Του Γιάννη Κουζηνού
Δεν υπάρχουν αυτές τις μέρες ουρές έξω από τα καταστήματα τροφίμων στην Βενεζουέλα. Χθες που κατέβηκα στο κέντρο για μια επείγουσα δουλειά, για πρώτη φορά δεν αντίκρισα της ατελείωτες ουρές των ανθρώπων που περίμεναν πάντα, με την ελπίδα να βρουν το καθημερινό τους γεύμα. Το πρόβλημα λύθηκε με μια και μόνο αποφασιστική κίνηση του προέδρου Μαδούρο που ανέθεσε την διανομή τροφίμων πόρτα-πόρτα, χέρι-χέρι, από τις Comites Locales de Abastecimiento y Produccion (CLAP)- Τοπικές επιτροπές εφοδιασμού και παραγωγής, που απαρτίζονται αποκλειστικά από διαπιστευμένα μέλη του κόμματος, και από τα κατά τόπους γραφεία της PDVAL -Produccion y Distribucion Venezolana de Alimentos.
Το πρώτο εμφανές αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν να στεγνώσουν όλα τα καταστήματα εντελώς από όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Όχι ότι πριν ξεχείλιζαν από προϊόντα, αλλά αραιά και που, μικροποσότητες έκαναν την εμφάνισή τους εδώ και εκεί δίνοντας μια ανάσα στον κόσμο που είχε την υπομονή και την τύχη να εντοπίσει το που και το ποτέ γινόταν διάθεση τροφίμων.
Πάνω από 30 εκατομμύρια άνθρωποι ζούμε στην Βενεζουέλα σήμερα και κατά τον πρόεδρο Μαδούρο πρέπει να περιμένουμε με υπομονή οι CLAP να έρθουν στην γειτονιά μας, στο σπίτι μας, να μας εγγράψουν στους καταλόγους σίτισης και να μας πουλήσουν σε τιμές ελεγχόμενες από την κυβέρνηση μια σακούλα τρόφιμα. H σακούλα μόνο χρεώνεται 50 μπολίβαρ και έξτρα ό,τι βρεις προς διάθεση. Αν βρισκόμαστε κοντά σε κάποιο γραφείο της PDVAL η διάθεση της σακούλας γίνεται και από εκεί με την απαραίτητη αναμονή και υπομονή στις τεράστιες ουρές. Μια σακούλα τρόφιμα ανά κατοικία, και όχι ανά οικογένεια και όσοι γνωρίζουν έστω και ελάχιστα το τι συμβαίνει στα Barrios (φτωχογειτονιές) θα καταλάβουν το τραγικό της κατάστασης, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις στα χαμόσπιτα ζούνε μαζί τρεις και τέσσερις οικογένειες.
Ένα ή δύο κιλά ρύζι, ένα λίτρο λάδι, ένα κιλό γάλα σε σκόνη, ένα κιλό αλεύρι και ένα η δύο πακέτα μακαρόνια περιέχει αυτή η περίφημη σακούλα των CLAP ανά μήνα, ανά κατοικία. Αναλογιστείτε τον παραλογισμό του συστήματος και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια άνθρωποι που πρέπει να επιβιώσουν με αυτά τα τρόφιμα. Να ταΐσουν τα παιδιά τους; Τους γέροντες; Να φάει όλη η οικογένεια;
Όλη αυτή η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τις CLAP έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και επεισοδίων στα περισσότερα Barrios και τα πιο ισχυρά από αυτά να γίνονται καθημερινά στις μεγαλύτερες φτωχογειτονιές, στο Petare και στην Catia. Ο κόσμος διαμαρτύρεται και σε πολλές περιπτώσεις έρχεται σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της αστυνομίας και της Guardia National (περίπου σαν τα ΜΑΤ στην Ελλάδα) και για πρώτη φορά άρχισε να ακούγεται σε αυτές τις περιοχές το σύνθημα “Y va a caer… este gobierno va a caer - Θα πέσει… αυτή η κυβέρνηση θα πέσει”. Κατά τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν διαμαρτυρίες για τα τρόφιμα σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας. Υπήρξαν λεηλασίες στης περιοχές La Urbina και El Llanito και προσπάθεια λεηλασιών στο Coche.
Ο κόσμος καταγγέλλει την ανεπάρκεια των τροφίμων που διανέμεται από τις CLAP, την έλλειψη οργάνωσης αλλά και τις διακρίσεις που γίνονται, αφού τα τρόφιμα μοιράζονται κατά προτεραιότητα στους υποστηρικτές του καθεστώτος.
Ένα άλλο σοβαρό φαινόμενο που έχει αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις είναι η λεηλασία των φορτηγών με τα τρόφιμα των CLAP από τις συμμορίες που ουσιαστικά ελέγχουν κάθε Barrio και σαν αποτέλεσμα τα τρόφιμα αυτά να καταλήγουν στην μαύρη αγορά σε εξωφρενικές τιμές. Σε πολλές περιπτώσεις οι συμμορίες αυτές είναι πιο βαριά οπλισμένες ακόμα και από την ίδια την αστυνομία που είναι ανίκανη να διαχειριστεί αυτή την χαοτική κατάσταση, αλλά δεν είναι λίγες και εκείνες οι καταγγελίες που θέλουν μεγάλο μέρος της διεφθαρμένης αστυνομίας να συνεργάζεται με τους συμμορίτες.
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στις φτωχογειτονιές, στις περιοχές της μεσαίας τάξης οι CLAP είναι περισσότερο φήμη παρά πραγματικότητα και προσωπικά γνωρίζω μόνο δύο ανθρώπους που παρέλαβαν την περίφημη σακούλα. Και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι!
Ας είμαι όμως αισιόδοξος έστω και για μια φορά, έστω και με όλα αυτά που σας περιγράφω και ας κρατήσω το γεγονός που σας ανέφερα ξεκινώντας το κείμενό μου. Δεν υπάρχουν πια ουρές στα άδεια καταστήματα. Συγχαρητήρια στον πρόεδρο μας. Καταστήματα άδεια, ουρές τέλος. Venceremos.
