Δ. Καμπουράκης

Το λένε Κέντρο Αποκατάστασης Animus και βρίσκεται στην Λάρισα. Το είχα ακουστά, όμως άλλο να το ακούς κι άλλο να το βλέπεις πως δουλεύει από μέσα. Όπως άλλο είναι να σου δίνουν τον υπέργηρο για να πεθάνει στο σπίτι σου μετά από ένα κάταγμα κι άλλο να βλέπεις ανθρώπους που (στην Λάρισα παρακαλώ, όχι στην χλιδάτη μας πρωτεύουσα) αναλαμβάνουν να σου τον αναστήσουν.

Έχει καταλάβει κανένας σας τι ακριβώς θα γίνει με τον πλωτό φράχτη; Εγώ ομολογώ πως όχι. Διευκρινίζω ευθύς εξ? αρχής ότι δεν έχω κανένα ηθικού τύπου πρόβλημα με την τοποθέτηση του και ότι θεωρώ καραγκιοζαρέους τους ευρωπαίους που αρνούνται μεν να πάρουν πρόσφυγες στις πατρίδες τους, αλλά κάνουν κριτική σε μας που προσπαθούμε να δυσκολέψουμε την είσοδο τους στην δική μας.

Όλοι θεωρούσαν τον περίφημο μήνα του μέλιτος μεταξύ λαού και κυβέρνησης ως κάτι πεπερασμένο, όλοι δήλωναν ότι ήταν λογικό και αναμενόμενο κάποια στιγμή να τελειώσουν οι γλύκες και να αρχίσουν τα προβληματάκια, όταν όμως το είδαν να γίνεται στην πράξη κατ' ευθείαν στραβομουτσούνιασαν. Στους κυβερνητικούς και στους κομματικούς Νεοδημοκράτες αναφέρομαι, έτσι;

Το τι ασυναρτησία έχω ακούσει και διαβάσει για τον κορονοϊό δεν περιγράφεται. Πάνω στο εύλογο ενδιαφέρον όλων μας για την επιδημία, βρίσκουν ευκαιρία να καβαλήσουν λογής-λογής θεωρίες ρατσισμού και συνωμοσίας που κανένας δεν ξέρει πούθε εκπορεύονται. Ο καθένας γράφει στα social media ό,τι του κατέβει, με όλους τους υπόλοιπους να το αναπαράγουν και να το διογκώνουν δίχως να χρησιμοποιούν το παραμικρό φίλτρο λογικής.

Όπως ο υπογλυκαιμικός έλκεται από το γαλακτομπούρεκο, έτσι και ο Αλέξης έλκεται από τα δημοψηφίσματα. Και όπως ο βετεράνος στρατιώτης ξεχνά τις κακουχίες του πολέμου και ανακαλεί στην μνήμη τις στιγμές νίκης, έτσι και ο Τσίπρας απωθεί την ανάμνηση της απελπισίας του όταν είδε το «όχι» να κερδίζει και κρατά ζωντανές μόνο τις εικόνες των τσάμικων της αλαλάζουσας πλατείας.

Θυμάστε εκείνο το παιδικό ανέκδοτο που ένας τρομερός κυνηγός αγρίων θηρίων γλύτωσε από θανατηφόρες επιθέσεις λιονταριών, κροκοδείλων, ρινόκερων και ελεφάντων μέσα στην άγρια ζούγκλα, αλλά πέθανε από τσίμπημα κουνουπιού την ώρα που κοιμόταν στο διαμέρισμα του; Έτσι κινδύνεψε (και κινδυνεύει ακόμα) να την πάθει η κυβέρνηση του Κυριάκου.

