Β. Ευθυμιοπούλου

Προχθές ήταν η Έφη Αχτσιόγλου, πριν από μερικούς μήνες ήταν η Δόμνα Μιχαηλίδου, η Σοφία Νικολάου, η Νίκη Κεραμέως, η Φωτεινή Αραμπατζή. Τη σκοτεινή περίοδο του αντιμνημονίου ήταν η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ αλλά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου ενώ σταθερά είναι η Μαρέβα Γκραμπόφσκι (σε ασύλληπτο βαθμό), η Μπέτυ Μπαζιάνα ακόμα και η Ευγενία Μανωλίδου. Γυναίκες με δημόσια παρουσία και δημόσιο λόγο, σύζυγοι πολιτικών, γίνονται στόχοι επιθέσεων, με διάφορα προσχήματα.

Η ημερομηνία των εκλογών αφορά κυρίως τα κόμματα και τους υποψηφίους, κανέναν άλλο, και θα μας επιτρέψετε να μην συμμετέχουμε στον τελετουργικό και εν πολλοίς υποκριτικό «θρήνο» για τους υπουργούς που «αφήνουν τα μολύβια» και τους πολίτες που ταλαιπωρούνται γιατί οι υποθέσεις τους παγώνουν. Αν μας ενδιέφερε η παραλυσία που προκαλεί η προεκλογική περίοδος στη Δημόσια Διοίκηση θα την είχαμε φτιάξει. Όμως όχι. Την έχουμε για να υπηρετεί ρυθμούς εκλογικών τίτλων. Πάμε παρακάτω, λοιπόν.

Συμπληρώθηκαν 13 χρόνια λειτουργίας του Μουσείου της Ακρόπολης και σκεφτήκαμε να απαριθμήσουμε όσα μάθαμε, εμείς οι πολίτες, από τη μέχρι σήμερα λειτουργία του. Το Μουσείο είναι κάτι πολύ περισσότερο από τα εκθέματά του. Το Μουσείο είναι το επιστημονικό του προσωπικό και η διοίκησή του. Το Μουσείο είναι το νομικό καθεστώς με το οποίο λειτουργεί. Τα Μουσεία θέλουν χρόνο για να χτιστούν. Πόσο χρόνο όμως; Το Μουσείο είναι τελικά οι επισκέπτες του.

«Ο Θύμιος υιοθετείται από την κοινωνία του Πύργου», δήλωσε ο δήμαρχος της πόλης μετά την εμφάνιση του κ. Θύμιου Μπουγά, του συμπολίτη μας που, αφού υπέστη bullying και είχε εξαφανιστεί, τρομαγμένος, για ενάμιση μήνα. Τέλος καλό όλα καλά και είμαστε βέβαιοι ότι οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Πύργου αλλά και μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών, θα φροντίζουν να ελέγχουν την κατάστασή του και να προλαμβάνουν τις ανάγκες του. Αυτό είναι το ζητούμενο των κοινωνικών πολιτικών σήμερα: Να παρεμβαίνουν προληπτικά.

Δεν θα βαρεθούμε να το επαναλαμβάνουμε: η πολιτική είναι μια διαμεσολαβημένη διαδικασία. Η πολιτική αποκτά υπόσταση, όταν κάποιος περιγράψει τις εκάστοτε συνθήκες της με λέξεις, για να εξηγήσει το σήμερα και να περιγράψει ένα αύριο δίκαιο στο οποίο θα πρωταγωνιστούν οι περισσότεροι πολίτες. Όταν λοιπόν την πολιτική τη διαμεσολαβούν οι μάρκες ουίσκι, αυτοκινήτων και τα application δεν πας και πολύ μακριά.

