Daniel Hannan: Το Brexit θα συμβεί το 2019

Daniel Hannan: Το Brexit θα συμβεί το 2019

Με την ευκαιρία της σημερινής εκδήλωσης (στις 7 το απόγευμα στο Royal Olympic Hotel), μεταξύ του πρώην Υπουργού Οικονομικών Στέφανου Μάνου και του Βρετανού Ευρωβουλευτή, στελέχους της καμπάνιας υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ, Daniel Hannan, ο τελευταίος παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο Liberal.

Μεταξύ άλλων, σχολιάζει την εκλογή Trump στην προεδρία των ΗΠΑ, μιλά για τον λαϊκισμό, ενώ αναφερόμενος στην Ελλάδα, εκτιμά ότι το ευρώ έπληξε εν τέλει την ελληνική οικονομία, η οποία χρειάζεται μια μετατόπιση από το δημόσιο τομέα προς τον ιδιωτικό τομέα.

Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα

Κύριε Hannan, πιστεύετε ότι η εκλογή του Donald Trump στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, θα ενισχύσει το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού ή αντίθετα, θα δρομολογήσει πιο γρήγορες εξελίξεις για την ένωση της Ευρώπης;

 H νίκη του Trump αντανακλά τον θυμό των ψηφοφόρων εναντίον των καθιερωμένων πολιτικών ελίτ. Και στην Ευρώπη Βλέπουμε το ίδιο θυμό – αναμφισβήτητα με περισσότερες αιτίες, λαμβάνοντας υπόψη τις κρίσεις του ευρώ και της μετανάστευσης. Αν οι ηγέτες της ΕΕ ήταν σοφοί, θα είχαν προλάβει τους δικούς τους λαϊκιστές με την εκτόνωση των ζητημάτων που αυτοί είχαν επιλέξει για την εκστρατεία τους. Για παράδειγμα, θα επέτρεπαν μία μερική επιστροφή των εξουσιών από τις Βρυξέλλες σε εθνικό επίπεδο, και κάποιους γενικούς ελέγχους για τη μετανάστευση. Αλλά δεν θέλουν να συμπεριφερθούν με σύνεση. Θα απαντήσουν στην εκλογή του Trump όπως απάντησαν στην ψηφοφορία του Brexit – επιδιώκοντας ακόμη στενότερη ολοκλήρωση.

Είναι σαφές πως θεωρείτε την Ευρωπαϊκή Ένωση έναν παράγοντα διαφθοράς και όσον αφορά το κέντρο των Βρυξελλών και για τις εθνικές κυβερνήσεις που συνδέονται με το κέντρο. Γιατί το πιστεύετε αυτό;

Σε γενικές γραμμές, όσο πιο μακρινή είναι μία κυβέρνηση από τους ανθρώπους που επηρεάζει, τόσο περισσότερο καθίσταται ακριβή και ιδιοτελής. Οι άνθρωποι που εργάζονται στις Βρυξέλλες δεν είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από αυτούς που εργάζονται σε οποιοδήποτε εθνικό κεφάλαιο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ φορολογίας, εκπροσώπησης και δαπανών σε επίπεδο ΕΕ, ώστε να υπάρχει κίνητρο να ελέγχεται σωστά ο προϋπολογισμός.

Τελικά υπάρχει ευρωσκεπτικισμός, χωρίς εθνολαϊκισμό; Πιστεύετε σε μία δίκαιη Ευρωπαϊκή Ένωση των Βρυξελλών ή σε μία απλή συνεργασία των εθνών της Ευρώπης χωρίς κέντρο αποφάσεων;

«Λαϊκισμός», στις Βρυξέλλες, σημαίνει απλώς ότι «Κάτι που άλλοι άνθρωποι θέλουν, αλλά εμένα δεν μου αρέσει». Η βασική υπόθεση εναντίον της ΕΕ δεν είναι λαϊκιστική αλλά δημοκρατική. Είναι ότι πρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις, στενά όσο το δυνατόν περισσότερο από τους ανθρώπους που επηρεάζουν, και ότι η Δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα μέσα σε μια μονάδα όπου οι άνθρωποι αισθάνονται μια κοινή ταυτότητα – δηλαδή, εντός ενός δήμου. Εάν πάρετε τον «Δήμο» από τη Δημοκρατία, έχετε μείνει μόνο με το «κράτος»-με τη δύναμη ενός συστήματος που πρέπει να υποχρεώσουμε να επιβάλλει μέσω του νόμου ό, τι δεν μπορεί να ζητήσει στο όνομα του αστικού πατριωτισμού.

