Κ. Γαλανού

Δεν είναι εύκολο για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να χωνέψει το στήσιμο των προεδρικών που οδήγησε τις μετοχές του μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ στο ναδίρ και την ελεύθερη πτώση του στην επετηρίδα της Κ.Ε. Οποιοσδήποτε θα αισθανόταν οργή και πίκρα αν οι σύντροφοι τον υποχρέωναν να βλέπει τις πλάτες του Σπίρτζη και του Ραγκούση. Η ισχυρή επίδραση της αριστεροσύνης του ολοένα και φθίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί δοκιμάζεται και η αστική αυτοπεποίθησή του.

Η μετατόπιση της ΝΔ προς το κέντρο και η πολιτική κυριαρχία του Μητσοτάκη σε αυτό το χώρο, δημιουργεί σε αρκετούς την εντύπωση ότι με αυτόν τον τρόπο, αδυνατίζει η δεξιά πτέρυγά της και έτσι δημιουργούνται ευκαιρίες σε διάφορα «εταιρικά σχήματα» να την πλαγιοκοπήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρέχει κάθε συνδρομή σε όποιον «πικραμένο γαλάζιο»  εμφανιστεί στο πολιτικό στερέωμα, προ της κάλπης.  Ευτυχώς είναι τόσο αναγνωρίσιμο το ροζογαλάζιο μέτωπο και το service που έχουν παράσχει στην Κουμουνδούρου από το 2015 έως και όσο χρειαστεί…

Άραγε, το τριήμερο συνέδριο στο Τάε Κβον Ντο, μπορεί να γίνει αφετηρία για την πολιτική και ψυχική επανένωση των στελεχών και την επιστροφή στο «όλον ΠΑΣΟΚ»; Στις τρεις μέρες που θα ακολουθήσουν, το original «όλον ΠΑΣΟΚ» θα κληθεί να θέσει το στρατηγικό στόχο, το πολιτικό περιεχόμενο και τα όπλα του στη μάχη ενάντια στο «ομοίωμα» του. Να επανακτήσει τον τίτλο της δημοκρατικής παράταξης, με ταυτόχρονη ανάληψη της ευθύνης για την πορεία της χώρας πριν αλλά και αφού στηθούν οι κάλπες της απλής αναλογικής.

Η υποδειγματική εμφάνιση του Κυριάκου  Μητσοτάκη δεν αναβάθμισε μόνο την εικόνα της χώρας στα μάτια των ξένων. Δεν δημιούργησε μόνο στην αμερικανική πολιτική σκηνή την πεποίθηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας αληθινός statesman. Βοήθησε να ψηλώσει λιγάκι παραπάνω, το εθνικό ανάστημα των ομογενών και του ελληνικού λόμπυ στις ΗΠΑ. Όχι επειδή ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός στον οποίο έγινε αυτή η τιμή αλλά επειδή η ομιλία του αντανακλούσε την εικόνα μιας Ελλάδας σοβαρής, αξιόπιστης, περήφανης, σίγουρης, εμπνευσμένης και πολιτισμένης.

Μια νικηφόρα μάχη έχει επιτευχθεί στην εξυπηρέτηση των πολιτών και στον περιορισμό της γραφειοκρατίας στο δημόσιο. Στα απλά καθημερινά πράγματα που, εκτός από το πρόγραμμα, μπορούν και τινάζουν στον αέρα το νευρικό μας σύστημα, έχουν γίνει άλματα. Δεν θυμάμαι σε ποια ακριβώς χρονική στιγμή η λέξη γραφειοκρατία άρχισε να κατρακυλάει στις τελευταίες θέσεις των προβλημάτων, τα οποία συνήθως αναφέρουν οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις. Για αρκετά χρόνια, ήταν στο top 3 των απαντήσεων των πολιτών.

Οι κάλπες που έστησαν στον ΣΥΡΙΖΑ για την επανεκλογή του προέδρου - ενώ ο κ. Τσίπρας διανύει το 14 έτος στην αρχηγία και ήταν ο μοναδικός υποψήφιος - δεν προέκυψαν από κάποια πεποίθησή τους για εμβάθυνση της εσωτερικής δημοκρατίας στο κόμμα. Αν δεν αισθανόταν αρκετά σίγουρος για το μέλλον του, δεν θα τονώσουν περισσότεροι την αυτοπεποίθηση του, οι χιλιάδες λιγότεροι ψήφοι που έλαβε στην εσωκομματική διαδικασία. Μια τελευταία ευκαιρία για να κατακτηθεί θεωρούν τις κάλπες του 2023 και για αυτό ντοπάρουν τον αρχηγό.

