Δυο καλές ιδέες…

Δυο καλές ιδέες…

Διαβάζω ότι η επιτροπή εθνικού και κοινωνικού διαλόγου, προτείνει μεταξύ άλλων την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων, του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και της υποχρεωτικής προσευχής. Δεν είναι καθόλου κακές ιδέες.

Παρελάσεις από μαθητές/τριες, γίνονται μόνο στη χώρα μας και πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Με αυτές, μεταφέρεται στα παιδιά η λογική της στρατιωτικής εκπαίδευσης σαν μια υποχρέωση, ενώ δεν έχουν και κανέναν επιμορφωτικό χαρακτήρα. Οι ώρες που σπαταλιώνται για μια παρέλαση, θα μπορούσαν να αξιοποιούνται με εκδηλώσεις για το περιεχόμενο των επετείων που γιορτάζουμε.

Το θέμα των θρησκευτικών, αποτελεί μια πιο πολύπλοκη διαδικασία στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής πολιτικής, σε 29 χώρες της ηπείρου, δεν υπάρχει ενιαία διαχείριση του θέματος. Στις 22 το μάθημα διδάσκεται με ομολογιακό τρόπο (κατηχητικό) και στις 7 με θρησκειολογικό τρόπο. Από τις 22 χώρες που ακολουθούν τον ομολογιακό τρόπο, στις 14 το δικαίωμα δεν περιορίζεται σε μια θρησκεία αλλά παρέχεται σε όλες τις επίσημα αναγνωρισμένες θρησκευτικές κοινότητες. Και αυτό, στο όνομα της ισονομίας και του σεβασμού των ατομικών ελευθεριών.

Ακόμα και μια τέτοια εκδοχή όμως σαν την τελευταία, δεν νομίζω πως θα γινόταν δεκτή από την Ελληνική ιεραρχία η οποία δεν θέλει να χάσει τον παρεμβατικό της ρόλο στην παιδεία που παρέχεται, αλλά και σε μια σειρά από άλλους χώρους. Ανάλογες αντιρρήσεις και για τα δυο προαναφερόμενα θέματα (παρελάσεις-θρησκευτικά), είναι προφανές ότι θα προβάλλει και ο κυβερνητικός εταίρος στον οποίο αρέσει να οργανώνει εθνικολαϊκές εκδηλώσεις και να περιφέρει την εικόνα της Παναγίας Σουμελά στο υπουργείο του.

Τα δυο αυτά ζητήματα, δεν θα έπρεπε να τα δούμε μέσα από μια κομματική οπτική. Αφορούν στον στοιχειώδη εκσυχρονισμό της χώρας και τον σεβασμό προσωπικών επιλογών. Ωστόσο, το πανίσχυρο εκκλησιαστικό κατεστημένο που έχει ισχυρές διασυνδέσεις με τα κόμματα είναι σίγουρο πως θ αντιδράσει. Και στα δυο, αφού θεωρεί ότι ο ρόλος του δεν περιορίζεται στα θέματα της θρησκείας. Η θέση των ηγεσιών των κομμάτων θα παίξει καθοριστικό ρόλο. Θα πρόκειται για μια σημαντική δοκιμασία τους…

Γιάννης Παντελάκης