Καλημέρα κύριε Πρόεδρε

Στον καπιταλισμό οι εταιρείες προοδεύουν και αναπτύσσονται ή παραμένουν στάσιμες ή οδηγούνται στη χρεοκοπία. Για εκείνες που προοδεύουν ο θαυμασμός μας περισσεύει. Για τις στάσιμες, πάντοτε υπάρχει η ελπίδα της ανάπτυξης. Εκεί όμως που σπεύδει η προσοχή μας είναι στις εταιρείες που αποτυχάνουν. Οι εχθροί της επιχειρηματικότητας, κύριε Πρόεδρε, θεωρούν την αποτυχία ποινικό αδίκημα. Η χρεοκοπημένη επιχείρηση αποτελεί «μνημείο αποτυχίας του καπιταλισμού» και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται. Παραμένει «μνημείο». Δηλαδή κουφάρι. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Κάντε, κύριε Πρόεδρε, τον κόπο και προσπαθήστε να δείτε το πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης σε διάφορες ώρες. Δεν νομίζω ότι θα μείνετε ευχαριστημένος. Ούτε και οι πολίτες είναι. Γι\\' αυτό άλλωστε και η ΕΡΤ συνεχίζει να συγκεντρώνει ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά τηλεθέασης. Μη σας πουν ότι δεν είναι εμπορική και ότι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Δεν είναι φυσιολογικό! Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Στην εποχή μας, κύριε Πρόεδρε, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος πολιτισμός μας είναι η διαχείριση των σκουπιδιών που ο ίδιος παράγει. Τα σκουπίδια αποτελούν μεγάλη απειλή για τις πόλεις, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη ευκαιρία για την Οικονομία. Επειδή έτσι συμβαίνει με όλα τα μεγάλα προβλήματα. Η επίλυσή τους απαιτεί μεγάλη κινητοποίηση δυνάμεων και πολλές φορές επιστράτευση της επιστήμης και επίκληση στον Θεό της καινοτομίας. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Στα παλιά τα χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν εφημερίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ηγεμόνες χρειάζονταν να βγουν κρυφά από το παλάτι και μεταμφιεσμένοι να μπερδευτούν με τους υπηκόους τους, σε μια προσπάθεια να μάθουν την αλήθεια για τον λαό τους. Αυτά, κύριε Πρόεδρε, γινόντουσαν τότε που οι ηγεμόνες ήσαν κλεισμένοι στα παλάτια τους και οι συμβουλάτορες τους τύφλωναν με ψέματα. Σήμερα, στην εποχή του internet, ο ηγεμόνας δεν χρειάζεται να βγει από το παλάτι του. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Στη Σοβιετική Ένωση, κύριε Πρόεδρε, οι άνθρωποι έκαναν πως δούλευαν και το κράτος έκανε πως τους πλήρωνε. Στην Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, συμβαίνει κάτι χειρότερο! Οι πολίτες πληρώνουν κανονικούς φόρους. Θα έπρεπε, λοιπόν, να λαμβάνουν και κανονικές υπηρεσίες. Αλλά το Δημόσιο κάνει πως παρέχει υπηρεσίες και οι πολίτες υποκρίνονται πως τις λαμβάνουν. Ο πιο έξυπνος λαός του πλανήτη, κατά δήλωση προικισμένων ηγετών του, δέχεται να τον ληστεύουν με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Στις νεκρολογίες οι άνθρωποι, κύριε Πρόεδρε, συνηθίζουν να λένε καλά πράγματα για τον (την) εκλιπόντα(-ούσα). Είναι εύκολο να δείχνει κανείς μεγαλόψυχος, την ώρα που ο «απέναντί» δεν μπορεί να τον βλάψει! Αυτά έγραφα και σε μία έκθεση στο σχολείο, σε ηλικία 13 ετών. Τα ίδια λέω και σήμερα! Απόδειξη ότι οι άνθρωποι δεν αδειάζουν τις αποσκευές στο ταξίδι τους. Τις κρατούν καλά σφιγμένες στην αγκαλιά τους και συνήθως τις παίρνουν μαζί τους και στον γνωστό μακρινό προορισμό! Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Ένας νέος βουλευτής, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαρκόπουλος, αποφάσισε να σηκώσει το δάκτυλό του στην υπουργό Πολιτισμού κ. Μενδώνη και να την εγκαλέσει, επειδή δεν τον ενημέρωσε την ώρα που η υπουργός περνούσε για δουλειά του υπουργείου τα διοικητικά όρια της περιφέρειας του βουλευτή. Θα μπορούσε, κύριε Πρόεδρε, να είναι μία ανέκδοτη ιστορία από την εποχή του Μαυρογιαλούρου. Αλλά πρόκειται για πραγματικό περιστατικό από έναν νέο βουλευτή. Για έναν άνθρωπο που εσείς του δώσατε τη δυνατότητα να δοκιμάσει τις δυνατότητές του στην πολιτική. