Με ιστορικό σύγκρουσης με τη... βιομηχανία τραμπουκισμού στα ελληνικά Πανεπιστήμια, επί σειρά ετών μέλος της νεολαίας Λαμπράκη, του ΚΚΕ και του Συνασπισμού, ασφαλώς ο ομότιμος καθηγητής και πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης δεν έχει... άγχος να αποδείξει αν έχει αριστερά αντανακλαστικά, πολιτικές ευαισθησίες ή πίστη στη δημοκρατία.
Έτσι, έχουν ενδιαφέρον οι απόψεις του για το πανεπιστημιακό άσυλο, το Ρουβίκωνα, τον «ακτιβισμό» βίας, τις καταλήψεις, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Αλ. Τσίπρα, τις... όψιμες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, τον κ. Γαβρόγλου αλλά και την κεντροαριστερά.
Συνέντευξη στον Απόστολο Σκουμπούρη
- Κύριε Γρυσπολάκη, είστε άνθρωπος που έχει τολμήσει να συγκρουστεί με τη... βιομηχανία βίας και τραμπουκισμού στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Με προσωπικό κόστος. Τελικά, τι πιστεύετε; Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν αυτά τα παιδιά στο χουλιγκανισμό; Γιατί, θα συμφωνήσετε ίσως, πολλά από αυτά τα παιδιά πιστεύουν, νιώθουν, ότι μάχονται για το καλό, το δίκαιο κ.λπ.
Πράγματι, πολλοί νέοι πιστεύουν ότι μάχονται για το καλό και το δίκιο με το να συμμετέχουν σε καταλήψεις, βίαιες ενέργειες κατά των καθηγητών τους και σε καταστροφές δημόσιου πλούτου, που πληρώθηκε από τους φορολογουμένους. Αυτό διδάχθηκαν από την Αριστερά από τα παιδικά τους χρόνια. Και σήμερα ένας από τους πρωτεργάτες των καταλήψεων των δεκαετιών ''80 και ''90 είναι πρωθυπουργός.
- Θυμίστε μας λίγο την ιστορία με την τούρτα και το αρσενικό που σας είχαν ρίξει προ ετών φοιτητές - «ακτιβιστές»!
Αυτό ήταν ένα από τα πολλά θλιβερά γεγονότα, που συνέβησαν τόσο σε εμένα όσο και σε άλλους πρυτάνεις, οι οποίοι τίμησαν το αξίωμά τους και δεν ενέδωσαν στο λαϊκισμό. Όλα αυτά τα φαινόμενα άρχισαν να μειώνονται με την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου.
Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να υπενθυμίσω τη λύπη που εξέφρασε ο Κ. Γαβρόγλου στην ΑΥΓΗ στις 21/7/2014 για την επιρροή, που είχε ο εν λόγω νόμος στην επαναφορά των φοιτητών και καθηγητών στα πραγματικά τους καθήκοντα και στην αποχή από τις καταλήψεις και τον άκρατο συνδικαλισμό.
- Μιλήστε μας λίγο για το Ρουβίκωνα. Τι ακριβώς είναι; Τι αντιπροσωπεύει; Ποια αίσθηση έχετε;
Δεν έχω ιδίαν αντίληψη για την εν λόγω οργάνωση. Η συμπεριφορά, όμως, της Κυβέρνησης απέναντί της με ωθεί στο να πω ότι αποτελεί προέκταση του ΣΥΡΙΖΑ.
- Έχετε δηλώσει ότι η έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου εν καιρώ δημοκρατίας είναι κενή νοήματος. Γιατί, υπάρχουν τόσοι πολλοί που την υποστηρίζουν ακόμη;
Το ακαδημαϊκό άσυλο αφορά στην προστασία της ελεύθερης διακίνησης ιδεών εντός του πανεπιστημίου. Όμως, αυτό είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο σε όλη της Ελληνική Επικράτεια. Η επαναφορά του με το νόμο Γαβρόγλου έγινε για την προστασία των καταληψιών, των «συλλογικοτήτων» και ομάδων δράσης, όπως ο Ρουβίκωνας. Προστατεύει εν τέλει, όχι τους καθηγητές και τους φοιτητές, αλλά τους εξωπανεπιστημιακούς, που διαλύουν κάθε δημόσια δομή.
