Του Θανάση Χειμωνά
Το ότι το κάπνισμα επιτρέπεται (σε πείσμα των αυστηρών αντικαπνιστικών νόμων) σχεδόν παντού στη χώρα μας είναι γνωστό τοις πάσι. Οι θεριακλήδες είναι ουσιαστικά ελεύθεροι να ανάψουν τσιγαράκι στη δουλειά τους, στα περισσότερα μπαρ και ρεστοράν, ακόμα και στα ταξί ή τα τρένα. Εκτός συνόρων όμως συμβαίνει το ανάποδο: Το κάπνισμα απαγορεύεται ουσιαστικά παντού. Στα τραπεζάκια έξω των μαγαζιών, σε όλους τους δημοσίους χώρους (εσωτερικούς ή εξωτερικούς) ενίοτε και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Το καλοκαίρι που βρισκόμουν σε μια παραλία στο Σικάγο έκανα το λάθος (αν και δεν είμαι καπνιστής) να ανάψω ένα πουράκι. Σε χρόνο dt μια κοπελίτσα σηκώθηκε από την ξαπλώστρα της, η οποία βρισκόταν στα περίπου 300 μέτρα απόσταση, ήρθε δίπλα μου και μου ζήτησε ευγενικά να το σβήσω καθώς απαγορευόταν. Στα 300 μέτρα ρε φίλε. Και τσιμπούκι καμπυλωτό από αυτά που είχαν οι ναυτικοί και ναργιλέ να φούμαρα ο καπνός δεν θα έφτανε με τίποτα ως εκεί.
Σε αυτή την αντικαπνιστική υστερία μπορούμε να αντιτάξουμε πολλά επιχειρήματα. Όπως π.χ. πως κακό στην υγεία κάνει και το αλκοόλ και το τζανκ φουντ. Αρρώστιες μπορείς να κολλήσεις μέχρι και στο σεξ (με ή άνευ προφυλακτικού). Να τα απαγορεύσουμε κι αυτά; Τέσπα, καλό είναι να μην τους δίνω ιδέες.
Το θέμα είναι πως στην –πάλαι ποτέ- προοδευτική Γαλλία η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια αυτής της άτυπης υγειονομική ορθότητας, επηρεάζοντας πλέον και την ίδια την τέχνη! Έτσι, η υπουργός Υγείας, Agnes Buzyn, τόνισε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να απαγορεύσει το κάπνισμα στις γαλλικές ταινίες! «Δεν καταλαβαίνω, γιατί το τσιγάρο είναι τόσο σημαντικό στο γαλλικό κινηματογράφο» δήλωσε η κυρία Buzyn για να γνωρίσει την αποθέωση από τις διάφορες αντικαπνιστικές οργανώσεις αλλά και την Κομισιόν.
Μια στιγμή όμως. Εντάξει, κάποιες γεροντοκόρες (αν βλέπατε τη φάτσα της εν λόγω υπουργού θα καταλαβαίνατε, θα έλεγε ο σύντροφος Καρανίκας) νοιάζονται για την υγεία μας. Με τι δικαίωμα όμως παρεμβαίνουν στις ταινίες (και αύριο) στα θεατρικά έργα και τα βιβλία μας; Μπορούν όλοι αυτοί οι αποστειρωμένοι άνθρωποι να καταλάβουν πόσο τεράστιο ρόλο παίζει η απλή αυτή κίνηση του ήρωα που βγάζει να ανάψει τσιγάρο στην σκηνική οικονομία ενός έργου; Πόσα δείχνει για την στιγμή, για τα συναισθήματα και την ψυχοσύνθεση του ίδιου του ήρωα;
Οι Γάλλοι έχουν δύο πολύ όμορφες εκφράσεις για άτομα σαν τη Buzyn και το σινάφι της. Τους αποκαλούν «coince» (σε ελεύθερη μετάφραση, «κολλημένους») και «constipe» (δυσκοίλιους). Σέβομαι πως η γαλλίδα υπουργός Υγείας και οι όμοιοί της τρέμουν μην τα μομολά τους πάθουν καρκίνο στα πλεμόνια επειδή θα δουν κάποια λάθος ταινία. Καλά θα κάνουν όμως να μην ανακατεύονται στις ζωές μας.