Υπάρχουν δυο λόγοι στους οποίους, οφείλεται η αδιανόητη αντοχή που δείχνει η κυβέρνηση ενώ έχει εισέλθει στο τελευταίο μίλι για τις εκλογές. Ο πρώτος λόγος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο δεύτερος είναι ο Αλέξης Τσίπρας! Ο νυν πρωθυπουργός, όπως δείχνουν τα ποιοτικά στοιχεία της δημοσκόπησης που διενήργησε η Pulse για λογαριασμό της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, είναι κυρίαρχος στην κεντροδεξιά και στο κέντρο. 

Δυσάρεστη ομολογουμένως η έκπληξη που επιφύλαξε ο Αμερικανός πρόεδρος στην Αθήνα, μετά τη θετική εισήγηση προς το Κογκρέσο για τα τουρκικά F-16 και ενώ επίκειται σε λίγες μέρες η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, η Τουρκία και ο Ερντογάν που παίζουν πολλούς ρόλους και σε πολλά ταμπλό, έρχονται και «κουμπώνουν» ταμάμ ακόμη και στα πιο αντικρουόμενα συμφέροντα. Ο πρωθυπουργός ούτε τον θιγμένο μπορεί να κάνει, ούτε να μαλώσει το Τζο Μπάιντεν.

Όποιος στη Χαριλάου Τρικούπη είχε την ιδέα να διεξαχθεί η ψηφοφορία για το όνομα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, μια μόλις εβδομάδα πριν την εκλογή ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλος παίκτης. Εστησε μια προσομοίωση εκλογικής μάχης, βάζοντας ως αντίπαλο στον Αλέξη Τσίπρα, το σύμβολο του ΠΑΣΟΚ, τον πράσινο ήλιο! Οι προβλέψεις της προεδρικής φρουράς στην Κουμουνδούρου αναφέρουν ότι θα πετύχουν το στόχο των 100.000 ψήφων. 

Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, είχε περισσότερη ουσία απ΄ αυτή που μπορεί να καταναλωθεί σε ένα κομματικό συνέδριο, αλλά και να  αναδειχθεί μέσα από αυτό, ιδίως στην παρούσα συγκυρία. Πέρα από τη διπλή παρέμβαση Μητσοτάκη στο άνοιγμα και στο κλείσιμο του, αρκετές από τις ομιλίες, έθεσαν πολύ σοβαρά επίδικα της διακυβέρνησης. Για μεταρρυθμίσεις που αν προχωρήσουν θα αλλάξουν το παραγωγικό μοντέλο και θα οδηγήσουν στην απεξάρτηση της χώρας από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.

Αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Τσίπρα ως γονιό. Επιλέγει με κριτήρια αντίθετα στην ιδεολογία του, στις παθιασμένες απόψεις του κατά της αριστείας και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που θεωρεί καλύτερο για τη μόρφωση των παιδιών του. Το προσφέρει αδιάκοπα, καταβάλλοντας πολλαπλό τίμημα. Οικονομικό και πολιτικό. Είναι και τυχερός όμως. Η πολιτική κριτική που λογικά εισπράττει, δεν θα λάβει ποτέ τη μορφή κανιβαλισμού των παιδιών ή του ιδίου.

Η κυβέρνηση με το νέο ολοκληρωμένο αλλά και γενναίο πακέτο μέτρων, υλοποιεί τη δέσμευσή της, να μην αφεθεί κανείς μόνος του, να μη δημιουργηθούν κοινωνικά ρήγματα και να μην παγιωθεί το αίσθημα αποκλεισμού που οδηγεί  πολλούς ευάλωτους στην αγκαλιά του λαϊκισμού. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η  διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, ενώ εξελίσσεται - κατά την συμπυκνωμένη  περιγραφή του Ευ. Βενιζέλου- το θερμό εισαγωγικό επεισόδιο» ενός Γ? Παγκοσμίου Πολέμου, προέχει κάθε άλλου στόχου.

Στο Εθνικό Πάρκο Σχοινιά - Μαραθώνα, εκεί που κάποτε άκμαζαν αυθαίρετες ταβέρνες τύπου «Η τρύπια βάρκα» και ο αέρας μύριζε τηγανητό καλαμαράκι, σήμερα υπάρχουν ξύλινες και μεταλλικές «κούνιες» φυσικής και τεχνητής αναδάσωσης. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ενώ εξέπνεε η προθεσμία για παραπομπή στο ευρωδικαστήριο, γκρεμίστηκαν τα αυθαίρετα κτίσματα μέσα στο δάσος. Επί διακυβέρνησης Ν.Δ υποστηρίζεται η προσπάθεια το δάσος και η ευρύτερη προστατευμένη περιοχή, να μετατραπεί στην πράξη και όχι στα χαρτιά όπως συνήθως, σε Εθνικό πάρκο.

