Εδώ Βενεζουέλα

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αυτοκτόνησαν πολιτικά η αν γύρισαν στα σπίτια τους και πέρασαν από μια θηλιά στον λαιμό τους. . Για εμάς ήταν ένα ισχυρό χαστούκι.Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια όχι από την πλευρά του καθεστώτος αλλά από την πλευρά εκείνων που πάνω τους είχαμε στηρίξει τις ελπίδες μας για κάτι καλύτερο. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Θα σβήσουμε όλες τις φλόγες την μια μετά την άλλη. Θα είμαστε οι αποκλειστικοί ιδιοκτήτες του φωτός, θα σβήσουμε κάθε φλόγα, ελπίδα και επιθυμία για ζωή. Γιατί μπορούμε και γιατί δεν θέλουμε να βρεις ποτέ την έξοδο. Δεν θα σηκώσεις κεφάλι.Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει να δούμε ποιος χρηματοδοτεί την πανάκριβη υπεράσπιση των δύο ανιψιών της πρώτης κυρίας αφού κατά την γνώμη μου το στοιχείο αυτό αποτελεί από μόνο του απόδειξη για το πως λειτουργεί η διαφθορά και η διαπλοκή στα χρόνια της μπολιβαριανής επανάστασης. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Ξέρω θα μου πεις κάνε κουράγιο. Ναι. αυτό θα κάνω. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω άλλη επιλογή. Αν δεν έρθει η αλλαγή σε αυτό το διάστημα, δεν έχω ιδέα πως θα μπορέσει να επιβιώσει ο οποιοσδήποτε. Είμαστε κοντά στο σημείο μηδέν και ειλικρινά έχω αρχίσει να ψάχνω με αγωνία τον τρόπο διαφυγής. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Με τη βοήθεια του Βατικανού, του Jose Luis Rodriguez Zapatero, των ΗΠΑ και του MUD, το καθεστώς στην Βενεζουέλα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Εκτός, όπως έχω γράψει πολλές φορές, από μια γνήσια, γεννημένη μέσα από την απελπισία λαϊκή εξέγερση. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Σύμφωνο συμβίωσης, γάμος η υιοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια, είναι δυστυχώς όνειρο θερινής νυκτός, αφού στην πολιτική ατζέντα της ομοφοβικής μπολιβαριανής επανάστασης δεν χωράει ούτε ροζ σελιδοδείκτης. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Αφού λοιπόν η Βενεζουέλα έδωσε τα φώτα της σε όλο τον πλανήτη, αφού έγινε το παράδειγμα για όλους για το τι σημαίνει να ζεις στο σκοτάδι, μένει να βρει η ίδια τον δρόμο της προς το φως. Αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να βγεις από την κόλαση από το να κανείς ό,τι είναι δυνατό για να μην μπεις ποτέ μέσα.Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Δεν είμαι άνθρωπος μίζερος. Αγαπώ την ζωή. Θέλω να την χαίρομαι και να απολαμβάνω τα δώρα της. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος που θέλει να ζει ελεύθερα με τις ομορφιές που θα του προσφερθούν και ακόμα περισσότερο τις ομορφιές που θα διαλέξει ο ίδιος για διακοσμήσουν το μέσα του και τα γύρω του.Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Μια φράση αντάξια ενός πολιτικού άντρα που μόλις λίγες ώρες πριν βρέθηκε στο ίδιο τραπέζι με τους πολιτικούς του αντιπάλους σε μια προσπάθεια έναρξης διαλόγου. Ούτε με ψήφους,ούτε με σφαίρες.Πόσο πιο ξεκάθαρα δηλαδή πρέπει να το πει; Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Για οργανωμένη αντίδραση προς το καθεστώς, και όχι μια ανεξέλεγκτη λαϊκή έκρηξη, είναι προφανές ότι ο λαός στη Βενεζουέλα χρειάζεται έναν πραγματικό ηγέτη που θα τον οδηγήσει προς την ελευθερία. Είναι επίσης προφανές γιατί ο Leopoldo Lopez είναι πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Ο Maduro φαίνεται να ανακηρύσσεται νικητής. Τουλάχιστον σε επίπεδο τακτικής και ελιγμών. Η αντιπολίτευση διχασμένη, η κοινωνία διχασμένη και οργισμένη και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει αν, πότε και από που θα έρθει η έκρηξη της ωρολογιακής βόμβας που λέγεται Βενεζουέλα. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Στην Βενεζουέλα βιώνουμε το τέλος ενός πολιτικού συστήματος που στην Ελλάδα προσπαθεί να γίνει καθεστώς. Στην Βενεζουέλα το καθεστώς και σέβεται και δεσμεύεται από τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Αλλά μόνο επειδή την ελέγχει πλήρως.Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στη Βενεζουέλα, δίνω μάχη για λίγο λάδι, λίγη ζάχαρη και λίγο γάλα για το παιδί μου. Νομίζω ότι έχω κάθε δικαίωμα να χαρακτηρίσω αυτές τις κινήσεις, από την πλευρά της κυβέρνησης στη Βενεζουέλα και από την πλευρά του Νίκου Παππά και του ΣΥΡΙΖΑ, επιεικώς, πολιτικά ανήθικες. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

«Chavez Vive-ο Τσάβες ζει» ακούγεται από τα μεγάφωνα σαν μυστικιστική επίκληση από μια ξεχασμένη από καιρό θρησκεία. Ο Τσάβες όμως είναι πιο νεκρός από ποτέ και η επίκληση του ονόματός του δεν ξύπνα συναισθήματα συμπαράστασης, αλλά οργή. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Σε συμβολικό επίπεδο, βλέποντας σε εθνικό δίκτυο 8 πάνοπλους στρατιωτικούς να σου μιλάνε για τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα, πρέπει να έχεις σοβαρά διαταραγμένη αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατική διακυβέρνηση και να μην σε λούζει κρύος ιδρώτας. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός<\/b>

Πρέπει να το αναγνωρίσω στον Maduro. Από οδηγός λεωφορείου, και Πρόεδρος κατάφερε να εκλεγεί και τη δικτατορία του την εγκαθίδρυσε και την ευλογία από τον Πάπα την πήρε. Γιατί έχει πρόγραμμα! Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

«Φαινόμαστε και συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε ακόμα μειοψηφία, ενώ είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία,την ίδια στιγμή που οι Τσαβίστας ενώ είναι η ισχνή μειοψηφία συμπεριφέρονται σαν να είναι η πλειοψηφία».Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Ο Μαδούρο βρίσκεται στο Ιράν και δεν είναι λίγες εκείνες οι φωνές που θέλουν τον Πρόεδρο στην ουσία να το σκάει από την χώρα με τον φόβο των εξελίξεων προς αναζήτηση χώρας που θα του δώσει άσυλο σε περίπτωση καθαίρεσής του παρακολουθώντας από μακριά και με ασφάλεια τις εξελίξεις. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Ενώ στην ουσία ο Μαδούρο είναι ένας Δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος, η φόρμουλα που ακολουθεί δεν διαφέρει πουθενά στον τρόπο και την τακτική του τελευταίου «παραδοσιακού» δικτάτορα στην Βενεζουέλα, του Στρατηγού Marcos Perez Jimenez.Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>

Η πτώση, όσο δύσκολη και επικίνδυνη και να φαντάζει, θα σημάνει και την αλλαγή. Το τέλος της πορείας χωρίς προορισμό. Μπορεί, όπως λένε, το ποτάμι να μην γυρίζει πίσω, αλλά μπορούμε σίγουρα να αλλάξουμε την πορεία του. Γράφει ο Γιάννης Κουζηνός.<\/b>