Του Άγη Βερούτη
Τις προάλλες σκεφτόμουν σε ανύποπτο χρόνο, ποιος θα μπορούσε να είναι ένας τομέας υψηλής τεχνολογίας (high tech) που θα μπορούσε να ευδοκιμήσει στην Ελλάδα. Ένας τομέας με τεράστια περιθώρια ανάπτυξης είναι η βιοτεχνολογία. Δεν έχουμε ξεκινήσει καν να γρατζουνάμε με την επιφάνεια των εφαρμογών της.
Μετά όμως θυμήθηκα την φορολόγηση 80% των ιατρών ελεύθερων επαγγελματιών και σκέφτηκα ότι αν ήμουν τέτοιος γιατρός στην Ελλάδα θα μετακόμιζα στην Κύπρο να κάνω κάτι τέτοιο.
Αυτή η σκέψη απαντάει και γιατί δεν πρόκειται να πάρει μπροστά η ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία όσο υπάρχει τόσο γελοία υπερφορολόγηση για τη σίτιση των Καρανίκηδων.
Γενικότερα το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι αν κάποιος έχει γνώση και κατάρτιση, τότε δεν είναι ανόητος για να ταΐζει Καρανίκες με τον δικό του κόπο, και εκείνος να μένει με ψίχουλα.
Αν πάλι κάποιος δεν είναι καλός σε τίποτα, τότε το Ελληνικό Δημόσιο είναι ο προτιμότερος εργοδότης, έτσι το πρόβλημα επιδεινώνεται καθώς όσο τα κορόιδα ολοένα σπανίζουν τόσο περισσότερους άχρηστους και αργόμισθους θα πρέπει να κουβαλάνε στην πλάτη τους.
Στην Ελλάδα ήδη έχει δημιουργηθεί πλέον τόσο κακή παγκοσμίως γνωστή φήμη, που θα πρέπει όχι απλά να μειώσουμε την φορολογία μας, αλλά και να περιμένουμε με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές καμιά δεκαετία, ώσπου δειλά δειλά να αρχίσουν οι πρώτοι επενδυτές να μας εμπιστεύονται.
Δυστυχώς ο εξορθολογισμός της οικονομίας μας και η δημιουργία ρεύματος νέων επενδύσεων δεν θα είναι εφικτά από καμία Κυβέρνηση σε βάθος μιας τετραετίας ή ίσως και οκταετίας.
Δεν υπάρχει τρόπος να γίνουμε πρωταθλητές της ανάπτυξης όταν η οικονομία μας θα προσπαθήσει να τρέξει με μια σιδερένια μπάλα αλυσοδεμένη στο πόδι της που λέγεται 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2022 και 2,2% πλεονάσματα ως το 2060. Ειδικά καθώς είμαστε μια χώρα που έχει υποστεί 30% εσωτερική υποτίμηση με τα μνημόνια όλων των κυβερνήσεων της κρίσης, με την ανάλογη μείωση της κατανάλωσης ή και μεγαλύτερη καθώς το δημόσιο έμεινε σχεδόν ανέπαφο εκτοξεύοντας τη φορολόγηση στην κορυφή της Ευρώπης με ποιότητα υπηρεσιών Σομαλίας.
Συνεχίζουμε μετά από 10 χρόνια κρίσης «δήθεν» μεταρρυθμίσεων να έχουμε τη χειρότερη γραφειοκρατία, την υψηλότερη διαφθορά δημοσίου τομέα στην Ευρώπη, δικαιοσύνη να λειτουργεί με καθυστέρηση 10 ετών όταν και αν λειτουργήσει, και η χώρα στερείται πραγματικού τραπεζικού συστήματος έχοντας περιοριστεί σε 4 συστημικές τράπεζες (η Αυστρία με ίδιο πληθυσμό έχει 600 τράπεζες) των οποίων τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών το μόνο μέλημα είναι οι εισπράξεις των δημοσίων εσόδων, οι κατασχέσεις λογαριασμών με εντολή ελληνικού δημοσίου και η διαχείριση των κόκκινων δανείων τους.
Τώρα πια χρειαζόμαστε συνέπεια και υπομονή που είναι βέβαιο όμως ότι κανείς πια δεν έχει στην Ελλάδα...
Όταν κάποιος λέει για καμένη γη, κάτι σαν την Ελλάδα έχει στο μυαλό του.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 11 Ιουλίου.
