Του Πέτρου Τρουπιώτη
Προφανώς ξέρετε το γνωστό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο κάποιος δηλώνει πως αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα του θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει.
Ακριβώς αυτό φαίνεται να εφαρμόζει η ηγεσία της ΠΟΕΣΥ, αυτή την στιγμή, που όχι μόνον ο δημοσιογραφικός κλάδος, αλλά όλοι σχεδόν οι επαγγελματικοί κλάδοι, αλλά και οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πλήττονται από τις απαράδεκτες και «αντεργατικές» αποφάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αποφασίζει απεργία, με αποτέλεσμα να μην λειτουργούν τηλεοράσεις και ραδιοφωνικοί σταθμοί, να μην κυκλοφορούν εφημερίδες, κάτι που σημαίνει ότι όχι μόνον τα αιτήματα των δημοσιογράφων, αλλά ούτε οι αντιδράσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών απέναντι στα προωθούμενα από την κυβέρνηση μέτρα να μην γίνονται γνωστά.
Οι περισσότεροι έλληνες πολίτες δεν έχουν ακόμα καταλάβει, δεν έχουν ενημερωθεί, ότι η κυβέρνηση όχι μόνον έφερε ήδη στην Βουλή πολύ σκληρά μέτρα και φορολογικά και ασφαλιστικά, που δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα, αλλά και συμφώνησε για 4ο μνημόνιο-κάβα, μια και δεν έχει πια καμία αξιοπιστία στο εξωτερικό.
Κι όμως για όλα αυτά, ο μέσος έλληνας πολίτης δεν έχει ενημερωθεί, οι συνδικαλιστές όλων των κλάδων δεν μπορούν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους, οι τεχνοκράτες δεν έχουν την δυνατότητα να εξηγήσουν γιατί αυτά τα μέτρα δεν λύνουν κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αλλά κάνουν το αντίθετο, οι εκπρόσωποι των κόμματων δεν έχουν τον χρόνο να εξηγήσουν τις δίκες τους θέσεις και να πουν τις προτάσεις τους.
Ποια λοιπόν είναι η χρησιμότητα της απεργίας;
Πώς βοήθα στον αγώνα μας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας που η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ διαλύει; Και πως θα θέλουμε την στήριξη των πολιτών στα αιτήματά μας, όταν όχι μόνον δεν τα έχουν μάθει, αλλά δεν τους δίνουμε ούτε καν την δυνατότητα να μάθουν τι ακριβώς προωθεί η κυβέρνηση και τι λένε οι εργαζόμενοι, τα συνδικαλιστικά σωματεία, οι ειδικοί και τα κόμματα;
Αλλά και κάτι πιο κρίσιμο. Έχει κανείς ρωτήσει αν τελικά η πλειοψηφία των συναδέλφων, η πλειοψηφία των εργαζομένων συναδέλφων συμφωνεί με αυτή την επιβολή «σιωπής των αμνών».
Μήπως η ΠΟΕΣΥ και η ΕΣΗΕΑ θα έπρεπε να πάρουν την εντελώς αντίθετη απόφαση; Όχι μόνον να μην επιβάλουν σιγή, αλλά αντίθετα να ζητήσουν, να απαιτήσουν, από τους διευθυντές-μέλη της Ενώσεως μας, να κάνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα σε διάρκεια ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δελτία, όσο το δυνατόν περισσότερες εκπομπές, στις όποιες να γίνεται αναφορά σε όλα τα ζητήματα που έχουν σχέση με τους νέους νόμους που σφαγιάζουν όλους τους πολίτες και φορολογικά και ασφαλιστικά, αλλά και για αλλά θέματα που έχουν να κάνουν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία.
Να ζητήσουν από τους διευθυντές των εφημερίδων να προβάλουν την αντίδραση των πολιτών στις πρώτες τους σελίδες και να αναλύσουν στις εσωτερικές σελίδες τι σημαίνουν τα μέτρα για όλους μας αλλά και γιατί και γιατί φτάσαμε εδώ.
Δυστυχώς η ΕΣΗΕΑ, από τις τελευταίες εκλογές, πριν ένα περίπου χρόνο, μάλλον πελαγοδρομούσε
Έκανε 5-6 μήνες να εκλέξει Προεδρείο, μια και κάποιοι δεν ήθελαν να δεχθούν την θέληση των συναδέλφων όπως αυτή εκφράστηκε εκλογικά. Και όταν συγκροτήθηκε προεδρείο, με διαφορές ακατανόητες θα έλεγα, συμμαχίες (και ενώ χρειάστηκε να ιδρυθεί και άλλη θέση σε αυτό για να βρεθεί η πολυπόθητη πλειοψηφία) το Προεδρείο ασχολήθηκε με αλλά ζητήματα. Το Προεδρείο, στο οποίο τα πέντε από τα έξι μέλη του είναι συνταξιούχοι, αρά εκ των πραγμάτων, μάλλον όχι και τόσο κοντά, στα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων συναδέλφων, άρχισε ως άλλος «επιθεωρητής Κλουζώ» να αναζητεί σκάνδαλα της προηγούμενης διοικήσεως.
