Η ανευθυνότητα του Τσίπρα κι ο κίνδυνος χρεοκοπίας…

Του Γιάννη Λοβέρδου

Τα τελευταία περίπου 4 χρόνια, που βρίσκεται στην εξουσία, πολύς κόσμος επικρίνει την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τα τερατώδη ψέματα, που έχει πει για να υποκλέψει την ψήφο των Ελλήνων αλλά και τις κωμικοτραγικές κωλοτούμπες της για να διατηρήσει την θέση της εις βάρος όλων των εξαγγελιών της. Προσωπικά επικρίνω τον κ. Αλέξη Τσίπρα και τους συντρόφους του για την ανευθυνότητα, την επιπολαιότητα και την ανικανότητα με την οποίαν διαχειρίζονται την μεταμνημονιακή περίοδο.

Εδώ και καιρό, γράφω και λέω ότι η Ελλάδα κινδυνεύει σοβαρά να βρεθεί και πάλι στην άκρη του γκρεμού, όπως είχε βρεθεί και το 2010 και το 2015, και την τελευταία στιγμή διεσώθη από την ασύντακτη χρεοκοπία χάρις στην συνδρομή των ευρωπαίων δανειστών μας. Κι αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει καν η ομπρέλα της ευρωπαϊκής διάσωσης. Ξαφνικά κάποιοι διαπίστωσαν ότι υπάρχει πρόβλημα με την οικονομία και τις τράπεζες εξαιτίας του κραχ, που σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη στις τραπεζικές μετοχές. Δεν είναι ακριβές. Η πτώση των τραπεζικών μετοχών συνεχίζεται επί μακρόν.

Εδώ και μήνες υποχωρούν, άλλοτε περισσότερο άλλοτε λιγότερο. Αρκετοί αναλυτές έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον τρόπο με τον οποίον οι διεθνείς αγορές γυρίζουν την πλάτη τους στις ελληνικές τράπεζες και κατ' επέκταση στην ελληνική οικονομία, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου αξιόπιστη. Εδώ και καιρό γράφουμε ότι η διατήρηση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων σε πολύ ψηλά επίπεδα, αποτρέπουν την έξοδο στις αγορές κι αυξάνουν υπερβολικά το κόστος δανεισμού των ελληνικών ομολόγων.

Αυτό η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αρνείται να το δει. Από αδιαφορία, από ανευθυνότητα, από άγνοια, από ανικανότητα; Η από όλα αυτά μαζί; Το βέβαιο είναι ότι αντί να ασχοληθούν με την σκληρή πραγματικότητα ότι από εδώ και πέρα, η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να συνεννοείται με τις αγορές για να μπορεί να πωλεί τα ομόλογα της σε λογικά επιτόκια, οι κυβερνώντες καταφεύγουν σε μια ακατάσχετη παροχολογία, που αυξάνει τον κίνδυνο πλήρους αναξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού κράτους.

Δεν έχουν καταλάβει ότι μπροστά στην αυστηρότητα των αγορών, που το μόνο, που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε, ο Ντράγκι, ο Ρέγκλινγκ είναι απείρως διαλλακτικότεροι; Ή αδιαφορούν γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ερείσματα στο εκλογικό τους κοινό, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα παραδώσουν στην επόμενη κυβέρνηση εντελώς καμένη γη. Προφανώς αυτό συμβαίνει. Διότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Υπάρχει, αναρωτιέμαι ένας σοβαρός άνθρωπος απανταχού της γης, που να πιστεύει ότι διορίζοντας ο πρωθυπουργός τον μπάρμπα Αλέκο τον Φλαμπουράρη υπεύθυνο για το τραπεζικό σύστημα, θα διασωθεί αυτό; Υπάρχει έστω ένας σοβαρός άνθρωπος, που να βλέπει ότι στην σύσκεψη στο Μαξίμου για την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών, δεν καλείται καν ο αρμόδιος και κατά νόμο κι ουσία υπεύθυνος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, μόνον και μόνον διότι δεν τον πάνε ο πρωθυπουργός κι οι σύμβουλοι του; 

Αυτά είναι εξοργιστικά πράγματα, που αναδεικνύουν την ανικανότητα, την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα της κυβέρνησης. Πολύ φοβάμαι ότι η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε μεγάλους κινδύνους. Και να ελπίζουμε ότι δεν θα υπάρξει μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, ανάλογα με αυτή του 2008. Διότι τότε ο κίνδυνος χρεοκοπίας θα είναι μεγαλύτερος κι από το 2010.