Του Νίκου Ρίζου
Καλά… και μάλιστα πολύ καλά…Το έκανε και ο Ανδρέας στον Ράλλη προεκλογικά πριν από το 1980, τότε που ο πρώτος έπαιρνε αμπάριζα όλα τα στερεότυπα της χώρας επιτιθέμενος κατά του δήθεν κατεστημένου… Ο ένας έδιωχνε τις βάσεις του θανάτου από την χώρα με τα συνθήματα του τύπου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο…» και ο άλλος προέτρεπε το συγκεντρωμένο πλήθος όταν αποδοκίμαζε τον Ανδρέα με την φράση δεν θέλω ου…
Είναι η λογική και η επιχειρηματολογία του καφενείου στην οποία νικητές αναδεικνύονται σχεδόν πάντα οι λαϊκιστές… Είναι η χαμηλή συμπεριφορά του τύπου «άμα είσαι μάγκας έλα ρε…». Τα γνωρίσαμε αυτά…Και όλοι γνωρίζουμε επίσης ότι μία συζήτηση τετ-α-τετ με έναν άνθρωπο σαν τον Τσίπρα δεν μπορεί να γίνει ούτε με την προσδοκία κάποιου επιπέδου ούτε με τη σοβαρότητα των αξιωμάτων… «Έλα μωρή κότα, έλα»… Μπορεί ο πρωθυπουργός αυτής της έρημης χώρας να έχει τηλεοπτικοεπικοινωνιακό πλεονέκτημα και ιδιαίτερα στους ανθρώπους που υπολείπονται σε πολιτική κρίση… Αλλά η όποια δημόσια συζήτηση μαζί του – και μάλιστα με τα καφενόβια τηλεοπτικά κριτήρια – δεν μπορεί να είναι ποτέ ούτε ουσιαστική ούτε προοδευτική ούτε θετική για τα προβλήματα της χώρας...
Αυτά τα προβλήματα που αποτελούν άλλωστε και το διακύβευμα των προσεχών εκλογών… Τέτοια συζήτηση ο αξιότιμος κ. Αλέξης Τσίπρας μπορεί να την κάνει στα παραλιακά καφενεία της Κρήτης μόνο – αποκλειστικά – με την κολλητή του μοσχαροκεφαλή γιατί θα έχουν απόλυτη ταύτιση και στο περιεχόμενο του δικού τους «ντιμπέιτ» αλλά και στο ύφος… «Έλα μωρή κότα, να τινάξουμε την τηλεθέαση στα ουράνια...».
Εκεί βρισκόμαστε λοιπόν… Στον πάτο του καζανιού… Ενός καζανιού που βράζει μεν αλλά ο βρασμός του δεν γίνεται απόλυτα αντιληπτός από τον λαό… Ολόκληρη η χώρα κινείται στο κενό της ανυπαρξίας της… Υγεία, Αστυνομία, Παιδεία… Δεν κινείται τίποτα… Απολύτως τίποτα… Άεργοι υπουργοί, στρατοί μετακλητών που ψωμίζονται από το δημόσιο χωρίς να προσφέρουν παρά μόνο κομματικές υπηρεσίες… Συμμορίες που λυμαίνονται τις υπηρεσίες των πολιτών..
Μία κόλαση… Με αυτά τα δεδομένα ο ταλαίπωρος Μητσοτάκης θα έπρεπε να κάνει περίπατο στις επόμενες εκλογές… Το κόμμα που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να συγκεντρώσει την οργή ολόκληρης της χώρας… Όχι χασούρα με το δημοσκόπικο 20% του ΣΥΡΙΖΑ… Αλλά συντριβή… Μιλάμε για εξαφάνιση… Έτσι τιμωρούν οι σοβαροί ψηφοφόροι τους πολιτικούς που «παίζουν» τον λαό με ψευτιές, με λαϊκίστικα τερτίπια με κολοτούμπες και επικίνδυνα πισωγυρίσματα… Τους στέλνουν αδιάβαστους και φουμαρισμένους… Αλλά…
Αλλά εδώ είμαστε στην Ελλάδα… Την χώρα των ανιστόρητων…
Στην χώρα των απολιτικών… Είμαστε ο λαός του καναπέ… Ο λαός μάπετ-σόου. «Έλα μωρή κότα αν κοτάς»… Και έχει δίκαιο ο Ευρωπαίος φίλος όταν αναρωτιέται «Μα γιατί παραπονιόσαστε για τους ηγέτες σας αφού εσείς τους εκλέγετε»… Και έχει δίκαιο ο άτιμος… Γιατί παραπονιόμαστε για τις πολιτικές μας επιλογές… Μήπως είναι ο καθρέφτης της δικής μας κριτικής ανεπάρκειας; Μήπως; Θα το δούμε στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις…
