Του Δημήτρη Καμπουράκη
Κάποιοι λένε πως ο κατ' εξοχήν Συριζάνθρωπος σήμερα είναι ο Πολάκης ή παλιότερα ο Παπάς ή ο Φλαμπουράρης. Μπούρδες, δεν ξέρουν τι λένε. Για κοιτάξτε ποια ήταν τα μεγάλα κυβερνητικά θέματα κατά καιρούς και ποιον έβαλε ο Τσίπρας σ' αυτά να του κάνει την δουλειά. Ένας είναι ο σούπερ σταρ αγαπητοί μου: Γεώργιος Κατρούγκαλος. Όλοι οι άλλοι μπροστά του είναι απλές οδοντόκρεμες.
Πάρτε με την σειρά τα σοβαρά και καίρια θέματα κυβερνητικής πολιτικής με τα οποία καταπιάστηκε (κατ' εντολή Τσίπρα) ο Γιώργος: Ασφαλιστικό, μετά σκοπιανό και ελληνοτουρκικά, τώρα συνταγματική αναθεώρηση. Σα να λέμε, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, το ποσέτ του Κατρούγκαλου θα βρεις από κάτω. Αυτός δεν είναι πολιτικός άνδρας, είναι κυβερνητικό πολυμηχάνημα. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.
Τον έβλεπα πάλι αυτές τις μέρες να αγορεύει στην βουλή για την συνταγματική αναθεώρηση ως εισηγητής του Σύριζα και αναρωτιόμουν: Μα καλά, ολόκληρο κυβερνόν κόμμα δεν έχει κανέναν άλλον ν' ασχοληθεί με το Σύνταγμα, ήταν ανάγκη να βάλει τον υπουργό εξωτερικών να το κάνει; Διότι ας μην γελιόμαστε, ο Κατρούγκαλος και όχι ο Τσίπρας είναι ο επικεφαλής (και) της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η απάντηση είναι ότι προφανώς δεν έχει ή τουλάχιστον δεν έχει κάποιον άλλον τόσο καλό (όπως βλέπει ο Τσίπρας την έννοια του κάλλους) όσο ο Κατρούγκαλος. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Για να τον βάλει να «τακτοποιήσει» το ασφαλιστικό, μετά να τον κάνει υπουργό εξωτερικών εν' μέσω Σκοπιανού και μετά να του αναθέσει την καίρια μάχη για το σύνταγμα, προφανώς έχει κάποιο προσόν που εμείς οι υπόλοιποι αδαείς δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Είναι η επιστημονική του επάρκεια, η ρητορική του δεινότητα, η διαχειριστική του αποτελεσματικότητα ή η διαπραγματευτική του ικανότητα; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Μήπως είναι το γεγονός ότι ο Κατρούγκαλος δηλώνει ιδεολογικά αμετακίνητος κομμουνιστής; Τι να σας πω, τίποτα δεν αποκλείεται. Το σίγουρο είναι ότι ο Τσίπρας δεν κάνει δίχως Κατρούγκαλο.
Μήπως η φρενήρης άνοδος του οφείλεται στις επιτυχίες που είχε στα διάφορα πόστα που ανέλαβε; Αν ισχύει αυτό, τότε ο κ. Τσίπρας έχει άλλη αντίληψη από τον απλό κόσμο για το τι σημαίνει επιτυχία. Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι κάνει δυο χρόνια τώρα ο κ. Κατρούγκαλος στο υπουργείο εξωτερικών, πάντως για την θητεία του στο υπουργείο εργασίας, εννιά στους δέκα Έλληνες θεωρούν ότι πέρασε πάνω από το ασφαλιστικό σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά.
Εγώ νομίζω ότι το προσόν του είναι ένα και μοναδικό: Δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να πει οτιδήποτε, ανεξαρτήτως αν αυτό αντίκειται με την λογική, με την λαϊκή βούληση ή με όσα ο ίδιος και οι σύντροφοι του είχαν πει παλιότερα. Θέτει πρώτα τον στόχο και ακολούθως επιχειρηματολογεί ανερυθρίαστα και δίχως να κομπιάσει ούτε μια φορά για την ορθότητα του. Δεν έχει επίσης τον παραμικρό δισταγμό να πει ψέματα.
Μόλις χθες τον έβλεπα να επιχειρηματολογεί υπέρ της δεσμευτικότητας των αποφάσεων της σημερινής βουλής πάνω στην επόμενη για την συνταγματική αναθεώρηση και θυμήθηκα κάτι που είχε πει ένας καθηγητής συνταγματικού δικαίου γι αυτόν: Τα ίδια βιβλία διαβάσαμε στη νομική, τους ίδιους καθηγητές ακούσαμε, που στο διάολο τα βρίσκει και τα λέει αυτά; Το ίδιο αναρωτήθηκα κι εγώ όταν παραπροχθές τον άκουσα να αγορεύει υπέρ της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Σε κείνη την ομιλία είπε ότι παλιότερα το ΝΑΤΟ ήταν ιμπεριαλιστικός οργανισμός (άρα σωστά ζητούσαν την διάλυση του), αλλά τώρα είναι μηχανισμός διεθνούς σταθερότητας (άρα σωστά είναι ένθερμοι υποστηρικτές της διεύρυνσης του).
Τέλος πάντων, φοβάμαι ότι θα φάμε πολύ Κατρούγκαλο κατάμουτρα μέχρι να έρθουν οι εκλογές και να επιστρέψει στο δικηγορικό του γραφείο. Διότι αν δεν το ξέρετε, σε καμιά από τις δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει, ο Κατρούγκαλος δεν εκλέγεται. Προφανώς είναι μια από τις αντιπαθέστερες φάτσες αυτής της κυβέρνησης, παρά τις μεγαλειώδεις επιτυχίες του…
