«Μικρός προφήτης έριξε σε κορασιά τα μάτια,
και στους κρυφούς του λογισμούς χαρά γιομάτος είπε:
Κι αν για τα μάτια σου Καλή, κι αν για την κεφαλή σου,
κρίνους ο λίθος έβγανε, χρυσό στεφάνι ο ήλιος,
δώρο δεν έχουνε για Σε και για το μέσα πλούτος.
Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος».
Χαίρομαι κύριε Τόσκα μου που έχεις διαβάσει Διονύσιο Σολωμό. Καθότι είναι παγκοίνως γνωστό πως όσα προβλήματα της ανθρώπινης ύπαρξης δεν μπορεί να θεραπεύσει η επιστήμη (ή η ατελής οργάνωση των κοινωνιών μας), ενίοτε αποδεικνύονται ιάσιμα με την καταφυγή μας στην λογοτεχνία. Η δε ποίησις (ποιώ - δημιουργώ κάτι εκ' του μηδενός) είναι προφανώς η ευεργετικότερη μορφή λογοτεχνίας, ιδανική για ερωτευμένους, ηθικώς και πνευματικώς κατακρημνισμένους, κοινωνικώς ηττημένους, εσχάτως δε και για καταληστευμένους ή πολυτραυματισμένους.
Για να είμαι ειλικρινής, αδυνατώ να ψέξω κάποιον που καταφεύγει στην ποίηση, θεωρώντας την ως το έσχατο καταφύγιο του. Η επιλογή του φρουρίου καταδεικνύει και το μέγεθος της εσωτερικής του απελπισίας. Ο υπουργός που επειδή αδυνατεί πλέον να ενεργοποιήσει δυο μοτοσικλετιστές της ομάδας Δίας, επιστρατεύει τον εθνικό ποιητή για να αντιμετωπίσει ένοπλους ληστές και μπουκαδόρους, βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν την αρχαιοελληνική ρήση «δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξηλεύεται». Και το γεγονός ότι προσέτρεξαν προς δημόσια υποστήριξη σου ο Σκουρλέτης κι ο Κατρούγκαλος, ονομάζοντας σε «έναν από τους πιο επιτυχημένους υπουργούς προστασίας του πολίτη», θα 'πρεπε να σε τρομοκρατήσει έτι περαιτέρω κι όχι να σε χαροποιήσει. Όταν σε «στηρίζουν» τέτοιοι «σύντροφοι», τα χτυπήματα των Κυριάκων ισοδυναμούν με αγαπησιάρικες θωπείες.
Για να το σοβαρέψουμε και λίγο κύριε Τόσκα μου, έχεις αλήθεια κανένα σχέδιο για την εγκληματικότητα ή –μέρες που 'ναι- να υποβάλουμε αίτημα στον αρχιεπίσκοπο να διοργανώσει μια λιτανεία, όπως έκαναν οι Ποντίφικες τον Μεσαίωνα όταν έπεφτε πανούκλα; Σου λένε τίποτα οι επιτελείς σου εκεί στο υπουργείο ή το 'χουνε ρίξει κι αυτοί στην ανάγνωση του Παλαμά και του Δροσίνη; Ξέρω βέβαια ότι μια τουλάχιστον συνταγή υπάρχει έτοιμη στα συρτάρια σας: Να απαγορευτεί η δημοσίευση ή μετάδοση κακών αστυνομικών ειδήσεων. Φόνοι, ληστείες, απαγωγές, διακινήσεις ναρκωτικών ή ξυλοδαρμοί γριών και γερόντων, να μπουν σε λίστες προληπτικής λογοκρισίας για εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, ως ειδήσεις εμπίπτουσες στον νόμο «περί παραφουσκώματος μεμονωμένων περιπτώσεων με σκοπό την κατασυκοφάντηση της κυβέρνησης». Επειδή όμως χρειάζεστε ακόμα λίγο καιρό για να φθάσετε τον τόπο σ' αυτή την θεσμική τελειότητα, τίποτα άλλο ενδιάμεσο σκέφτεστε;
Καθότι πάντα υπήρχαν μπουκαδόροι (το έγραφε κι ο Ηλίας Πετρόπουλος), πλην τα σπίτια που στις μέρες μας δεν έχουν ακόμα υποστεί εισβολή ληστών μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Πάντα οι μοναχικοί συνταξιούχοι ήταν τα εύκολα θύματα, αλλά πλέον οι γιαγιάδες με μπλαβιασμένα μάτια και πρησμένα χείλια γεμίζουν άνετα το στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πάντα γινόταν διακίνηση ναρκωτικών στους δρόμους, όμως σήμερα οι τύποι βγάζουν τραπεζάκι στις πλατείες του κέντρου και δειγματίζουν όποιον περάσει από μπροστά τους. Πάντα υπήρχαν πορτοφολάδες και συμμορίες των δρόμων, όμως σήμερα κοντεύουν να είναι το 50% όσων κυκλοφορούν στις τουριστικές περιοχές και στο μετρό.
Ομιλώ ίσως καθ' υπερβολήν, όχι όμως και απολύτως αβάσιμα. Γι αυτό σας λέω κύριε Τόσκα μου, κάντε κάτι πέραν της ποιήσεως και της αμπελοφιλοσοφίας διότι ο κόσμος είναι πολύ τσιτωμένος και δεν ξέρω τι θα του 'ρθει να κάνει μέσα στα νεύρα και την θολούρα του. Προϋπόθεση δε για να μην παριστάνουμε εμείς τους καουμπόηδες απέναντι σε σκληρούς ποινικούς που εισβάλουν σπίτι μας, είναι να γνωρίζουμε ότι η πόλη μας διαθέτει σερίφη, ικανό να επιβάλει τον νόμο και να υπερασπιστεί την ζωή και την περιουσία μας. Αλλιώς βράσε όρυζα. Όταν κινδυνεύει το παιδί και νιώθεις απροστάτευτος, βάζεις τις φωνές, παίρνεις ό,τι βρεις μπροστά σου, ορμάς και είτε ο ληστής θα την κοπανήσει είτε εσύ θα βρεθείς στο χειρουργείο δίχως συκώτι και νεφρό. Πάντως να κάτσεις άπρακτος να σε βασανίζουν για να πεις που είναι τα ανύπαρκτα λεφτά, με το μωρό να κοιμάται δίπλα και τους κουμπουροφόρους να τριγυρίζουν στα δωμάτια, δεν γίνεται. Τι δεν καταλαβαίνεις υπουργέ μου;
Και μη μου ξαναπείς σε παρακαλώ πως κάνεις ό,τι μπορείς, διότι τότε κινδυνεύεις να σου απαντήσω πως θέλω στην θέση σου έναν άλλον που μπορεί περισσότερα κι ας μην διαβάζει Διονύσιο Σολωμό…