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Τα τελευταία χρόνια, κύριε Πρόεδρε, κυνηγήθηκαν τα μεσαία και μικρομεσαία εισοδήματα, οδηγώντας την αγορά σε μία ισοπέδωση προς τα κάτω. Η μεσαία τάξη δεν πλήρωσε τυχαία τα σπασμένα της κρίσης. Επειδή έτυχε η... στραβή στη βάρδια της. Στοχοποιήθηκε ως ταξικός εχθρός. Η εξαφάνισή της υπήρξε πολιτική επιλογή. Μέρος ενός γενικότερου σχεδίου για τη μετάλλαξη της κοινωνίας της χώρας στα πρότυπα άλλων... σοσιαλιστικών χωρών! Περισσότεροι φτωχοί και εξαρτημένοι από κρατικά επιδόματα, περισσότεροι ψήφοι για το κόμμα των φτωχών και αδύναμων. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Η μιζέρια είναι μια επικίνδυνη «ασθένεια», κύριε Πρόεδρε. Μεταδοτική και ικανή να γκρεμίσει σπουδαία επιτεύγματα. Και από το 2010 και μετά η μιζέρια έχει κατακλύσει τη ζωή μας. Θα τολμούσα να πω ότι αν η κρίση ήταν η αιτία της καταστροφής μας, η μιζέρια ήταν το όπλο της εκδίκησης στα χέρια ενός τιμωρού - Θεού που θέλησε να δικάσει και να καταδικάσει τους ασεβείς. Γκρίνια, μηδενισμός κάθε προσπάθειας, ισοπέδωση αξιών. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Το τραπεζικό σύστημα, κύριε Πρόεδρε, έχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες καλούνται να δουλέψουν με μηδενικά επιτόκια. Έχουν πρόβλημα προσανατολισμού. Η δουλειά τους δεν είναι τόσο εύκολη όσο στο παρελθόν. Κάποτε έπαιρναν τις καταθέσεις του κοινού με ένα μικρό επιτόκιο και δάνειζαν τις επιχειρήσεις με ένα μεγάλο επιτόκιο. Γι\\' αυτό και έβγαζαν άκοπα κέρδη. Όσα φέσια κι αν έτρωγαν, η διαφορά των επιτοκίων τούς εξασφάλιζε υψηλή κερδοφορία, ένα καλό μέρισμα για τους μετόχους και παχυλά bonuses για τα στελέχη. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Η διαχείριση των σκουπιδιών μπορεί να είναι μία λυμένη υπόθεση για άλλες κοινωνίες, αλλά όχι για τη δική μας. Είναι παράλογο, κύριε Πρόεδρε, από τη μία να οραματιζόμαστε την Ελλάδα της ψηφιακής εποχής και από την άλλη να θάβουμε τα σκουπίδια με τις μπουλντόζες στη Φυλή. Σκεφτείτε πόσο κινδυνεύει να εκτεθεί ο πολιτισμός μας στα μάτια των αρχαιολόγων της επόμενης χιλιετίας. Τι θα λένε οι άνθρωποι του μέλλοντος για τους απογόνους του Σωκράτη και του Αριστοτέλη; Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Είναι γνωστό, κύριε Πρόεδρε, ότι σας αρέσουν οι αξιολογήσεις. Εμένα μου αρέσουν από επαγγελματική διαστροφή τα καλά ρεπορτάζ. Και πρέπει να πω ότι το ρεπορτάζ των «Παραπολιτικών» για την κρίση των υπουργών ήταν βούτυρο στο ψωμί όλων όσοι θα ήθελαν να πάρουν τροφή για σκέψη γι\\' αυτό το Σαββατοκύριακο. Κυρίως για όσους από τους υπουργούς σας διάβασαν το πραγματικά εξαιρετικό ρεπορτάζ της εφημερίδας. Διότι με τις τόσες τηλεοπτικές εμφανίσεις ορισμένων, είναι πιθανόν και να τους ξέφυγε… Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Έρχονται πολλές επιστολές για τη στήλη. Πολλοί άνθρωποι, κύριε Πρόεδρε, θέλουν να σας μιλήσουν και να τους ακούσετε. Πραγματικοί αγωνιστές της καθημερινότητας. Σας πληροφορώ ότι οι άνθρωποι αυτοί σας γράφουν το καλύτερο ρεπορτάζ. Έχουν τις πιο έγκυρες πληροφορίες. Για το τι περιμένει ο κόσμος από εσάς, για το τι πρέπει να προσέξετε. Δεν θα ήταν κακή ιδέα το γραφείο σας να επιλέγει κάθε εβδομάδα 5-10 απλούς ανθρώπους για να σας μιλήσουν στο Μαξίμου. Θα είναι μία χρήσιμη συνάντηση. Θα την περιμένετε κάθε εβδομάδα πώς και πώς. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Θα σας έχουν πει, κύριε Πρόεδρε, ότι οι έρευνες δείχνουν πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μεταξύ των πρωταγωνιστών της διαφθοράς. Ξοδεύονται χρήματα και δεν παράγεται έργο. Είναι φανερό ότι χρειάζονται γενναίες αποφάσεις σ\\' αυτό τον τομέα και στον έλεγχο των δημοσίων οικονομικών των δήμων. