Του Σάκη Μουμτζή
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μεγάλο, μαζικό, λαϊκό κόμμα. Εχει βαθιές τις ρίζες του στην Ιστορία, καθώς είναι η συνέχεια και ο κληρονόμος των δύο μεγάλων ρευμάτων του αστικού χώρου. Του Κέντρου και της Δεξιάς.
Ως εκ τούτου η Νέα Δημοκρατία δεν είναι κόμμα των ελίτ. Δεν είχε ποτέ και δεν πρόκειται να αποκτήσει την νοοτροπία της γκρούπας, καθώς έχει ισχυρούς δεσμούς με τους πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων. Προσπαθεί να προσελκύσει τους άριστους, αλλά δεν είναι το κόμμα μόνον των άριστων.
Συνεπώς, με την πολιτική της κάθε φορά καλύπτει όλο το φάσμα που εκτείνεται από την Δεξιά έως τις παρυφές της Κεντροαριστεράς. Αυτονόητα πράγματα που δυστυχώς κάποιοι δεν θέλουν να τα αντιληφθούν και διαρκώς ενίστανται για τις επιλογές της ηγεσίας της παράταξης.
Και δεν αναφέρομαι στους υπονομευτές. Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονται για το καλό του κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούν συνειδητά τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που καλοπροαίρετα ασκούν κριτική, καθώς δεν έχουν αντιληφθεί το εύρος του πολιτικού χώρου που καλύπτει η Νέα Δημοκρατία. Δηλαδή, δεν έχουν κατανοήσει πως οι επιλογές της εκάστοτε ηγεσίας της δεν μπορεί να είναι στραμμένες και να ικανοποιούν μόνον την συντηρητική ή μόνον την φιλελεύθερη πλευρά της.
Αφορμή γι΄αυτές τις απλές σκέψεις μου έδωσε όλη η αντιδικία που ξέσπασε σχετικά με κάποιες επιλογές της ηγεσίας του κόμματος για το ευρωψηφοδέλτιο. Στην αρχή δέχτηκε πιέσεις από τον χώρο της Κεντροαριστεράς—και κακώς—ενέδωσε.
Τώρα δέχεται πιέσεις από τον χώρο της Δεξιάς και ευτυχώς τηρεί μέχρι στιγμής αταλάντευτη θέση στηρίζοντας την επιλογή της.
Ενα μεγάλο κόμμα είναι λογικό να υφίσταται, πανταχόθεν, κριτική για τις αποφάσεις του. Θα έλεγα μάλιστα πως είναι και αναγκαίο. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να καθορίζει την πολιτική του με βάση τις πιέσεις που δέχεται τόσο από τα δεξιά του όσο και από τα αριστερά του. Ενα μαζικό κόμμα είναι πολυσυλλεκτικό εντός όμως των ιδεολογικών και πολιτικών ορίων του.
Με απλά και συγκεκριμένα λόγια. Στην Νέα Δημοκρατία έχουν θέση και ο Μπογδάνος και ο Καιρίδης. Η διακύβευση των ευρωεκλογών, από την στιγμή που ο Κ.Μητσοτάκης προσέδωσε σε αυτές δημοψηφισματικό χαρακτήρα είναι η πανηγυρική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο χαρακτήρας της εξόντωσης του Ποντιακού Ελληνισμού ή ο τρόπος που θα εξυγιανθεί η Δημόσια Τηλεόραση.
Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβουμε;
Και οι δύο έδωσαν και δίνουν σκληρές καθημερινές μάχες για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Οι οποιεσδήποτε επί μέρους προσωπικές απόψεις τους δεν αναιρούν την ουσιαστική συμβολή τους στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς που άσκησαν κριτική στις επιλογές του Κ.Μητσοτάκη δεν επρόκειτο, ούτως ή άλλως, να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία.
Μια ηγεσία δείχνει την πυγμή της και την αποφασιστικότητα της και ένα κόμμα την σοβαρότητα του και την αποτελεσματικότητα του, όταν στηρίζουν μέχρι τέλους τις αρχικές επιλογές τους και σέβονται και τιμούν τους μαχητές τους.
