Του Βασίλη Καπετανγιάννη
Διανύουμε τις τελευταίες μέρες πριν από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής. Κρίσιμη διότι οι πολίτες, αφού εξέφρασαν με σαφήνεια τις πολιτικές τους προτιμήσεις στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, τιμωρώντας σκληρά τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συνοδοιπόρους του, όπως τους άξιζε, καλούνται τώρα να αποφασίσουν για την κυβέρνηση της χώρας. Δίνοντας ένα νέο και σαφέστατο θετικό μήνυμα πολιτικής αλλαγής. Η χώρα, και λόγω των οικονομικών και άλλων σοβαρών ζητημάτων που έχει άμεσα να αντιμετωπίσει, έχει κατεπείγουσα ανάγκη από σταθερή, καλή και προοδευτική διακυβέρνηση. Για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο. Να παραμείνει στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Να μη χάσει το τελευταίο τρένο.
Η πολιτική σταθερότητα είναι η κύρια, η αναντικατάστατη συνθήκη που θα δημιουργήσει το πλαίσιο της προοδευτικής διακυβέρνησης και της αναγκαίας συναίνεσης. Υπό ορισμένους δε όρους και τις συνθήκες πάνω στις οποίες θα μπορούσε να οικοδομηθεί μια πιο μακρόχρονη πολιτική ηγεμονία των μεταρρυθμιστικών φιλελεύθερων και προοδευτικών δυνάμεων, ούτως ώστε να αλλάξει αποφασιστικά η ιδεολογική ισορροπία σε βάρος των ποικίλων λαϊκισμών, αριστερών και δεξιών. Για να πάψουν κάποτε, μεταξύ άλλων, και τα χυδαία συνθήματα εναντίον της οικογένειας Μπακογιάννη, 30 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου από τους τρομοκράτες τις 17 Νοέμβρη, που αξιώνουν με θράσος να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να τυγχάνουν της σιωπηλής έστω «κατανόησης» και από πολιτικές δυνάμεις και από τμήμα της κοινωνίας με αρρωστημένες αριστερές ιδέες. Να πάψει ο Βελουχιώτης να είναι «ανατριχιαστικά επίκαιρος», δια στόματος μάλιστα του Π/Θ της χώρας!
Για το τμήμα εκείνο των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών για το οποίο προέχει η επάνοδος στη θεσμική και πολιτική κανονικότητα της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η συνθήκη της πολιτικής σταθερότητας φαίνεται τώρα να συνοψίζεται σε ένα και μοναδικό στόχο: την όσο το δυνατόν ισχυρότερη αυτοδυναμία της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ευλόγως. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Διότι το Κίνημα Αλλαγής, που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κατ' εξοχήν εγγυητή της πολιτικής σταθερότητας, δεν εμπνέει πλέον καμιά εμπιστοσύνη, ιδιαίτερα μετά τον επαίσχυντο εξοστρακισμό του Ευ. Βενιζέλου. Βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Φάσκει και αντιφάσκει. Σπαράσσεται από προσωπικές έριδες και αποκλίνουσες πολιτικές στοχεύσεις και στρατηγικές.
Κατά συνέπεια, η ενίσχυση της Ν.Δ. με την υπερψήφισή της για την κατάκτηση ισχυρότατης αυτοδυναμίας, φαίνεται πλέον να είναι μονόδρομος. Στο κείμενο με το οποίο παρεμβαίνουν δημόσια 64 προσωπικότητες (19 Μαΐου) διατυπώνεται με ενάργεια τι είναι προοδευτικό σήμερα. Η επίκληση «αντι-δεξιών» συνδρόμων είναι μόνο για τους καθ' έξιν αφελείς.
Δεν υπάρχει, φυσικά, καμιά εγγύηση ότι οι προσδοκίες θα δικαιωθούν άμεσα ή πλήρως με την υπερψήφιση της Ν.Δ. Η πράξη θα δείξει. Ωστόσο, το γεγονός και μόνο ότι η χώρα αναμένεται να επανέλθει πάραυτα στην πραγματική πραγματικότητα ξεφεύγοντας από την εικονική, τη σφιχτή ολοκληρωτική λαβή των νεοσταλινικών, θα αποτελέσει ένα τεράστιο επίτευγμα για τη Δημοκρατία και την πολιτική της υγεία. Απαιτείται πολιτική κάθαρση. Ο επιθανάτιος ρόγχος της τυχοδιωκτικής και επικίνδυνης Αριστεράς του κ. Τσίπρα είναι πλέον εκκωφαντικός. Καιρός η παρωχημένη και ιστορικά χρεοκοπημένη ιδεολογία του να ενταφιαστεί βαθιά και μαζί της ο διχαστικός και εμφυλιοπολεμικός πολιτικός του λόγος. Ας δώσουν οι πολίτες ραντεβού την Κυριακή μαζικά στην κάλπη κι όχι στα γουναράδικα. Για τη δημοκρατία, την πρόοδο και την αναγέννηση της χώρας. Οι ίδιοι με την ψήφο τους θα δημιουργήσουν τη νέα Ελλάδα που τους αξίζει.
*Ο κ. Βασίλης Καπετανγιάννης είναι πολιτικός επιστήμονας
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 5 Ιουλίου