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να δημιουργηθεί ένα σώμα ελεγκτών που θα εξέταζε διαρκώς τα οικονομικά των δήμων και των περιφερειών. Και να δημοσιοποιεί τα αποτελέσματα. Έτσι ώστε οι πολίτες να μαθαίνουν πώς ακριβώς χρησιμοποιούνται οι φόροι τους. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι η κατάργηση των μετρητών βλάπτει σοβαρά την ελευθερία στις συναλλαγές. Ο πολίτης παύει να μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα τα χρήματά του, αφού κάθε συναλλαγή αποκαλύπτει πολύτιμα στοιχεία στο κράτος για την προσωπικότητά του και τις συνήθειές του. «Ναι», λένε κάποιοι. «Αλλά εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι και ακόμη αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να καταργηθεί η φοροδιαφυγή». Η απάντηση είναι ότι με το κράτος όλοι θα πρέπει πάντα να φοβούνται. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Η σύλληψη των μελών της «17 Νοέμβρη» δεν έκλεισε το κεφάλαιο τρομοκρατία. Αυτό το γνωρίζαμε, κύριε Πρόεδρε, από τότε που έσκασε η βόμβα στα χέρια του Ξηρού. Το πρόβλημα είναι ότι η τρομοκρατία σήκωσε και πάλι κεφάλι τα τελευταία χρόνια, εκμεταλλευόμενη την υπερβολική ανοχή της κυβέρνησης Τσίπρα προς φαινόμενα τύπου... «λαϊκών αγωνιστών». Μία από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν να καταργήσουν την προοπτική των φυλακών υψίστης ασφαλείας και να στείλουν... αντιπροσωπεία να συζητήσει στη φυλακή με τους τρομοκράτες. Απίστευτα πράγματα... Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Τον περασμένο Μάιο, κύριε Πρόεδρε, επρόκειτο να υπογραφεί μια συμφωνία του Ελληνικού Δημοσίου με τις φαρμακοβιομηχανίες για έκπτωση στις τιμές των φαρμάκων για την ηπατίτιδα. Έγιναν, όμως, εκλογές και έκτοτε η υπογραφή αγνοείται. Έτσι, το Ελληνικό Δημόσιο θα πληρώσει το 2019 50 εκατ. ευρώ περισσότερα!. Αυτή είναι η μία ιστορία που σας έχω για σήμερα. Η δεύτερη έχει να κάνει με μία... σύμπτωση. Η Κέρκυρα και το Αίγιο θέλουν να στείλουν τα σκουπίδια τους στην Κοζάνη. Όχι δίπλα τους, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, κύριε Πρόεδρε, είναι σε έναν βαθμό δεδομένα. Πέντε - δέκα οικογένειες, δύο - τρεις μεγάλοι παίκτες, δύο συστήματα εξουσίας. Και ανάλογα με τον συσχετισμό δυνάμεων που αναπτυσσόταν μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολιτικής και οικονομική ζωής, στήνονταν και τα αντίστοιχα σκηνικά. Αλλά οι ηθοποιοί ήσαν ίδιοι, άλλαζαν ίσως οι ρόλοι. Τα νέα τζάκια του Παπανδρέου πρωταγωνίστησαν και στον εκσυγχρονισμό του Σημίτη, για να συμβιβαστούν στη συνέχεια με το αίτημα για την… ανασύσταση του κράτους και ούτω καθεξής. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

Θα σας πω μια ιστορία, κύριε Πρόεδρε. Απ’ αυτές που είχα υποσχεθεί να γράψω σε ένα βιβλίο, για να το δημοσιεύσουν οι κληρονόμοι μου μετά θάνατον. Μεγάλη ιδέα, θα πείτε, έχει αυτός ο άνθρωπος για τον εαυτό του. Που νομίζει ότι θα βγάλει απομνημονεύματα και θα έχουν και ενδιαφέρον. Η αλήθεια, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι αυτή είναι μία απειλή που επαναλαμβάνω διαρκώς προς τον εαυτό μου. Ότι θα γράψω ιστορίες. Αν θα είναι ενδιαφέρουσες; Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.

H εξουσία, κύριε πρόεδρε, πρέπει να ασχολείται με τα μικρά, τα καθημερινά πράγματα. Με αυτά που αγγίζουν τον πολίτη. Οι μάχες της πολιτικής κερδίζονται στο πεζοδρόμιο. Όχι σε πορείες και πικετοφορίες. Αλλά σκύβοντας κάποιος πάνω από τα απλά και μικρά προβλήματα της καθημερινότητας. Τα οποία πολλές φορές καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Τους ασχημαίνουν τη ζωή. Χρειάζεται ένας υπουργός να δει το πρόβλημά τους και να βάλει μία υπογραφή. Αλλά κυρίως να καταδεχθεί να ασχοληθεί με αυτό. Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης.