Photo by Anadolu Agency / Contributor / Getty Images / Ideal Image
Του Γιάννη Κουζηνού
Υπάρχουν παιδιά, μια ολόκληρη γενιά, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, πήγαν σχολειό, ενηλικιώθηκαν σχεδόν, γνωρίζοντας τη Βενεζουέλα μέσα από τον Τσάβες, τον Μαδούρο και τους επαναστάτες τους. Γνώρισαν τη χώρα τους βαμμένη κόκκινη, δέχτηκαν σαν δεδομένο ότι στη ζωή οι επιλογές είναι ίσες με εκείνες που θα αποφασίσει να σου δώσει η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα και ότι το δικαίωμα στην ευημερία είναι θανάσιμο αμάρτημα. Η πρώτη τους ανάσα και η κάθε ανάσα τους ως σήμερα ανήκει στην μπολιβαριανή επανάσταση και το πρώτο τους ζωοδόχο κλάμα δεν σταμάτησε ποτέ. Το «καλή λευτεριά» που άκουγε η μάνα τους πριν τη γέννα, την 1η του Σεπτέμβρη γίνεται σύνθημα στα στόματα τους.
Οι μανάδες και οι πατεράδες τους, ουσιαστικά σε μεγάλο ποσοστό υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση, αφού με την ψήφο τους και την πίστη τους στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα έδωσαν δικαίωμα στον Τσάβες και τον Μαδούρο να προδώσουν ξανά και ξανά μια γνήσια λαϊκή εντολή, σήμερα, όπως όλα δείχνουν, είναι έτοιμοι να παλέψουν με όλο τους το είναι βροντοφωνάζοντας στους δρόμους συγγνώμη στα παιδιά τους. Η διαμαρτυρία της 1ης του Σεπτέμβρη μπορεί να έχει σαν κεντρικό αίτημα την ελεύθερη, απρόσκοπτη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος ανάκλησης, μπορεί αυτό να είναι το βασικό ζητούμενο, αλλά η κινητήρια δύναμη που θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους είναι η βούληση τους να κάνουν σαφές προς όλους ότι 17 χρονιά προδοσίας είναι αρκετά.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρονιά που αυτή η φωνή επιτελούς ακούγεται ενωμένη από την κοινωνία στη Βενεζουέλα. Και αυτή από μονή της είναι μια τεραστία νίκη, όχι μόνο των πολιτικών της αντιπολίτευσης που αναπτύσσουν όλα αυτά τα χρόνια ρητορική ενότητας τελείως αντίθετη από τη ρητορική μισούς και διχασμού της επαναστάσεως, αλλά ουσιαστικά είναι αποτέλεσμα που κατάφερε το ίδιο το καθεστώς με τις πολιτικές που ακολούθησε και τα καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουν οι πάντες σήμερα στη Βενεζουέλα. Είναι αλήθεια ότι στις τεράστιες διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης το 2004 κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος ανάκλησης κατά του Τσάβες, ο κύριος όγκος των διαδηλωτών αποτελούνταν από ανθρώπους της μεσαίας τάξης. Σήμερα και ενώ ουσιαστικά δεν υπάρχει μεσαία τάξη, η πείνα και η εξαθλίωση έχει μετατρέψει την αλλοτινή πιστή της φτωχολογιάς στον Τσάβες σε πραγματική οργή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι λεηλασίες και οι καθημερινές συγκρούσεις με την αστυνομία γίνονται πλέον σε αυτές ακριβώς τις περιοχές.
Η Βενεζουέλα ποτέ δεν υπήρξε παράδεισος για αυτούς τους ανθρώπους. Έχουν γίνει μεγάλα λάθη στο παρελθόν και οποιοσδήποτε προσπαθήσει να πει ότι τα πάντα ήταν τέλεια για όλους πριν τον Τσάβες θα είναι τουλάχιστον φαιδρός. Άλλο τόσο φαιδρός όμως είναι και οποίος πιστεύει ότι μετά από 17 χρονιά διακυβέρνησης της χώρας με συγκεκριμένες πολιτικές, που υποτίθεται θα ήταν όλες προς όφελος αυτών των ανθρώπων, φταίνε για την καταστροφή οι πάντες εκτός από τους ιδίους. Όταν καταλήγεις πολύ χειρότερα από οπού είχες ξεκινήσει, κάτι προφανώς έχει γίνει λάθος. Όταν ο λαός σου πεθαίνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το λιγότερο που οφείλεις να κανείς είναι να επιτρέψεις την αλλαγή. Το πόσο καλύτερο ή το πόσο χειρότερο μπορεί να είναι το αύριο θα το κρίνουμε όταν έρθει η στιγμή του να το κρίνουμε.
Λίγες ώρες πριν την κρίσιμη μέρα η κυβέρνηση και ο Μαδούρο το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν επιπλέον λόγους και αφορμές στον κόσμο να κατεβεί στους δρόμους. Στρατικοποιημένες ζώνες, συνεχόμενα μηνύματα μίσους και διχασμού, συλλήψεις, χωρίς κατηγορίες, πολιτικών της αντιπολίτευσης αλλά και απλών πολιτών που υψώνουν τη φωνή τους εναντίον τους. Η καταπίεση και το κουρέλιασμα του συντάγματος θα μπορούσαν να αποτελούν τους μόνους λόγους για το αίτημα του λαού για αλλαγή.
Χθες είχαμε προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, προβλήματα με το ιντερνέτ και ελπίζω να μην ήταν προάγγελος για το τι θα ακολουθήσει αύριο. Ευχαριστώ τον κ. Μαυρίδη και το Liberal για το βήμα που μας παραχωρεί για να ακούγεται η φωνή μας 9.000 χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους όσους αφιερώνουν κάθε μέρα λίγες στιγμές για να ενημερωθούν για την κατάσταση στην χώρα. Ευχηθείτε μαζί μου όλα να πάνε καλά και ό,τι είναι να γίνει να είναι προς όφελος του λαού και της πανέμορφης αυτής χώρας. Ευχηθείτε μαζί μου... καλή λευτεριά.