- Είστε δηλωμένος οπαδός της ποινικοποίησης των καταλήψεων. Πως συμβιβάζεται αυτό με ένα μέλος της νεολαίας Λαμπράκη, μέλος του ΚΚΕ και του Συνασπισμού επί δυόμιση δεκαετίες και τέτοια προϊστορία στην αριστερά;
Η κατάληψη αποτελεί ποινικά και ακαδημαϊκά κολάσιμη πράξη, αφού διαλύει την λειτουργία ενός ιδρύματος. Σε αυτούς τους χώρους διδαχθήκαμε εκείνα τα χρόνια τον σεβασμό ανθρώπου προς άνθρωπο και την στόχευση της αριστείας. Θυμάμαι τον Γρηγόρη Φαράκο να παροτρύνει τους νέους «πρώτοι στα μαθήματα και πρώτοι στους αγώνες», αλλά και στις διδαχές άλλων όπως ο Κύρκος και ο Παπαγιαννάκης. Υπήρχαν και ανεγκέφαλοι στην Αριστερά.
Τις προτροπές τους απέβαλα ενωρίς. Εξ άλλου, βρέθηκα για χρόνια τόσο ως φοιτητής όσο και ως καθηγητής ή για να διδάξω ή για δώσω μία ομιλία ή να συμμετάσχω σε ένα σεμινάριο σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, του Καναδά και σε πολλά της Ευρώπης (Ανατολικής και Δυτικής). Είδα, σκέφθηκα και αποφάσισα για το ποιος είναι ο ρόλος του φοιτητή και του καθηγητή στην κοινωνία. Εξ άλλου η σημερινή Αριστερά είναι άκρως συντηρητική και ουδεμία σχέση έχει με τον προοδευτικό χώρο.
- Έχετε δηλώσει ότι δύο είναι οι παρατάξεις σήμερα. Οι μεταρρυθμιστές και οι δυνάμεις του λαϊκισμού. Θεωρείται ότι είναι όντως τόσο απλό; Υπάρχει καθόλου ιδεολογικό υπόβαθρο πίσω από αυτό, είναι απλώς καθαρά... πρακτικά ζητήματα;
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι δυνάμεις του λαϊκισμού είναι εκείνες, που προσπαθούν και επιθυμούν να επιβάλουν ένα καθεστώς ολοκληρωτικό, ενώ απεχθάνονται τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Η εμπειρία, που σήμερα βιώνουμε, αποδεικνύει ότι πρωτεύοντα ρόλο σε αυτές τις δυνάμεις παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ με το αδελφό κόμμα των ΑΝΕΛ. Γι αυτό και σε κάποιες επιλογές τους έχουν κοινούς στόχους με τη Χρυσή Αυγή. Από την άλλη πλευρά βρίσκονται όλοι εκείνοι, που έχουν ήδη διαπιστώσει ότι η χώρα μας χρειάζεται βαθειές μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα, στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία, στο Δημόσιο Τομέα, στην Οικονομία. Ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν ο νόμος Διαμαντοπούλου, που ψηφίστηκε από 255 βουλευτές και σήμερα αποτελεί παρελθόν με την σύμπραξη 149 λαϊκιστών και ακροδεξιών εθνικιστών.
- Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η ευθύνη του Α. Παπανδρέου για τη σημερινή κατάσταση; Που πιστεύετε ότι - τελικά – θα τον κατατάξει η ιστορία; Τι θα του χρεώσει, τι θα του πιστώσει;
Ο Α. Παπανδρέου είχε την ευκαιρία να αλλάξει τη χώρα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και θεσμικά. Πολλά θετικά μπορεί κάποιος να του πιστώσει. Όμως, θέλησε να γίνει και αυτός καθεστώς. Έτσι ενέδωσε στον λαϊκισμό και κατέστρεψε θεσμούς, διαμόρφωσε συνειδήσεις και υπήρξε οπαδός και εισηγητής της ήσσονος προσπάθειας. Ο σημερινός πρωθυπουργός αποτελεί κακέκτυπο εκείνου.
- Για την πολιτική, την κυβέρνηση και την κεντροαριστερά...