«Αυτό ήταν. Τώρα έδωσαν μέχρι και την θάλασσα στους ιδιώτες.» Πρόκειται για φράση γεμάτη ιερή οργή που άκουσα από στέλεχος(;) του ΣΥΡΙΖΑ σε κανάλι. Η συζήτηση αφορούσε τις επενδύσεις και ανάμεσα στα άλλα μπήκε το θέμα της αδειοδότησης των υδατοδρομίων, που περιλαμβάνει το καινούριο νομοσχέδιο του υπουργείου μεταφορών. Ο άνθρωπος ήταν έξαλλος. «Ιδιωτικά υδατοδρόμια; Που ξανακούστηκε;»

Πού εντοπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ τις βασικές κυβερνητικές αδυναμίες; Ποιοι πιστεύει ότι είναι οι αδύναμοι κρίκοι της Μητσοτακικής αλυσίδας, που αν επικεντρώσει εκεί τα πυρά του θα την σπάσει και θα βρει δίοδο προς τους ψηφοφόρους που δίνουν πλειοψηφίες; Στο μεταναστευτικό και στην αστυνομική βία. Ψάχνω να βρω τρίτο πεδίο αλλά δεν βρίσκω. Μα αν είναι έτσι, ο Αλέξης την πάτησε.

Ο Αλέξης και οι Συριζαίοι όχι μόνο δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αξιοπρόσεκτη κυβερνητική φθορά, αλλά αντιθέτως εκπλήσσονται με την δημοσκοπική αντοχή της επάρατης δεξιάς. Μην κοιτάτε τι λένε σε συνεντεύξεις και τηλεοπτικά πάνελ, η ψυχούλα τους το ξέρει. Για να περάσει η ώρα και να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους λένε και καμιά αντιπολιτευτική μπούρδα, βαθιά μέσα τους όμως μένουν εμβρόντητοι από τις απαράλλαχτες διαφορές υπέρ της ΝΔ που δείχνουν τα γκάλοπ.

Ο Μηταράκης είπε (πάλι) ότι οι σημερινές ανοικτές προσφυγικές δομές στα νησιά θα κλείσουν. Και που θα πάνε είκοσι χιλιάδες άνθρωποι που συνωστίζονται στη Μόρια; Προφανώς στην ηπειρωτική Ελλάδα. Που δηλαδή; Διότι όπου εμφανιστεί πούλμαν με γυναίκες που φοράνε μαντήλες και παιδάκια που κλαίνε, σκάει μύτη ένας δήμαρχος και του κλείνει τον δρόμο.

Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, θεωρητικώς είναι υπέρ του θεσμού της αξιολόγησης. Εξάλλου οι ίδιοι αξιολογούν καθημερινά την πρόοδο των μαθητών και φοιτητών τους; Είναι όμως εναντίον κάθε συγκεκριμένου συστήματος αξιολόγησης που τους προτείνεται. Πάντα θέλουν κάτι άλλο, κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό, πάντως προς Θεού όχι αυτό που νομοθετεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Οπότε έχουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. 

Το Σαββατοκύριακο είχα καλεσμένη στην τηλεοπτική μου εκπομπή την υπουργό παιδείας για το καινούριο της νομοσχέδιο. Μετά το τέλος της συζήτησης έριξα μια ματιά στα μηνύματα του τηλεοπτικού κοινού. Ήταν ασυνήθιστα πολλά -400 σχεδόν- και είχαν μια οξύτητα που με άφησε κατάπληκτο. Πάνω από τα μισά ήταν γραμμένα από εκπαιδευτικούς.

Ειλικρινά προσπαθώ να τους αποφύγω. Δεν θέλω να τους βλέπω, δεν γουστάρω να μαθαίνω νέα τους, δεν μ' ενδιαφέρει το διαζύγιό τους με τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Αλλά είναι αδύνατο να τους ξεφύγω. Μου την έχουν στημένη παντού. Στις ειδήσεις στην τηλεόραση, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, πάνω-πάνω στις ενημερωτικές ιστοσελίδες. Όποια πέτρα κι αν σηκώσω βρίσκω από κάτω τον Χάρι και την Μέγκαν.

