Photo by Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Image
Του Γιάννη Κουζηνού
Ο κύριος Francisco είναι 42 ετών είναι παντρεμένος με την Marian και μαζί της έχει 2 κόρες. Δίδυμες. Την Genesis και την Alexandra. Μπορείτε αν θέλετε να του αλλάξετε το όνομα, την ηλικία η ακόμα μπορείτε να τον έχετε στο μυαλό σας σαν εργένη. Αν θέλετε πάλι να εκνευρίσετε αφάνταστα τον ομοφοβικό Μαδούρο, μπορείτε να τον σκέφτεστε σαν ομοφυλόφιλο που μένει με τον σύντροφό του. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Ο ίδιος μπορεί να είναι ένα πλάσμα που γεννήθηκε στην φαντασία μου για τις ανάγκες αυτού του κειμένου αλλά η ιστορία του που θα σας περιγράψω περιέχει μόνο αληθινές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν όλοι οι επιχειρηματίες στην Βενεζουέλα. Άνθρωποι που προσπαθούν να κρατήσουν μια επιχείρηση ζωντανή, μικρή η μεγάλη, από ένα αρτοποιείο και μια μικρή βιοτεχνία μέχρι τα εργοστάσια παραγωγής και μεταποίησης τροφίμων. Αυτή είναι η ιστορία του Επιχειρείν στην χώρα των θαυμάτων.
Ο κύριος Francisco έχει μια βιοτεχνία που απασχολεί 30 εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες Βενεζολάνους. Όλοι με την ασφάλειά τους και τις παροχές που προβλέπει η νομοθεσία στην χώρα. Ο κύριος Francisco δεν έχει το δικαίωμα να απολύσει κανέναν από αυτούς τους εργαζόμενους για κανέναν λόγο, ακόμα και αν απειληθεί η σωματική του ακεραιότητα, αν δεν ακολουθήσει μια απίστευτα χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία, αιτιολογώντας και αποδεικνύοντας τον λόγο που τον έκανε να θέλει να απομακρύνει κάποιον από τους εργαζόμενους. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας και μέχρι να βγει η απόφαση είναι υποχρεωμένος να κρατά τον εργαζόμενο στην δούλεψή του ακόμα και αν αυτός επιχείρησε να του σπάσει το κεφάλι. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα μιλήσει κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, καθώς ο ίδιος πολλές φορές έπεσα θύμα εκμετάλλευσης από πραγματικά κακούς εργοδότες, αλλά είναι προφανές ότι εδώ κάτι δεν λειτουργεί σωστά και δίκαια και για τις δύο πλευρές.
O κύριος Francisco στην βιομηχανία του παράγει το Χ προϊόν. Για να παράγει το προϊόν του, πρέπει να εισάγει τις πρώτες ύλες που χρειάζεται καθώς δεν υπάρχουν στην Βενεζουέλα. O κύριος Francisco πρέπει να κάνει αίτηση στην αρμόδια κρατική υπηρεσία για να πάρει τα δολάρια που χρειάζεται για να πληρώσει τις πρώτες ύλες που θα εισάγει. Άλλη μια χρονοβόρα διαδικασία που παρέχει στους επιχειρηματίες συνάλλαγμα με το σταγονόμετρο. Όταν τελικά πάρει το συνάλλαγμα, όσο τελικά εγκρίθηκε, θα μπορέσει να εισάγει ό,τι μπορεί και θα ξεκινήσει την διαδικασία παραγωγής.
Όταν πια το προϊόν του είναι έτοιμο, θα το κοστολογήσει και ας πούμε ότι το κόστος ανέρχεται σε 10 μπολιβάρ. O κύριοs Francisco πιστεύει ότι το λογικό είναι να έχει κάποιο κέρδος, οπότε αποφασίζει να διαθέσει στην αγορά το προϊόν του στην τιμή των 12 μπολιβάρ. Και εδώ για μια ακόμα φορά έρχεται η κυβέρνηση που ελέγχει τις τιμές και ορίζει σαν ανώτατη τιμή πώλησης του προϊόντος που παράχθηκε στην βιοτεχνία του κυρίου Francisco από Βενεζολάνους εργαζόμενους σε 8 μπολιβάρ.
Ενώ ο κύριος Francisco είναι βυθισμένος στην απελπισία, καθώς αντί να βγαίνει κερδισμένος από την δραστηριότητα του, το μόνο που συσσωρεύει είναι χρέη, δέχεται την επίσκεψη ελεγκτών του κράτους για τις συνθήκες στο χώρο της βιοτεχνίας του. Μετά από εξονυχιστικό έλεγχο οι ελεγκτές τον ενημερώνουν ότι οπωσδήποτε θα πρέπει ανά πάσα στιγμή οι τουαλέτες του κτιρίου να διαθέτουν χαρτί υγείας. Ο κύριος Francisco γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο πια να βρει χαρτί υγείας στην Βενεζουέλα. Ακόμα και εάν στηθεί για ατέλειωτες ώρες σε κάποια από τις τεράστιες ουρές ενός κρατικού super market θα πάρει δυο ρολά όπως και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, αφού τόσα διαθέτουν ανά άτομο. Ξέρει όμως ότι οπωσδήποτε πρέπει να βρει χαρτί, αφού πλέον είναι στο στόχαστρο των ελεγκτών του κράτους. Αν δεν συμμορφωθεί ο φόβος του πέρα από το πρόστιμο είναι η απαλλοτρίωση τις επιχείρησής του.
Ο κύριος Francisco αποφασίζει να ψάξει στην μαύρη αγορά για χαρτί. Βρίσκει τελικά μια αρκετά μεγάλη ποσότητα και συμφωνεί να πληρώσει το υπέρογκο ποσό που του ζητάν οι μαυραγορίτες. Την ώρα της συναλλαγής οι rambo του "ΣΔΟΕ" της Βενεζουέλας που τον παρακολουθούσαν, επεμβαίνουν, τον συλλαμβάνουν και κατάσχουν το χαρτί. Με τον μαγικό τρόπο που συμβαίνουν τα πάντα στην χώρα, το χαρτί καταλήγει πάλι στην μαύρη αγορά, ο κύριος Francisco στην φυλακή και η βιοτεχνία του απαλλοτριώνεται και τελικά κλείνει.
Προχτές το βράδυ ο κύριος Francisco έβλεπε ειδήσεις μέσα από την φυλακή. Ενημερώθηκε όπως όλοι μας ότι η αεροπορική εταιρία Lufthansa αναστέλλει τις πτήσεις της από Βενεζουέλα (μια ακόμα εταιρία που κάνει το ίδιο) και η coca-cola σταματάει την παραγωγή αναψυκτικών από το εργοστάσιό της λόγω έλλειψης ζάχαρης. Επίσης ο κύριος Francisco είδε για μια ακόμα φορά τον πρόεδρο Μαδούρο σε εθνικό δίκτυο να καταγγέλλει τον οικονομικό πόλεμο που δέχεται η χώρα του από το οικονομικό κατεστημένο.
