Είναι μόνο η οικονομία, ανόητε;

Είναι μόνο η οικονομία, ανόητε;

Διάσημη και αρκούντως επιβεβαιωμένη πλέον η γνωστή φράση που αναφέρεται στη σχέση της οικονομικής κατάστασης με το εκλογικό αποτέλεσμα στις Προεδρικές Εκλογές των ΗΠΑ

Η γοητεία δε, που ασκεί η εφαρμογή της σε κάθε περίσταση και με οιουσδήποτε πρωταγωνιστές, είναι...ακαταμάχητη, με την προϋπόθεση όμως η γνώση τόσο των περιστάσεων όσο και των δρώντων να είναι επισταμένη και εις βάθος. 

Στην περίπτωση των επικείμενων Αμερικανικών Προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου, αν βρισκόμασταν στις αρχές του 2020, όλοι θα ανέμεναν για μια ακόμη φορά, μηχανιστικά, την επιβεβαίωση της. Ακόμη και τον περασμένο Ιανουάριο όμως, ο κίνδυνος να διαψευσθούν οι προβλέψεις βασισμένες στο “αξίωμα” αυτό, ήταν ορατός γιατί πολύ απλά, οι Προεδρικές εκλογές σε μόλις 29 ημέρες, δεν περιστρέφονται μόνο γύρω από την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας. 

Η κατάσταση αυτής, σύμφωνα με τις μέχρι τις αρχές του έτους πιθανόν να έκλεινε την πλάστιγγα υπέρ του σημερινού ενοίκου της Λεωφόρου Πεννσυλβάνια 1600.

Ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα, πολλοί συγχέουν τα στοιχεία που δίνουν/θα δώσουν το προβάδισμα στην εκλογική διαδικασία, με το Διακύβευμα. Το Διακύβευμα που δεν είναι απλά η εναλλαγή προσώπου (Τράμπ ή Μπάϊντεν) ή παράταξης (Ρεπουμπλικανών ή Δημοκρατικών) στην εξουσία αποτέλεσμα φθοράς φυσιολογικής ή λαθών κατά τη διάρκεια της τετραετίας που διανύθηκε.

Εδώ έχουμε δυο “μπλοκ” που συγκρούονται και βίαια πλέον, αναφορικά προς την αντίληψη τους ποιά είναι, και ποιά θα πρέπει να είναι η Αμερική του 21ου αιώνα. Δυο “παρατάξεις” που δεν διακρίνουν τα λάθη που μεσολάβησαν στο εσωτερικό τους, αλλά που με ένα βαθμό πόλωσης που ανακαλεί στη μνήμη τις Η.Π.Α. της δεκαετίας του 1860, ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο να απαλλαγούν από την παρουσία -και την ύπαρξη- του “απέναντι”.

Στο ενδιάμεσο πλέον ... ενδημούν ακόμη, οι μετακινούμενοι ψηφοφόροι, αλλά και αυτοί, λιγότερο από ένα μήνα από την ημέρα των εκλογών, σε μεγάλο βαθμό έχουν λάβει τις αποφάσεις τους για το ...δέον ψηφίζειν.

Και στα...”άκρα”, αυτοί που ό,τι και να πράξει ο τουλάχιστον ιδιόρρυθμος νυν κάτοικος του Λευκού Οίκου, θα τον στηρίξουν με την ψήφο τους, πολλοί χωρίς καν να είναι ...συνειδητοποιημένοι Ρεπουμπλικανοί. Ούτως ή άλλως, ο ίδιος ο Ντ. Τράμπ, ήλθε πολλές φορές σε ρήξη με το “κατεστημένο” του κόμματος του, μη διστάζοντας να θίξει ακόμη και το “ρεπουμπλικανικό Τοτέμ” τον Ρόναλντ Ρέηγκαν. 

Το κατά πόσο η περιπέτεια της υγείας του Τράμπ, ήταν αληθής, ή -το πιο σημαντικό- πόσο θα προκαλέσει “συμπάθεια” μπροστά στην κάλπη θα το δούμε μέσα από το “Κολλέγιο των Εκλεκτόρων” που αυτό εν τέλει αναδεικνύει, μέχρι και αυτές τις εκλογές τουλάχιστον, τον επόμενο Πρόεδρο. 

Το κατά πόσο όμως τα διαβόητα πλέον swing states, θα αναδειχθούν και πάλι καθοριστικά για την εκλογή, δεν αμφισβητείται και γι αυτό ίσως ο νυν Πρόεδρος, φέρεται να διοχετεύει ομοσπονδιακά κονδύλια με μεγαλύτερη ευκολία στις Πολιτείες αυτές.

Ίσως ακουστεί παράδοξο, αλλά ως ίσως το πλέον ενδιαφέρον τηλεοπτικό debate, αναδειχθεί αυτό της 7ης Νοεμβρίου μεταξύ του νυν Αντιπροέδρου Mike Pence και της υποψήφιας για την ίδια  θέση Kamalla Harris.  

Τούτο διότι, εάν και εφόσον διεξαχθεί το επόμενο μεταξύ Τράμπ και Μπάϊντεν, δεν υπάρχουν πολλά που να μας προϊδεάζουν, πως θα διαφέρει σε κάτι (πλην Covid) από το προηγηθέν, που έβριθε από ανοίκειες προσωπικές επιθέσεις. Είναι δε κάτι που δεν εξυπηρετεί μόνο τον Ντ. Τράμπ, αλλά και τον αντίπαλο του, που ενώ κανείς θα υπέθετε ότι θα αρκούσε να “παίξει άμυνα” για να κερδίσει, έχει το διαγνωσθέν πλέον μειονέκτημα των φραστικών ....στραβοπατημάτων.

Το Διακύβευμα των εκλογών του Νοέμβρη, όπως προαναφέρθηκε, έχει ένα έντονο χαρακτήρα Kulturkampf, και αν και οι Η.Π.Α. δεν θα μπουν σε ...περιδίνηση την επομένη της κάλπης, το αποτέλεσμα θα κρίνει σε ικανό βαθμό και τις μεσο- μακροπρόθεσμες πολιτισμικές, κοινωνικές, ίσως και οικονομικές ισορροπίες καθώς και το συνολικό “στάτους” της χώρας. 

Ταυτόχρονα, και για τους διεκδικητές της εξουσίας, θα σημάνει σε περίπτωση ...ήττας, εσωστρέφεια και ίσως εναγώνια αναζήτηση για το νέο μοντέλο και υπόδειγμα ιδεολογίας και εντέλει “Κοσμοθεώρησης”, (weltanshauung για τους παρακολουθούντες στενά Γερμανούς τα τεκταινόμενα στις Η.Π.Α.).