Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Μεγάλη κουβέντα άνοιξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την πρότασή του για την Υγεία. «Συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα» το είπε. Καλό ακούγεται, αλλά υπάρχει Δράκος στο Παραμύθι. Το λένε Κράτος, δηλαδή «Γκουβέρνο», Κόμμα, Συνδικαλισμό, Ψήφο, Εξουσία κλπ. Μόνο «Δημόσιο» δεν το λένε και δεν είναι, δηλαδή κάτι δικό σας και δικό μου. Από την άλλη, υπάρχει το... CVC Capital Partners, μια εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων με ένα εντυπωσιακό χαρτοφυλάκιο επενδύσεων, που ήδη περιλαμβάνει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία και όχι μόνο. Και υπάρχει και το Ακτινοδιαγνωστικό Κέντρο της κας Υπουργού που «συνεργάζεται» με το Νοσοκομείο Λαμίας.
Αυτό που καλείται να «συνεργασθεί» με άλλα λόγια είναι το λεγόμενο Ελληνικό Δημόσιο συμφέρον, που στην πραγματικότητα είναι το Κράτος, ο Δράκος που αναφέραμε πιο πάνω, με το ιδιωτικό κέρδος του επενδυτή από την Καλιφόρνια ή την Κίνα που επενδύει σε «έξυπνες» και αποδοτικές, ευκαιρίες. Η διαφορά είναι ότι το CVC διοικείται από επαγγελματίες μάνατζερ που το συμφέρον τους βασίζεται στην απόδοσή τους, ενώ το Κράτος διοικείται από Έλληνες πολιτικούς, συνδικαλιστές, κομματικούς «απαρατσίκους» με τα αντίστοιχα ενδιαφέροντα και συμφέροντα, που με κανένα τρόπο δεν περιλαμβάνουν και το δικό σας ή το δικό μου.
Η κατάσταση φαίνεται «χαμένη από χέρι» με την περίφημη «συνεργασία» Δημόσιου και Ιδιωτικού που ονειρεύεται ο κ. Μητσοτάκης. Δεν είναι, όμως, αν σκεφθούμε πως τα σημερινά χαρακτηριστικά του «Δημόσιου», αλλά και του «ιδιωτικού», δεν είναι υποχρεωτικά. Από τον κ. Μητσοτάκη εξαρτάται αν το Δημόσιο συμφέρον θα ταυτισθεί με το Κρατικό, αν, δηλαδή, το Κράτος λειτουργήσει όχι για το πολιτικό και κομματικό συμφέρον, αλλά με το δικό μου ως φορολογούμενου πολίτη και ως ασθενή.
Φαίνεται, λοιπόν, πως η «μπάλα είναι στο γήπεδο της Πολιτικής». Ως Πολιτικός, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να πείσει πως «μιλάει» για ένα «άλλο Δημόσιο» που θα διαπραγματευθεί με τον δεδομένο Ιδιωτικό τομέα. Ένα Κράτος χωρίς ιδιοτελείς θεσμούς όπως η μονιμότητα και η «πλήρης και αποκλειστική» απασχόληση όλων, παντού ανεξάρτητα από ανάγκες, χωρίς κομματικές προσλήψεις, με τεχνοκρατική Διοίκηση από «Αγορά στελεχών» που θα δημιουργήσει, με αξιολόγηση αποτελεσμάτων και ανάλογες ποινές ή επιβράβευση, με παρακολούθηση δεικτών κόστους- αποτελεσματικότητας και ποιότητας και με νοσοκομειακές υποδομές που δουλεύουν 24/7 για τα επείγοντα, χωρίς «βαλιτσάκια» και φακελάκια.
Χρειάζεται, λοιπόν, «συμπλήρωση» η πρόταση της ΝΔ. Και αυτή θα είναι δύσκολη και άβολη καθώς θα απευθύνεται, αναγκαστικά, στον «κακό εαυτό» του Δημόσιου – Κράτους. Το Κράτος, και όχι μόνο στην Υγεία, χρειάζεται «ανακατασκευή» για να «συνεργασθεί» με έναν ιδιωτικό τομέα που, έτσι και αλλιώς, έχει προσαρμοσθεί στα «λάθη» του Δημοσίου. Αν τα καταφέρει, τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια από όσα ανέφερε ήδη ο κ. Μητσοτάκης. Αν όχι, η «συνεργασία» θα μοιάζει με «παράδοση άνευ όρων».