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, με έναν και μοναδικό γνώμονα: Τι μπορεί να πυροδοτήσει τον θυμό και να γεννήσει οργή στην κοινωνία. Κανένα άλλο κριτήριο δεν υπάρχει. Κάνουν αντιπολίτευση - αγγαρεία. H «πανδημία Μητσοτάκη» έγινε «ακρίβεια Μητσοτάκη», η ρήτρα αναπροσαρμογής και οι λογαριασμοί, οι νέες ΜΕΘ. Το αφήγημα εμπλουτίζεται, με έναν νέο golden «δαίμονα». Ο μόνος δυσαρεστημένος με την πορεία που πήραν τα πράγματα στη ΔΕΗ υπό τη διοίκηση Στάσση, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το επιτελικό κράτος υπήρξε ασπίδα των υπουργών, προλαμβάνοντας και θεραπεύοντας. Αλλά δεν βοηθάει και πολύ στην κοπάνα από τα υπουργικά καθήκοντα προς χάριν μιας μακράς προεκλογικής εκστρατείας. Στο παρελθόν πολλοί υπουργοί και κομματικά στελέχη εκλήθησαν να κατέβουν από το τρένο. Πρωθυπουργός που να εξαναγκάστηκε από τους υπουργούς του να πάει σε εκλογές γιατί βιάζονταν να επανεκλεγούν, δεν υπήρξε.

Ποντάρω στο μαύρο, και προβλέπω πως η…εποικοδομητική κριτική σχετικά με τις κινήσεις της κυβέρνησης για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας θα είναι αυτή: «ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε φτηνή ενέργεια στη Βουλγαρία και εδώ κόβει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά». Το βλέπω σε κατάμαυρο πρωτοσέλιδο. Θα ακολουθήσουν ανακοινώσεις και tweet για να εξηγηθεί το προφανές...

Οι ανφαν γκατέ των Πουτινίστας στην Ελλάδα εύχονται και προσεύχονται οι …ασταμάτητοι μισθοφόρους του Πούτιν να τελειώσουν σύντομα το έργο τους στην Ουκρανία, για να σταματήσει ο δικός τους, εξευτελισμός. Σκυλιάζουν με τον Ζελένσκι επειδή τους ξεφλουδίζει σαν τα φύλλα του κρεμμυδιού, φτάνοντας στον πυρήνα της υποκρισίας τους. Πετώντας στον κάλαθο τα δημοσιογραφικά σεντόνια για τους λαούς, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τα Πολυτεχνεία και τις χούντες, τις ηρωικές αντιστάσεις, τους Τσε και πίτουρα.

Η νίκη του Μακρόν είναι πολύ μεγάλη για να την «μικρύνουμε» τόσο σύντομα, περιορίζοντας την οπτική μας στο αν ανέβηκε και πως ανέβηκε δύναμη της ακροδεξιάς στη Γαλλία και αγωνιώντας μήπως η Λεπέν καταφέρει τελικά να χωθεί σφήνα, στις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο. Θα αδικήσουμε την ισχυρή δημοκρατική χώρα, τον κοινοβουλευτισμό της και την στιβαρότητα των αρχών της ανοικτής κοινωνίας που πρεσβεύουν οι Γάλλοι, αν δεν αποτιμηθεί και δεν απαντηθεί καθαρά το ακόλουθο ερώτημα.

Στα ελληνικά πανεπιστήμια συντελείται μια μεγάλη επανάσταση, μεθοδικά και κατά βάση αθόρυβα, καθώς η υπουργός Παιδείας κάνει σπουδαία δουλειά «μυρμηγκιού», για να χρησιμοποιήσω τον όρο Τσακαλώτου, καθώς τελώ ακόμη υπό την επήρεια του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαιρείται από το «αθόρυβα» το ΑΠΘ, όπου μια χούφτα φοιτητές του αντιεξουσιαστικού χώρου, συνεπικουρούμενοι από συνδικαλιστές προσπαθεί να εμποδίσει μια…ιεροσυλία.

Ένα συνέδριο, μια έρευνα και μια είδηση μας προσφέρουν άφθονες πληροφορίες και δεδομένα, ώστε να συνειδητοποιήσουμε τον κόπο, ίσως και το μάταιο, της προσπάθειας, για να επιτευχθούν τα βήματα προόδου που έχουμε ανάγκη ως χώρα. Υποφέρουμε από σημαντική «αστοχία υλικού». Ανθρώπινου. Ας πάρουμε αρχικά τους 5.700 ανθρώπους -  στελέχη και απλούς συνέδρους-  που συγκεντρώθηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός προοδευτικού κατά δήλωσή του, πολιτικού φορέα, που κυβέρνησε τη χώρα επί 4,5 χρόνια και φιλοδοξεί να βρεθεί ξανά στο τιμόνι της χώρας.