Δεν θα καταφύγω στην κοινοτοπία «μόνο όποιος δεν δουλεύει, δεν κάνει λάθη». Φράση κατά βάση σωστή, πλην την σιχαίνομαι διότι αποτελεί το άλλοθι όσων κάνουν μια σαχλαμάρα και μετά πάνε να την δικαιολογήσουν δίχως να υποστούν τις συνέπειες. Στο μεταναστευτικό έγινε η μια μπαρούφα πάνω στην άλλη. Τώρα το πράγμα πάει να διορθωθεί. Έτσι απλά.

Προχθές έγραφα ότι για να προκόψει κανείς στις μέρες μας, πρέπει στην παλιά καρτέλα του ΙΚΑ που υπάρχει στο συρτάρι του να έχει κολλημένα ένσημα ΠΑΣΟΚ. Χθες διαπιστώσαμε κάτι ακόμα πιο βαρύ. Πως οι Πασόκοι έχουν καταλάβει και τον πολιτικο-δικηγορικό κλάδο. Όποιος εμπλέκεται σε σύγχρονο σκάνδαλο, σ' αυτούς βρίσκει νομικό αποκούμπι.

Διάβασα τον κατάλογο των Τομέων Ευθύνης του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ (από ονομασίες και τίτλους πάνε καλά). Δώδεκα τομείς έχει και στους εννιά ο Τσίπρας έβαλε πρώην Πασόκους. Πάλι καλά που υπάρχει ένας Δραγασάκης κι ένας Τζανακόπουλος ανάμεσα τους, αλλιώς θα νόμιζα πως διαβάζω τα απομνημονεύματα του συγχωρεμένου του Μαρούδα.

Τσάμπα αναρωτιούνται μερικοί γιατί οι λαλίστατοι Συριζαίοι δεν έβγαλαν άχνα για τις εικόνες που είδε το πανελλήνιο από το Κουκάκι. Οι άνθρωποι επιλέγουν πότε θα μιλήσουν, δεν είναι κορόιδα ν΄ ανοίγουν το στόμα τους όταν δεν τους συμφέρει. Κι αφού αυτή την φορά η αστυνομία έδρασε νομιμότατα, θα περιμένουν την επόμενη που κάποιος τραυματισμένος ή μπογιαντισμένος ένστολος θα παρεκτραπεί πάνω στα νεύρα του.

Να λοιπόν που γινόταν αυτή η χώρα να έχει ένα λογικό ασφαλιστικό. Που δεν θα είναι φορολογικό, αλλά ασφαλιστικό. Που δεν θα ναι άλλος ένας μηχανισμός εφαρμογής ταξικής μεροληψίας, αλλά μηχανισμός που θα εισπράττει λογικές εισφορές και θα αποδίδει κανονικές συντάξεις. Που δεν θα τιμωρεί όσους δούλεψαν και πλήρωσαν πολλά χρόνια, αλλά θα τους επιβραβεύει.

Ξέρετε πόσο νοικιάζεται στις μέρες μας ένα δυάρι 50 τετραγωνικών σε μια μεσαία περιοχή της πρωτεύουσας; Μεταξύ 500 και 600 ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Ο ενοικιαστής πρέπει να δώσει τρία νοίκια μπροστά (συν ένα στον μεσίτη τέσσερα), με συμφωνία να μπουν στο ενοικιαστήριο τα μισά χρήματα και τα υπόλοιπα να δίνονται μαύρα. Αυτά είναι τα χάλια μας, κύριοι.

Δεν θα περίμενα από τον Σύριζα τίποτα διαφορετικό απ? όσα είπε για την συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ. Σας εξομολογούμαι δε πως δεν ανησύχησα ούτε στιγμή για τους φούρνους της γειτονιάς μου, επειδή ο Χαρίτσης θα αναγνώριζε ξάφνου επιτυχία στο ταξίδι. Αν ο Σύριζα ήταν ικανός να πει τέτοια πράγματα, θα σήμαινε πως κουβαλούσε άλλα μυαλά. Αλλά τότε, θα ήταν ο Τσίπρας κι όχι ο Κυριάκος στον Λευκό Οίκο.