Όσον αφορά τον προστατευτισμό, σχεδόν κανείς στη Βρετανία δεν πιστεύει στα τιμολόγια ή στους εμπορικούς φραγμούς. Είμαστε ένα εμπορικό, ναυτικό έθνος, και υπάρχει συναίνεση πίσω από το ελεύθερο εμπόριο. Ένα από τα κύρια επιχειρήματα της εκστρατείας του «Leave» ήταν ότι η ΕΕ ήταν πάρα πολύ προστατευτική και ότι, εκτός αυτού, η Μεγάλη Βρετανία θα είναι ελεύθερη να ασχοληθεί με αναπτυσσόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Αυστραλία.

Το Βrexit θα συμβεί οπωσδήποτε ή μήπως το Βρετανικό Κοινοβούλιο θα εμποδίσει την εξέλιξη της διαδικασίας; Ειδικότερα, αναμένετε το Βρετανικό Κοινοβούλιο να αποτρέψει την ενεργοποίηση του Αρ.50;

Το Brexit θα συμβεί το 2019. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη εξακολουθούν να μιλούν για το «εάν» η Βρετανία εγκαταλείψει την ΕΕ. Κανείς στη Βρετανία, ούτε καν ο πιο φανατικός υποστηρικτής του «remain» δεν σκέφτεται ότι υπάρχει αμφιβολία.

Πιστεύετε σοβαρά, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να διορθώσει την οικονομία της με ένα Grexit; Γνωρίζετε ότι το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να διαχειριστεί ποτέ μόνο του τα δημοσιονομικά του και πάντα ζητούσε την βοήθεια των ξένων; Θεωρητικά, η υποτίμηση της δραχμής θα δημιουργούσε ανταγωνισμό αλλά ποιος θα έπειθε τον λαό να επιστρέψει σε μία οικονομία αυτάρκειας; Είναι θέμα πολιτικής περισσότερο και όχι οικονομίας!

Η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος αποδέκτης, σε κατά κεφαλήν δαπάνη, της ΕΕ από το 1981. Αποτέλεσμα; Πολλοί από τους καλύτερους και εξυπνότερους ανθρώπους στην Ελλάδα έχουν πάρει μία ορθολογική απόφαση να εργαστούν είτε απευθείας για την ΕΕ, είτε έμμεσα ως σύμβουλοι ή ανάδοχοι. Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να επινοήσουν δημιουργίες, κάνοντας πράγματα, τα πωλούν και γίνονται υπάλληλοι. Η Ελλάδα, επλήγη σοβαρά από το ευρώ, επειδή η οικονομία της αποκλίνει κυκλικά και διαρθρωτικά από την πλειονότητα των κεντρικών ευρωπαϊκών κρατών, πράγμα που σημαίνει ότι ακολουθεί μία νομισματική πολιτική που της επιβλήθηκε. Η διάσωση δεν ήταν για τον ελληνικό λαό, αλλά για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Χρήματα της ΕΕ βρίσκονται σε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, αν και υποτίθεται ότι η αποπληρωμή προέρχεται από τους Έλληνες φορολογούμενους.

Δεν πιστεύω ότι η υποτίμηση θα λύσει τα πάντα. Μακροπρόθεσμα, μια υποτίμηση δεν λύνει τίποτα. Όμως, βραχυπρόθεσμα, αυτό θα είχε αγοράσει χρόνο στην Ελλάδα να προβούν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Όπως το αντιλαμβάνομαι, δύο από τους μεγαλύτερους τομείς της οικονομία σας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός. Είναι εύκολο να δει κανείς πώς και οι δύο θα ωφελούνταν σημαντικά από ένα φθηνότερο νόμισμα.

Στο τέλος, όμως, δεν είναι μόνο η υποτίμηση που θα φέρει την Ελλάδα πίσω στη βιώσιμη ανάπτυξη. Πρόκειται για μια μετατόπιση από το δημόσιο τομέα προς τον ιδιωτικό τομέα – με άλλα λόγια, από το μη παραγωγικό μέρος της οικονομίας στο παραγωγικό μέρος.

Who is who

Ο Daniel Hannan John είναι Βρετανός πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο οποίος είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας την Νοτιοανατολική Αγγλία για το Συντηρητικό Κόμμα . Είναι επίσης ο Γενικός Γραμματέας της Συμμαχίας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (AECR), και είναι ευρωσκεπτικιστής χωρίς όμως να ανήκει στην κατηγορία των εθνολαϊκιστών.