Είναι δυνατόν ένας, που δεν έχει ιδέα πώς λειτουργεί η οικονομία και μια οποιαδήποτε επιχείρηση, να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική σε μια χώρα; Αν αυτός έχει για υπουργούς ανθρώπους που είναι επίσης ανίδεοι στα ίδια θέματα; Η απάντηση είναι απλή: Στην Ελλάδα όλα είναι δυνατά. Έχουμε απτά παραδείγματα τον πρωθυπουργό και τον στενότερό του υπουργό.
Οι οποίοι, όπως και όλοι οι υπουργοί, ξέρουν μόνο έναν τρόπο "επιχειρηματικότητας": Διορισμοί στο στενό και ευρύτερο δημόσιο. Με ξένα κόλυβα.
Ο πρωθυπουργός προεξόφλησε στη Θεσσαλονίκη ότι η χώρα θα περάσει σε ανάπτυξη οπωσδήποτε με το ατράνταχτο επιχείρημα «γιατί δε γίνεται αλλιώς»! Δεν θα διαφωνήσει κανείς. Κάθε καταστροφή έχει ένα τέλος και ακολουθείται από ανάκαμψη. Εξαίρεση ίσως αποτελεί η Μικρασιατική και μερικές άλλες, που και να τις αναφέρω δεν θα τις ξέρει ο πρωθυπουργός.
Αν συνδυάσει κανείς το ατράνταχτο επιχείρημά του με την πολιτική που ασκούν οι υπουργοί για να επιτευχθεί ανάπτυξη στον τόπο θα οδηγηθεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι πρωθυπουργός και κυβέρνηση απλώς έχουν διατάξει την ανάπτυξη να έρθει! Γιατί σοβαρός σχεδιασμός και έργα υποδομής προς αυτή την κατεύθυνση δεν υπάρχουν. Καθόλου. Σε κανέναν τομέα.
Για την ακρίβεια, όσα έχουν γίνει μέχρι αυτή τη στιγμή, που μπορεί να αναπτύξουν κάποιους τομείς, αλλά τα κέρδη να πάνε αλλού, επαφίενται στην επιχειρηματικότητα των Κινέζων στον Πειραιά, των Γερμανών της Fraport στα 14 αεροδρόμια και των Αράβων στο Ελληνικό, αν προχωρήσει το έργο. Και όλα αυτά επιβεβλημένα από την τρόικα!
Ακόμα και τα οδικά που τρέχει να κόψει κορδέλα ο κ Τσίπρας είναι έργα των προηγούμενων κυβερνήσεων, που τώρα τελειώνουν, αφού βάλτωσαν στην 21μηνη διακυβέρνηση Συριζανελ.
Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και του στενού του συνεργάτη κ Παππά, αλλά και των άλλων παραγόντων της πολιτικής ζωής, που κατευθύνουν εν πολλοίς και την κυβερνητική πολιτική, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της κακής μοίρας που περιμένει τον τόπο μ αυτό τον τρόπο διακυβέρνησης. Ένα παράδειγμα είναι αρκετό:
Ο νόμος του κ Παππά για τα κανάλια προβλέπει ότι καθένα από αυτά θα έχει το λιγότερο 400 εργαζόμενους! Δεδομένου ότι ο κ Παππάς είναι παντελώς άσχετος με τα συναφή επαγγέλματα και δεν έχει καλέσει τους καναλάρχες ούτε τους διευθυντές των επιχειρήσεων σε διάλογο πριν, ξέρουμε ότι άντλησε τις πληροφορίες του από όσα ξέρει το περιβάλλον του και τα φίλια στόματα που ρωτήθηκαν από το χώρο.
Ο χώρος, όπως ξέρουν όλοι δεν έχει ιδέα από επιχειρηματικότητα και ξέρει μόνο από δημοσιοϋπαλληλίκι, με εξαίρεση ίσως τον Λ. Ταγματάρχη της ΕΡΤ.
Το κυριότερο απ όλα: Από πού κι ως πού το κράτος καθορίζει με πόσους εργαζόμενους γίνεται μια ιδιωτική δουλειά, την ώρα που αυτή η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στούς εργαζόμενους με τα συνδικάτα και τις επιχειρήσεις! Ποιόν υποκαθιστά η κυβέρνηση. Τα συνδικάτα ή τους επιχειρηματίες;!
