Της Φωτεινής Πιπιλή
Αν η ΣυριζοΑνέλ κυβέρνηση των 16 μηνών δεν είχε, κυριολεκτικά, φέρει τα πάνω κάτω σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, αντιμνημονιακά, αντιαμερικανικά, αντιδουνoυτούδικα, φεμινιστικοαγωνιστικά, ηθικά, αισθητικά, γραμματοσυντακτικά και αλλά - «μα την Παναγία» που θα κραύγαζε ο νεοχριστιανός Αλέξης Τσίπρας - δεν θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω τον κατά, το πολιτικώς ορθόν, ρατσιστικής χροιάς χαρακτηρισμό.
Όχι πως δεν θα μπορούσα να στοιχειοθετήσω τα επιχειρήματά μου για την αναγκαιότητα της χρήσεως, έστω και σε εισαγωγικά, του λαϊκού, πεπερασμένου αποφθέγματος και μόνον επειδή ταίριαζε απολύτως με την επικαιρότητα της «στιγμής». Απλώς, αν δεν είχαν μεσολαβήσει όλες αυτές οι ανατροπές–κωλοτούμπες κατά το λαϊκώς λεγόμενον- που επέφερε η ΣυριζοΑνέλ κατάσταση δεν θα είχα καμιά διάθεση να πέσω στο ηλεκτρονικό «στόμα», τρολιά, κατά το διαδικτυακό γλωσσάρι, χιλιάδων αγωνιστών.
Που να μπλέκεις τώρα, με όλους αυτούς και αυτές με τα ψευδώνυμα και την ανωνυμία της επιστήμης της χολέρας αλλά και με τους γνωστούς επώνυμους κατά του ρατσισμού, του σεξισμού, του φασισμού τύπου Παπαδημούλη, οι οποίοι θα σήκωναν το θέμα μου με καταγγελίες έως και το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Ευρωβουλή, όπως μας είχαν συνηθίσει την περίοδο των ανέργων, άεργων επαγγελματιών της αγανάκτησης.
Αλλά πήρα αέρα και το τολμώ, όχι μόνον από τις συνεχείς «γερμανοτσολιάδικες» ψηφοφορίες στη Βουλή, εγκρίσεις κατά τις κυριακάτικες δηλώσεις του υπουργού Κατρούγκαλου, στην Καλαμάτα ενός προγράμματος, ίδιου με εκείνο του νεοφιλελεύθερου δικτάτορα-σφαγέα της Χιλής Πινοσέτ, αλλά και την προηγηθείσα αποκάλυψη που οδήγησε σε συγκάλυψη –«μούγκα» κατά το κοινώς λεγόμενον- από όλους τους ακτιβιστές και ακτιβίστριες, των υπέρ των πάσης φύσεως δικαιωμάτων της Κουμουνδούρου, αναφορικά με το σκάνδαλο της πρόστυχης, πλην όμως αριστερών αποκλίσεων, συμπεριφοράς του πρέσβη της Βενεζουέλας εις βάρος γυναικών εργαζομένων.
Το άρθρο του βουλευτή πλέον ΣΥΡΙΖΑ, και γνωστού κομματικού δημοσιογράφου της Αυγής, Γιώργου Κυρίτση, λίγες ώρες, όχι μόνον από την ορκωμοσία του, αλλά και από την ομόθυμη έγκριση της Πινοσετικής εμπνεύσεως -κατά τον υπουργό Κατρούγκαλο –οικονομικο-φορολογικής πολιτικής της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου-Σόιμπλε προκάλεσε έκρηξη. Οργή. Θυμό. Λύπη. Θλίψη. Όχι μόνον στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και στον κόσμο της καθημερινότητας. Οι, όχι μετεμφυλιακές, όπως κακώς τις χαρακτηρίζουν πολλοί, αλλά καθαρά νεοεμφυλιακές απόψεις του περί ταξικής φορολόγησης και ως εκ τούτου δημόσιας, από την πλευρά της κυβέρνησης, παραδοχής του ανηλεούς πολέμου κατά της «γραβάτας» και των «τακουνιών», αλλά, κυρίως, οι επεξηγηματικές δηλώσεις που ακολούθησαν από την πλευρά του, -λυπάμαι που το γράφω δημοσίως- αλλά προσωπικά για μένα, λόγω της προτέρας μου ιδιότητας ως «ΓερμανοΑμαλία» μόνον ποταπή –σας προλαβαίνω ε;- ικανοποίηση μου δημιούργησαν. Αρχικά. Ενστικτωδώς αντέδρασα, ενθυμούμενη την οργίλη, έως και χυδαία αντίδραση πολλών, πάρα πολλών, πολιτών, οι οποίοι ακολούθησαν -ως όχλος, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται και με τη δική τους παραδοχή, τώρα πια -ως πολιορκητικός κριός για την πτώση του Σαμαροβενιζελικού τείχους κυρίως λόγω ΕΝΦΙΑ.
Λίγες ημέρες μετά τη νικηφόρα πορεία της «πρώτης φορά Αριστερά» στην εφημερίδα Καθημερινή, με υπογραφή Αλεξάνδρα Κασσίμη δημοσιεύτηκε ένα ενδιαφέρον μετεκλογικό ρεπορτάζ. Αποδεικνυόταν σε αυτό, με τον πλέον περίτρανο τρόπο, ο μύχιος φόβος όλων όσοι είχαμε αντιδράσει δημοσίως στη λαϊκιστική, τελικά, -καταστροφική- υπαναχώρηση της τότε κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου στις πιέσεις των αγροτοπατέρων και αγροτομητέρων για την απαλλαγή των αγροτικών περιουσιών από τον ΕΝΦΙΑ με τα γνωστά αποτελέσματα. Την ανισομερή, άδικη υπεροφορολόγηση των αστικών περιουσιών. Αξιοσημείωτη για τον ιστορικό του μέλλοντος η γραφική, έγχρωμη απεικόνιση στο δημοσίευμα, όπου με ροζ χρώμα είχαν καταμετρηθεί οι συντριπτικά υπέρτερες των γαλάζιων περιοχές των βορείων προαστίων της Αττικής. Μαρούσι, Λυκόβρυση, Πεύκη, Αγία Παρασκευή, Χαλάνδρι, Πεντέλη, ενώ στις -κατά Γιώργο Κυρίτση, πολέμιο της πλουτοκρατίας, υπέρ των λαϊκών στρωμάτων- περιοχές της Φιλοθέης, του Ψυχικού ο Σύριζα, αν και δεύτερο κόμμα, σκαρφάλωσε στο πρωτοφανές 20,01%.
Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος, η μόνιμη επωδός όταν χαρακτηρίζει κανείς την αμετροέπεια, την αγνωμοσύνη, την έλλειψη προσωπικής ή πολιτικής ηθικής. Αλλά για να μιλήσουμε με ταξικό πρόσημο, για να μας καταλάβουν και οι παροικούντες το Μαξίμου και την Κουμουνδούρου, σε απλά ελληνικά –ρε φίλε- «η εκδίκηση της γυφτιάς» (φτου κακά)!
