Του Κωνσταντίνου Β. Κόλλια*
Έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές από τον Ιανουάριο για το νέο Ασφαλιστικό και, κυρίως, για το νέο τρόπο υπολογισμού των εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Πέραν, όμως, της όποιας πολιτικής συζήτησης –διότι προς τα εκεί πήγε πολλές φορές η κουβέντα, λανθασμένα κατά τη γνώμη μου– και των όποιων οικονομοτεχνικών δεδομένων –που άδικα αμφισβητήθηκαν ουκ ολίγες φορές από την πλευρά του υπουργείου–, υπάρχουν και κάποια άλλα δεδομένα, που –κατά τη γνώμη μου– δε χωρούν αμφισβήτησης.
Το νέο σύστημα, που φέρνει ο νόμος, θεσπίζεται καταρχήν χωρίς αναλογιστικές μελέτες. Είτε δεν υπάρχουν, είτε υπάρχουν και δε μας δόθηκαν, είτε δόθηκαν κάποια στοιχεία στο και πέντε, μικρή σημασία έχει.
Η οποιαδήποτε αλλαγή στο Ασφαλιστικό δεν μπορεί να αποφασίζεται χωρίς να είναι σε γνώση των Ελλήνων πολιτών η αποτύπωση της πραγματικής εικόνας για το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Το σύστημα που καθιερώνεται δεν είναι ανταποδοτικό, δεν είναι αναλογικό, δεν είναι αναδιανεμητικό και είναι άκρως αντιαναπτυξιακό.
Πολύ απλά, δείχνει την πόρτα της εξόδου από τη χώρα στους επιστήμονες και στους ελεύθερους επαγγελματίες.
Και το θέμα, θεωρώ, δεν είναι συντεχνιακό.
Και σε καμία στιγμή δεν το αντιμετωπίσαμε ως τέτοιο.
Θέτει μείζον θέμα επιβίωσης της συγκεκριμένης κατηγορίας ασφαλισμένων και ελεύθερων επιχειρηματιών. Κι αυτό, γιατί στην ουσία, μέσω του νέου τρόπου υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών, δημεύονται τα εισοδήματα των ελευθέρων επαγγελματιών, γεγονός που παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
Ταυτόχρονα, τιμωρεί την προσπάθεια στο επιχειρείν και το επιχειρηματικό ρίσκο, καθώς, θεωρητικά και μόνο, εξομοιώνει τους ελεύθερους επαγγελματίες με τους μισθωτούς, ως βασικό επιχείρημα της καταβολής ίδιου ποσοστού εισφορών επί των αποδοχών τους.
Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε και το εξής:
Τουλάχιστον για τα τέσσερα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, το νέο ταμείο μόνο ενιαίο δεν είναι. Εξαιρώντας οικονομολόγους και ουκ ολίγους άλλους επαγγελματίες από τις εκπτώσεις, οι ενιαίοι κανόνες απουσιάζουν.
Πολύ απλά, δημιουργούνται ασφαλισμένοι πολλών ταχυτήτων.
Και, μαζί με τους κανόνες, παραβιάζεται και η αρχή της ισονομίας και της ισότητας.
Αυτά είναι τα δεδομένα ενός νόμου και των διατάξεών του, που δεν έχουν λογική.
Ή, μάλλον, έχουν και είναι άκρως τιμωρητική για τους πολίτες.
Δηλαδή, για την ίδια την Ελληνική Δημοκρατία.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Β. Κόλλιας είναι πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.