Νωρίτερα και με αφορμή το δημοψήφισμα, άρχισε ένα άλλο κυνήγι μαγισσών που κατέληξε στην διαγραφή συναδέλφων που εξέφρασαν την άποψη τους για το θέμα (κατά περίεργο τρόπο όλοι όσοι τιμωρήθηκαν είχαν εκφράσει μια συγκεκριμένη άποψη…). Το γεγονός αυτό δημιούργησε ένα ακόμα αρνητικό κλίμα για την ΕΣΗΕΑ και για τους δημοσιογράφους γενικότερα.
Παράλληλα βέβαια, αντί να έχουμε ως Ένωση, κάνει μια πολύ μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης κόμματων και βουλευτών, αλλά και των συναδέλφων για το τι διακυβεύεται στο θέμα του αγγελιοσήμου, να εξηγήσουμε τι ακριβώς είναι και έτσι να μην μπορεί να υπάρξει κάθε είδους «σπέκουλα» από κυβερνητικούς και μη, μπήκαμε, απροετοίμαστοι και χωρίς ενημέρωση όλων, σε συζητήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες. Και πιστέψαμε πως επειδή παλαιοτέρα κάποιοι εργαζόταν για συνδικαλιστικό μας σωματείο θα μας έλυναν το «πρόβλημα». Και εκεί που μας είχαν κοιμίσει, ήλε η… καταστροφή.
Τότε λοιπόν εμείς, αποφασίσαμε να «αυτοκτονήσουμε» κλείνοντας τις στρόφιγγες της ενημέρωσης, για να… τιμωρήσουμε την κυβέρνηση…
Δεν ξέρω που θα καταλήξει η όλη αυτή αντιπαράθεση. Ξέρω απλώς ότι δεν σταθήκαμε, ως Ένωση, στο ύψος των περιστάσεων.
Κινηθήκαμε για μια ακόμα φορά με λογικές του 1975 ξεχνώντας ότι τα πράγματα στον κλάδο και γενικότερα στα Μέσα Ενημέρωσης έχουν αλλάξει δραματικά από τότε που οι απεργούντες δημοσιογράφοι εξέδιδαν την «Ελεύθερη Γνώμη».
Ίσως βέβαια, γιατί κάποιοι, δεν βρίσκονται στην καθημερινή μαχόμενη δημοσιογραφία, συνταξιούχοι όντες, και δεν γνωρίζουν ακριβώς τι συμβαίνει στα Μέσα, τι πιστεύουν οι συνάδελφοι που εργάζονται, τι αντιμετωπίζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα στην δουλειά τους.
Δεν γνωρίζουν πόσο έχει αλλάξει το επαγγελματικό τοπίο, ποσό έχουν αλλάξει τα ίδια τα Μέσα. Πόσο έχουν αλλάξει οι συνήθειες των πολιτών.
Ίσως είναι και αυτό ένα μεγάλο πρόβλημα του συνδικαλισμού στον κλάδο μας, με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε μόλις, ελπίζω θετικά, αντιμετωπίσουμε την σημερινή επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Επίθεση που αν δεν την αποκρούσουμε, ίσως η επόμενη μέρα στην δημοσιογραφία να είναι τελείως διαφορετική. Να μην έχει δηλαδή καμία σχέση με την ουσία της δημοσιογραφίας.
ΥΓ. Υποθέτω ότι το ΔΣ της Ενώσεως μας, δεν πληροφορήθηκε τα όσα μέλος της κυβέρνησης και μέλος της ΕΣΗΕΑ έλεγε τον περασμένο Ιανουάριο, στον ραδιοσταθμό Ράδιο 9.84.
Ότι δηλαδή «το αγγελιόσημο ήταν σκανδαλώδης πόρος».
Γιατί αν το είχε πληροφορηθεί και θα είχε καλέσει το μέλος της να τους εξηγήσει τι ακριβώς είναι ώστε να μην τα λέει αυτά δημοσίως αλλά και να μην τα υποστηρίζει στις κυβερνητικές συσκέψεις και θα είχε προετοιμαστεί γι' αυτά που ήταν σαφές ότι ετοίμαζε η κυβέρνηση Ίσως μάλιστα θα τον είχε παραπέμψει και στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για αντισυναδελφική συμπεριφορά και μη τήρηση των αποφάσεων της Ενώσεως.
