«Κύρωση της Συμφωνίας των Παρισίων στη Σύμβαση - πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή»

«Κύρωση της Συμφωνίας των Παρισίων στη Σύμβαση - πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή»

Του Σπύρου Δανέλλη*

Προ ημερών η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε με αυξημένη πλειοψηφία την Κύρωση της Συμφωνίας των Παρισίων στη Σύμβαση - πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή.

Η ηλικία του σύμπαντος από το big bang είναι 13,8 δισ. χρόνια.

Η παρουσία του ανθρώπου επί της γης περιορίζεται μόλις στα 3,2 εκατ. χρόνια.

Η τρέχουσα γεωλογική εποχή, η Ολόκαινος –που ξεκινά 12.000 χρόνια πριν και είναι μια μεσο-παγετώδης εποχή– όλο και περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν ότι θα πρέπει πλέον να ονομάζεται «ανθρωπόκαινος».

Γιατί δεν είναι πλέον η λειτουργία των νόμων της φύσης που διαμορφώνουν τις αλλαγές του κλίματος, αλλά οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες των τελευταίων περίπου 200 χρόνων, από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Συνηθίζουμε σήμερα να συζητούμε με μονομέρεια για το πρόβλημα της μετανάστευσης, όταν το περιορίζουμε μόνο στους πρόσφυγες - θύματα των απανταχού πολέμων.

Ξεχνάμε όμως τους οικονομικούς μετανάστες, ικανός αριθμός των οποίων μετακινείται εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.

Ήδη στις μέρες μας και όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον, άνθρωποι όχι μόνο από την υποσαχάρια, αλλά ακόμη και από τη μεσογειακή Αφρική διασχίζουν τη Μεσόγειο, για να γλιτώσουν από την ξηρασία και την ερημοποίηση του εδάφους, που έρχεται ως αποτέλεσμα του αποτυπώματος της ανθρώπινης δραστηριότητας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το ότι δεν συζητούμε το πρόβλημα δεν σημαίνει πως αυτό δεν υπάρχει, δε σημαίνει πως δεν θα διογκωθεί ακόμη περισσότερο.

Με τη σημερινή κύρωση Συμφωνίας επιχειρούμε να βρεθούμε ένα βήμα μπροστά από το πρόβλημα.

Οι συμμετέχουσες κυβερνήσεις θέτουν ένα μεγαλεπήβολο μακροπρόθεσμο στόχο: να συγκρατήσουν την αύξηση της θερμοκρασίας που οφείλεται στην αλόγιστη παραγωγή ρύπων στις χώρες τους.

Εμείς βέβαια εδώ έχουμε άλλες προτεραιότητες.

Μας προβληματίζει το πώς θα στρέψουμε πόρους προς τα ορυκτά καύσιμα, σχεδιάζοντας νέες λιγνιτικές μονάδες ύψους 2,5 δισ.

Την ίδια στιγμή, σα να ζούμε σε κάποιο άλλο πλανήτη, ζητούμε και την απαλλαγή των νέων ρυπογόνων μονάδων από το κόστος που συνεπάγονται οι αυξημένες εκπομπές τους σε CO2.

Και όλα αυτά από μια κυβέρνηση της «αριστεράς και της οικολογίας».

Αλλά ακόμη και ο προερχόμενος από τον χώρο της Οικολογίας αρμόδιος υπουργός σχεδιάζει τη μείωση του εθνικού στόχου για το μερίδιο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) μέχρι το 2020, θεωρώντας πως το ποσοστό του 18% είναι ανέφικτο.

Δεν κάνουμε τίποτα προς την κατεύθυνση του ενεργειακού επανασχεδιασμού της χώρας.

Η κλιματική αλλαγή και η απανθρακοποίηση της Οικονομίας μας δεν είναι μια συζήτηση πολυτελείας.

Δεν είναι μια συζήτηση που αφορά λίγους, γραφικούς και που μπορεί να αναβάλλεται στο διηνεκές.

Πρέπει να δοθούν από πλευράς της κυβέρνησης υπεύθυνες και καθαρές απαντήσεις.

Οφείλουμε να σχεδιάσουμε εκ νέου τον ενεργειακό προγραμματισμό της χώρας.

Μιας χώρας που δεν μπορεί να αφήνει ανεκμετάλλευτα τα τεράστια συγκριτικά της πλεονεκτήματα, όπως τον ήλιο και τον άνεμο.

Η Ελλάδα μπορεί να γίνει όχι μόνο ανεξάρτητη ενεργειακά, όχι μόνο χώρα πρότυπο ως προς τη χρήση των ΑΠΕ, αλλά θα μπορούσε δυνητικά και να ωφεληθεί οικονομικά από την εξαγωγή «καθαρής» ενέργειας.

* Ο κ. Σπύρος Δανέλλης είναι βουλευτής Ηρακλείου με Το Ποτάμι.