Την κυβέρνηση πως τη βλέπετε; Από το σκίσιμο των μνημονίων, βλέπουμε την... επιτομή της μνημονιακής πειθαρχίας. Ο κ. Τσίπρας τα κάνει όλα και συμφέρει. Πουλάει αεροδρόμια, λιμάνια, λίμνες, ποτάμια, δίνει άδειες για γήπεδα, γενικώς δείχνει ότι θέλει να «τρέξει» το project της ανάπτυξης. Πιστεύετε ότι μπορεί να «γυρίσει» το παιχνίδι;
Ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ο χείριστος, που γνώρισε η χώρα. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως χαρισματικό. Κάνουν λάθος. Είναι ψεύτης, όπως ο ίδιος δέχθηκε προσφάτως, και δεν έχει συναίσθηση των αδυναμιών του. Γι αυτό και είναι πολύ επικίνδυνος. Το παιχνίδι, όπως το λέτε, δεν γυρίζει. Όλα όσα αναφέρετε δεν αποτελούν ενέργειες, οι οποίες θα δημιουργήσουν νέο πλούτο στη χώρα και θα δώσουν θέσεις εργασίας στους νέους μας.
Δείτε την καταστροφή, που προκάλεσε σε όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης στα 2,5 χρόνια που κυβερνά. Η καταστροφή είναι ισοπεδωτική. «Πανεπιστήμια, όπως Μοσούλη. ΣΥΡΙΖΑ όπως ISIS» ήταν ο τίτλος πρόσφατου άρθρου μου, διότι μην ξεχνάτε ότι η κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική ευμάρεια μιας κοινωνίας χτίζεται με βάσεις την Παιδεία που παρέχει στους νέους.
Η αλήθεια είναι ότι οι αγορές, δικαιώνουν τον κ. Τσίπρα, άρα... αποδομούν το πρότερο «θρήσκευμά» του. Ήρθε αναβάθμιση από τον οίκο S&P, βγήκαμε στις αγορές, το Χρηματιστήριο είναι κοντά σε υψηλά 28 μηνών, ενώ τα ομόλογα έχουν κατέλθει σε χαμηλό... μνημονίων! Τι γίνεται;
Η έξοδος στις αγορές είναι ένα αστείο για μικρά παιδιά. Αγοράσαμε χρήμα για αποπληρωμή του ομολόγου του 2014 κατά 90% από τους ίδιους τους κατόχους, αλλά ομολογιούχοι που κατέχουν τα 2,4 δις ευρώ δεν δέχθηκαν την επαναγορά. Μην ξεχνάτε ότι η Πορτογαλία δανειζόταν με άνω του 5% το 2014, ενώ σήμερα δανείζεται με 1,8%. Τέλος, η φυγή 450.000 νέων επιστημόνων και η πλήρης καταστροφή του εκπαιδευτικού συστήματος δεν ισοφαρίζονται από ένα «υψηλό 28 μηνών στο Χρηματιστήριο».
- Πως κρίνετε τον κ. Γαβρόγλου ως υπουργό παιδείας;
Ο κ. Γαβρόγλου είναι ένας άνθρωπος ταγμένος στο σκοπό του. Η φιλοσοφία του για τη διάρθρωση των Πανεπιστημίων εκφράστηκε στο παρελθόν από τους συνδικαλιστικούς αγώνες του και μέσα από το άρθρο του με τίτλο «Μια σοβαρή ήττα της Αριστεράς στα Πανεπιστήμια» στην ΑΥΓΗ στο φύλλο της 21ης Ιουλίου 2014.
Εξέφρασε τη λύπη του, επειδή ο νόμος Διαμαντοπούλου υποχρέωσε καθηγητές και φοιτητές να επανέλθουν στα καθήκοντά τους και να εγκαταλείψουν τις καταλήψεις και τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Θεώρησε ήττα τη στήριξη του 70% - 94% των καθηγητών στο νόμο Διαμαντοπούλου. Ο υπουργός παιδείας είναι ένας εμμονικός μαρξιστής ταγμένος στην εξυπηρέτηση των ¨πελατών» του κόμματός του.
- Το νέο νομοσχέδιο για την Παιδεία πως το βλέπετε;
Τόσο η Α. Διαμαντοπούλου όσο και οι Β. Βενιζέλος, Κ. Μητσοτάκης, Σ. Θεοδωράκης, αλλά και χιλιάδες καθηγητών και πολιτικών τεκμηρίωσαν γιατί αυτός ο νόμος μετατρέπει το πανεπιστήμιο από κοιτίδα των γραμμάτων και των επιστημών σε μήτρα παραγωγής συνδικαλιστικών και κομματικών στελεχών. Ο νόμος αυτός απομακρύνει τα ελληνικά πανεπιστήμια από τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ζω με την ελπίδα να είναι ο πρώτος νόμος που θα πέσει στην επόμενη σύνθεση της Βουλής.
