έμποροι, καθώς είχαν αναπτύξει ένα σύνθετο σύστημα σινιάλων για να ενημερώνουν ο ένας τον άλλο για ύποπτες κινήσεις της αστυνομίας, αλλά πλέον το κακό είχε παραγίνει.
Έτσι, αποφασίστηκε να πάρουν πιο δραστικά μέτρα από το να αναπτύσσουν τις συνήθεις διμελείς ή τριμελείς περιπόλους.
Πριν τέσσερις ημέρες λοιπόν, το Σάββατο που μας πέρασε, εκατόν σαράντα αστυνομικοί, μαζί με μερικούς τελωνειακούς αξιωματούχους και με τη βοήθεια μερικών καλά εκπαιδευμένων αστυνομικών σκύλων, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των πενήντα και περικύκλωσαν απολύτως ισάριθμες περιοχές του ιστορικού κέντρου — συγκεκριμένες και γνωστές περιοχές. Ουσιαστικά, κανείς δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτούς τους κλοιούς. Ζητήθηκαν στοιχεία από 120 άτομα (οι περισσότεροι ήταν αλλοδαποί, προερχόμενοι από χώρες εκτός τής ΕΕ). Περίπου 30 από αυτούς παραπέμφθηκαν τελικώς στον εισαγγελέα με την κατηγορία της διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών. Οι 4 από αυτούς βρέθηκαν να κατέχουν μεγάλες ποσότητες και αποδείχθηκε πως παρασκεύαζαν σε δικά τους εργαστήρια μεθαμφεταμίνες και άλλα εξαρτησιογόνες ουσίες, πράγμα που είναι σχετικά βαρύ κακούργημα.
Δεν συνελήφθησαν όμως μόνο όσοι βρέθηκαν να έχουν επάνω τους ναρκωτικές ουσίες. Για την ακρίβεια, συνέβη το αντίθετο. Τα εκπαιδευμένα σκυλιά μπορούν να εντοπίζουν εύκολα τα ναρκωτικά που κουβαλάς στις τσέπες σου, ή μέσα στο στόμα σου, αλλά εξίσου εύκολα ξέρουν αν έχεις έρθει σε επαφή με ναρκωτικές ουσίες τις τελευταίες αρκετές ώρες. Και, όταν το αντιληφθούν αυτό, ειδοποιούν τον χειριστή τους. Δεν πέφτουν ποτέ έξω. Μάλιστα, στην περίπτωση που εξετάζουμε, την επιχείρηση του Σαββάτου, έπεσαν μέσα σε όλες τις περιπτώσεις, καθώς έπιασαν όλους τους «καθαρούς» μεσάζοντες που προαναφέραμε.
Αυτή η επιχείρηση ήταν η 64η που έγινε από τις αρχές του έτους, και μακράν η μεγαλύτερη. Συνολικά, έχουν κριθεί ένοχα εμπορίας ή παρασκευής ψυχοτρόπων ουσιών περί τα 500 άτομα από τον Ιανουάριο, επεβλήθησαν πρόστιμα συνολικής αξίας 120.000 ευρώ και προσήχθησαν 63 άτομα. Μεταξύ αυτών, οι 32 βρέθηκαν ένοχοι (και) άλλων αδικημάτων.
Οι τέτοιες επιχειρήσεις —που διαφημίστηκαν πολύ από την αστυνομία, με δελτία Τύπου και δηλώσεις— θα συνεχιστούν.
Αυτά όλα όχι στην Αθήνα βέβαια, αλλά εδώ που μένουμε, στην Πράγα — στους δρόμους, στις πλατείες, και φυσικά στα πανεπιστήμια της οποίας, δεν θα δεις βέβαια ποτέ αυτά που βλέπουμε καθημερινά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Αυτές τις σκηνές δυστυχίας και πόνου.
(Σημειωτέον ότι η κατοχή μικρής ποσότητας ναρκωτικών, για προσωπική χρήση, συνιστά εξαιρετικά ελαφρύ πλημμέλημα εδώ στην Τσεχία που σπανιότατα τιμωρείται. Αλλά η παρασκευή και η εμπορία όχι).
