Του Σάκη Μουμτζή
Αν πιστεύετε πως την αρμοδιότητα να σχηματίζει και να ανασχηματίζει την κυβέρνηση του την έχει ο πρωθυπουργός, γιατί αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα μας, κάνετε λάθος. Στα χαρτιά αυτό συμβαίνει, αλλά στην πράξη συμβαίνει κάτι άλλο. Το γενικό κουμάντο το κάνει ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ.Π.Καμμένος. Πώς και γιατί; Ρωτήστε τον «πρωθυπουργό».
Πολλά γράφονται για ένοχα μυστικά, για ένοχες μαγνητοφωνήσεις, για ένοχες συναλλαγές, που αποτελούν εργαλεία διαπραγμάτευσης, κατά μιαν εκδοχή ή όπλα στυγνού εκβιασμού κατά μιαν άλλη. Αυτό το παιχνίδι με όρους Cosa Nostra δεν υπονομεύει μόνον το έργο της κυβέρνησης, που είναι ούτως ή άλλως αρνητικό, αλλά δηλητηριάζει και την πολιτική ζωή του τόπου.
Όλο αυτό το σκηνικό που έχει στήσει ο Π.Καμμένος, που δηλώνει urbi et orbi πως θα μείνει μέχρι να φύγει, προσβάλλει την νοημοσύνη των πολιτών. Μια υπογεγραμμένη συμφωνία από την οποιαδήποτε κυβέρνηση φανερώνει την αντίληψη και την θέση που έχει για το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας. Συνεπώς, κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτήν. Αν συμφωνεί κανένα πρόβλημα. Αν διαφωνεί διαχωρίζει την θέση του. Και όσο πιο σοβαρά προβλήματα επιλύει μια συμφωνία τόσο πιο σοβαρές συνέπειες έχουν οι τυχόν διαφωνίες.
Στην συμφωνία των Πρεσπών έχουν αποτυπωθεί οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την επίλυση του Σκοπιανού προβλήματος. Θέσεις που είναι συνεπείς με την πάγια αντίληψη που είχε η Αριστερά για το συγκεκριμένο ζήτημα και διαφωνεί η λαϊκιστική Δεξιά που εκπροσωπεί ο Π.Καμμένος. Ο τελευταίος, αφ΄ενός δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την υπογραφή της, ενώ θα μπορούσε να κάνει, αφ΄ετέρου μεταθέτει για το μέλλον μια προαναγγελθείσα παραίτηση, αγγίζοντας την γελοιότητα από την μια μεριά, και ναρκοθετώντας την λειτουργία της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει και το κόμμα του, από την άλλη. Κυβέρνηση υπό προθεσμία δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Αυτή την στιγμή κόμμα Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν υπάρχει. Ο αρχηγός του μάταια φωνάζει, απειλεί, υπόσχεται. Την ευκαιρία να επιβιώσει πολιτικά την έχασε όταν δεν υπερψήφισε το καλοκαίρι την πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας. Θα διέσωζε την αξιοπρέπεια του και πιθανόν να αποκαθιστούσε τους δεσμούς του με ένα μέρος της εκλογικής του πελατείας. Τώρα το μόνο που πετυχαίνει με τις κραυγές του είναι η περαιτέρω φθορά της προσωπικότητας του Α.Τσίπρα. Όταν ένας υπουργός επιβάλλει τους όρους του στον πρωθυπουργό, αυτομάτως ακυρώνει όλη την κυβερνητική λειτουργία. Παράδειγμα η αποπομπή Κοτζιά και η απαίτηση Καμμένου να απομακρυνθεί και ο Τ.Κουίκ. Βέβαια, ο Τ.Κουίκ δεν μπορεί να απομακρυνθεί, γιατί είναι μονίμως απομακρυσμένος!
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν καταλαβαίνουν πως έτσι μειώνεται ο πρωθυπουργός; Το καταλαβαίνουν όλοι, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τα μεγαλεία τους και το εφταχίλιαρο, αφήνουν τον συνεταίρο τους να κάνει ό,τι θέλει. Και ο Πάνος τους χορεύει στο ταψί, δηλώνοντας συγχρόνως πως θα τους ρίξει από την εξουσία, όποτε «γουστάρει.»Πλήρης ο διασυρμός τους.
Πού θα καταλήξει όλη αυτή η ιλαροτραγωδία είναι άγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Α.Τσίπρας είναι, πλέον, τύποις πρωθυπουργός και μάλιστα υπό προθεσμία, που θα την ορίσει, κατά την κρίση του, ο συνεταίρος του.
