Κατασχεμένοι λογαριασμοί. Η μάστιγα της κοινωνίας

Κατασχεμένοι λογαριασμοί. Η μάστιγα της κοινωνίας

Του Σάκη Μουμτζή

Είναι προφανές, πως για να υπάρξει «δίκαιη ανάπτυξη», το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει ανάπτυξη, ο πλούτος της οποίας θα διανεμηθεί, στην συνέχεια, δίκαια.

Η δε ανάπτυξη έρχεται όταν συντρέχουν πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός πως έχουμε μια κυβέρνηση που μισεί τον ιδιωτικό τομέα και την επιχειρηματική τάξη. Ούτε στην ύπαρξη των capital controls. Αναφέρομαι στην ύπαρξη των κατασχεμένων λογαριασμών, που η αύξηση τους παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας. Αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο.

Κάθε ημέρα, γράφει ο τύπος, γίνονται 700 κατασχέσεις. Δηλαδή περίπου 14.000 τον μήνα. Στο οκτάμηνο του 2017 κατασχέθηκαν στους λογαριασμούς οφειλετών 3,4 δισεκ., κάτι που προδικάζει πως σε δωδεκάμηνη βάση θα εισπραχθούν περίπου 5δισεκ. ευρώ. Να σημειωθεί πως ο ετήσιος στόχος ήταν 2,7 δισεκ.

Επιπροσθέτως, στο οκτάμηνο του 2017 στις ληξιπρόθεσμες οφειλές προστέθηκαν άλλα 8,550 δισεκ. ευρώ.

Να υπενθυμίσω πως επί Σαμαροβενιζέλων, το 2014, εισπράχθηκαν από κατασχεμένους λογαριασμούς μόλις 395 εκατομμύρια ευρώ, και αυτά από μεγαλοφειλέτες.*

Τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί; Σημαίνουν πως εκατομμύρια Ελληνες πολίτες βρίσκονται πλέον κάτω από την κόκκινη γραμμή. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους έχουν πάψει να είναι καταναλωτές, ενώ για την επιβίωση τους όλες τις απαραίτητες αγορές τους τις κάνουν με μετρητά και, κατά προτίμηση, χωρίς απόδειξη.

Το θέμα είναι πως αυτή η βάρβαρη πολιτική των κατασχέσεων έχει άμεση επίδραση στο ύψος των τραπεζικών καταθέσεων. Ο πολίτης που έχει δεσμευμένο λογαρισμό, ό,τι χρήματα διακινεί, τα διακινεί χέρι-χέρι. Δεν περνούν από το τραπεζικό σύστημα.

Αυτοί δε οι πολίτες που σήμερα μπορούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς το Ελληνικό Δημόσιο, δεν γνωρίζουν αν θα έχουν αυτήν την φοροδοτική ικανότητα μετά από μερικούς μήνες. Και αρχίζουν και αποσύρουν και αυτοί τις καταθέσεις τους για παν ενδεχόμενο.

Ως γνωστόν, ανάπτυξη χωρίς χορηγήσεις δανείων δεν γίνεται και χορηγήσεις δανείων χωρίς επιστροφή των χρημάτων στις τράπεζες, επίσης δεν γίνεται. Συνεπώς, η υπερφορολόγηση, που ήταν ιδεολογικοπολιτική επιλογή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δημιούργησε μια παράπλευρη συνέπεια, που ακυρώνει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια.

Από την πομφόλυγα της «δίκαιης ανάπτυξης» μένει μόνον το «δίκαιη», χωρίς την ανάπτυξη. Δηλαδή, αέρας κοπανιστός.

Τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούν στην οικονομία οι κατασχεμένοι λογαριασμοί θα πρέπει να απασχολήσουν το οικονομικό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας. Οποιαδήποτε σύνδεση αυτού του προβλήματος με την σταδιακή αποκλιμάκωση της υπερφορολόγησης, θα είναι αλυσιτελής.

Μέχρι τότε θα έχουν προστεθεί στην λίστα των πολιτών που έχουν δεσμευμένους τραπεζικούς λογαριασμούς μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα. Η δε πορεία της ανάπτυξης, ανεξαρτήτως των καλών προθέσεων μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης, θα είναι εξ αρχής υπονομευμένη.

Τα μεγάλα κόμματα, που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν κατακτούν την πλειοψηφία των πολιτών, όταν δίνουν πειστικές απαντήσεις και ριζικές λύσεις στα προβλήματα τους.

Και οι κατασχεμένοι τραπεζικοί λογαριασμοί είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήμα της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

*Υ.Γ. Τα στοιχεία τα άντλησα από την ιστοσελίδα analitis.gr του Π.Παναγιώτου.