- Πιστεύετε ότι ένας πόλος που ενδέχεται να δημιουργηθεί από τους Β. Βενιζέλου, Αν. Διαμαντοπούλου, Στ. Θεοδωράκη, Γ. Ραγκούση θα μπορούσε να παίξει δημιουργικό ρόλο στην αναβάθμιση αυτού που λέμε κεντροαριστερά;
Κατ'' αρχήν ο Γιάννης Ραγκούσης επέλεξε να πορευτεί σε διαφορετικό μονοπάτι από τους υπολοίπους. Όπως έχω κατ' επανάληψη αναφέρει και προσπαθήσει να τεκμηριώσω, η χώρα έχει ανάγκη ενός χώρου προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού και καθαρά φιλοευρωπαϊκού.
Ενός κόμματος, το οποίο θα επιλέξει συνειδητά να σχηματίσει μία κυβερνητική πλειοψηφία με όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, που πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις, στην ελεύθερη και όχι κρατικοποιημένη οικονομία, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, βασισμένων στην καινοτομία, και στο κοινωνικό Κράτος που θα εξαρτάται από τον παραγόμενο πλούτο και όχι από τα δανεικά.
Οι πολιτικοί, που αναφέρετε, αλλά και πολλοί ακόμη που βρίσκονται σήμερα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και ανενεργοί πολιτικά, πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα – ελκυστή νέων πολιτών, οι οποίοι θα αντλήσουν την εμπειρία και τις γνώσεις και στη συνέχεια θα πάρουν τη σκυτάλη από εκείνους. Εκτιμώ πολύ τον Σ. Θεοδωράκη, θεωρώ τον Β. Βενιζέλο έναν καλό φίλο, ευφυή, έμπειρο και πολύτιμο πολιτικό και την Α. Διαμαντοπούλου μία πολύτιμη φίλη, μοναδική περίπτωση έμπειρης, επιτυχημένης πολιτικού με διεθνή εμπειρία και απήχηση. Το μείγμα αυτό θέλω να πιστεύω ότι θα είναι αποτελεσματικό και απολύτως αναγκαίο στην μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή.
- Έχει ουσιαστικό νόημα αυτό που λαμβάνει χώρα με τις αρχαιρεσίες για ηγεσία στη Δημοκρατική Συμμαχία;
Ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία, συνιστώσας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Στόχος μας ήταν η συγκρότηση οργανωτικής επιτροπής, που θα οδηγούσε σε ιδρυτικό συνέδριο νέου και ενιαίου κόμματος με νέο μητρώο μελών και θα κατέληγε στην εκλογή αρχηγού από τη βάση. Ενός κόμματος, που θα πληρούσε τις συνθήκες της ανανέωσης και θα έθετε στόχους πλήρους μεταρρύθμισης της κοινωνίας.
Αποχώρησα όταν βεβαιώθηκα πλέον ότι ο στόχος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ με τη βοήθεια του ΚΙΔΗΣΟ ήταν η διαιώνιση της εξουσίας του κομματικού μηχανισμού. Η εκλογή αρχηγού αγνώστου φορέα είναι άνευ ουσίας. Έστω και την ύστατη στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το ιδρυτικό συνέδριο θα πρέπει να προηγηθεί της εκλογής αρχηγού.
Εάν αυτό δεν συμβεί, ακόμη και μετά την εκλογή αρχηγού αγνώστου φορέα, η κα Γεννηματά θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Κ.Ο. της ΔΗΣΥ. Επιπλέον αυτού, θεωρώ ως μείζον διακύβευμα την πολιτική συμμαχιών στην μετά ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Η πολιτική των ίσων αποστάσεων απωθεί τους νοήμονες πολίτες και τους στρέφει προς άλλες κατευθύνσεις. Εύχομαι να υπάρξει εν τέλει συναντίληψη και η κυρίαρχη εντός ΔΗΣΥ τάση να κάνει πολλά βήματα πίσω, ώστε να αφήσει χώρο στην προοδευτική τάση. Τότε θα είμαστε και εμείς εκεί.
* Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι ομότιμος καθηγητής, πρώην πρύτανης Πολυτεχνείου Κρήτης, μέλος της Αρχικής Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής της Ώρας Αποφάσεων.
Φωτογραφία: Sooc