Τι ξέρει το κράτος από επιχείρηση, όταν το ίδιο απασχολεί έναν ανεξέλεγκτο αριθμό διορισμένων, που δεν μπορει και δεν θέλει να ελέγξει την αποδοτικότητά τους και που δεν τους προσλαμβάνει σαν ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ αλλά σαν ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;
Πώς αυτό το κράτος μ αυτή τη νοοτροπία και την ασχετοσύνη στη διαχείριση των δικών του επιχειρήσεων (τις οποίες τις έχει φουντάρει όλες και όσες έχουν γλιτώσει τρέφονται με διατεταγμένα έσοδα από την τσέπη του λαού) είναι ικανό να καθορίσει τους επιχειρηματικούς όρους λειτουργίας ιδιωτικών επιχειρήσεων;
Γιατί λοιπόν 400 και όχι 350 ή 250 ή 500 εργαζόμενοι σε κάθε κανάλι; Από πού προκύπτει το νούμερο όταν ένας σταθμός σαν τον STAR ας πούμε λειτουργεί με σχετικά μικρές απαιτήσεις και χαμηλό κόστος και σχετικά λίγους ανθρώπους, ενώ το MEGA έχει πάνω από 550 εργαζόμενους επειδή έχει σχεδιαστεί για βαρύ, ακριβό, απαιτητικό πρόγραμμα;
Η απάντηση είναι απλή. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για εργαζόμενους. Ενδιαφέρεται να πουλήσει στο λαό θέσεις εργασίας. Αν η θέση εργασίας θα εργάζεται κι όλας και αν θα αποδίδει, ή θα φουντάρει την επιχείρηση δεν την ενδιαφέρει καθόλου.
Το γεγονός οτι αν δεν αποδίδει η θέση εργασίας δεν θα ζήσει η επιχείρηση δεν περνάει καν από το μυαλό του πρωθυπουργού και των άλλων μελών της κυβέρνησης. Είναι άγνωστη γή. Φυσικό. Ελάχιστοι έχουν δουλέψει στη ζωή τους και ακόμα πιο λίγοι έχουν εργαστεί πραγματικά. Την ίδια, όμως, συλλογιστική ακολουθεί η κυβέρνηση και στα εργασιακά του δημοσίου.
Παράδειγμα χτεσινό: Ο υπουργός Παιδείας έδωσε την παράστασή του με το άνοιγμα των σχολείων, λέγοντας ψέμματα οτι έχουν καλυφθεί τα κενά στίς θέσεις των καθηγητών, γιατί απλούστατα έχει υποκαταστήσει τους καθηγητές με άσχετες ειδικότητες να διδάσκουν τα παιδιά!
Για την ακρίβεια, προγραμματιστές θα διδάσκουν Μαθηματικά, οδοντίατροι Βιολογία, καθηγητές αγγλικών Ιστορία, τεχνολόγοι τροφίμων Χημεία και τέλος δεν έχει ο κατάλογος!
Γιατί όλα αυτά; Για να πουληθεί το σώου ότι έχουν καλυφθεί οι ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ενώ στην πραγματικότητα λείπουν χιλιάδες κανονικοί καθηγητές! Αν οι θέσεις εργασίας επιτελούν και την εργασία είναι αδιάφορο για την κυβέρνηση.
Όπως στα σχολεία η λύση είναι να διδάσκουν στα παιδιά άσχετοι, που δεν έχουν διδαχτεί καν το βασικότερο, που ειναι Παιδαγωγική, έτσι και στα κανάλια που κλείνει ο νόμος Παππά, ή λύση που προτείνει η κυβέρνηση για τους εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους είναι να ... προσληφθούν από τα άλλα κανάλια που θα έχουν άδεια!
Για τους πανάσχετους με την οικονομία υπουργούς και τον πρωθυπουργό οι επιχειρήσεις ζούν με όσους εργαζόμενους χωράει η μπακαλίστικη και αδαής συλλογιστική τους.
Κι αυτή η ασχετοσύνη, σε συνδυασμό με την αδιαφορία τους για την τσέπη των Ελλήνων, εκτός αν είναι να την ξεζουμίσουν, μαρτυράει και τα κριτήρια των διορισμών με τα οποία προφανώς κυβερνάνε και τον δημόσιο τομέα, που πληρώνουμε όλοι πανάκριβα. Όχι για το πλήθος των διορισμένων. Αλλά, για την απόδοση του έργου τους. Σαν τον Καρανίκα.
Μεγάλο μέρος του λαού, δηλητηριασμένο εδώ και χρόνια από τη νοοτροπία με τις "θέσεις εργασίας" μοιάζει να συμμετέχει ευχαρίστως στο έργο, αγνοώντας οτι οι θέσεις εργασίας που δεν παράγουν εργασία παράγουν ελλείματα και χρέη, που καταλήγουν σε μνημόνια και χάσιμο των θέσεων εργασίας. Αληθινών και πλασματικών. Κυρίως πραγματικών.
Γιατί οι πλασματικές έχουν από πίσω τους πάτρωνες νταβατζήδες πολιτικούς. Μέχρι να τους τελειώσουν κι αυτούς τα μνημόνια.
Γ Παπαδόπουλος-Τετράδης