Από τους ειδικούς μάθαμε ότι η πανδημία είναι ένα δυναμικό φαινόμενο που άλλοτε βρίσκεται σε έξαρση και άλλοτε υποχωρεί και τα μέτρα που κάθε φορά λαμβάνονται προσαρμόζονται στην πραγματικότητα της πανδημίας. Τώρα που τα κρούσματα πάλι αυξάνονται, επειδή έχουν εμφανιστεί ακόμα πιο μεταδοτικές μεταλλάξεις, αναρωτιόμαστε τι περιμένει η Επιτροπή των Ειδικών και δεν επαναφέρει τις μάσκες στους κλειστούς χώρους. Αφού «τα παιδιά» δεν καταλαβαίνουν μόνα τους, κάποιος πρέπει να αξιολογεί τον κίνδυνο για λογαριασμό τους διαρκώς.

Για ορισμένα από τα ανθρώπινα η ελληνική παράδοση παραμένει χρήσιμη. Για τον θάνατο, για παράδειγμα, θέλει την περίοδο του πένθους και του σεβασμού που οφείλουμε να δείχνουμε στο νεκρό να διαρκεί τουλάχιστον σαράντα (40) ημέρες ώστε ο πεθαμένος να έχει «κρυώσει» για τα καλά, το σοκ και τα έντονα συναισθήματα των πρώτων εικοσιτετραώρων να έχουν εξατμιστεί για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και για τους οικείους τα δάκρυα να έχουν αρχίσει να μετουσιώνονται σε βουβό πόνο.

Από αυτή τη στήλη συχνά επιχειρηματολογούμε πάνω στην ιδέα ότι την Τουρκία πρέπει να την υπολογίζουμε αλλά σε καμία περίπτωση να τη φοβόμαστε. Δεν τη φοβόμαστε την Τουρκία. Κι αυτό γιατί πιστεύουμε στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων και το φρόνημα ημών, των Ελλήνων. Αντίθετα, από όσα διαδίδουν οι γνωστοί εθνικιστικοί κύκλοι των Ελλαδεμπόρων οι περισσότεροι Έλληνες δεν αγαπούν την καλοπέραση περισσότερο από την Πατρίδα.

Ούτε το ΠΑΣΟΚ στα «ντουζένια» του δεν τόλμησε να αναγνωρίσει ως μόνο νόμιμο γάμο στη χώρα τον πολιτικό, με τον θρησκευτικό προαιρετικό. Αλλά ήταν 1982, πριν σαράντα ολόκληρα χρόνια.  Σήμερα, με αφορμή την πίεση που ασκείται στην κυβέρνηση για την αναγνώριση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών η συζήτηση για μια μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου έχει ξεκινήσει εκ νέου αλλά συντηρητικά και όχι με την τόλμη που θα περίμενε κανείς να διεξάγεται  μια τέτοια συζήτηση τον 21ο αιώνα.

Όλοι αναζητούν εργαζόμενους. Οι ξενοδόχοι, η εστίαση, οι αγρότες, οι εργολάβοι σε μικρά και μεγάλα δημόσια έργα, οι οίκοι ευγηρίας. Ήταν το πρώτο που σκεφτήκαμε ακούγοντας προχθές τον πρωθυπουργό να κάνει λόγο για την ανάγκη ένταξης των νόμιμων μεταναστών, συνδέοντας το θέμα με το δημογραφικό. Κι όμως, πριν φτάσουμε στο δημογραφικό, αυτή τη στιγμή επείγει να βρούμε ανθρώπους να δουλέψουν. Μόνο που για να δουλέψει κάποιος στον Τουρισμό ή σ'ένα Οίκο Ευγηρίας χρειάζεται πρώτα να έχει περάσει από στοιχειώδη εκπαίδευση.

Τελικά, δεν υπάρχει πιο «άχρηστη» δουλειά από αυτή που έχουν επιδοθεί, με μεγάλη σοβαρότητα, αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες ανά τον κόσμο. Γιατί ασχολούνται τα τελευταία χρόνια με την ανάλυση φαινομένων όπως ο ευρωσκεπτικισμός, ο εθνολαϊκισμός και ο αντισυστημισμός όταν όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τις αιτίες που προκαλούν τα φαινόμενα αυτά τα διαβάζουμε στις ειδήσεις; Αναφερόμαστε βέβαια στην εξοργιστική απόφαση της Κομισιόν να ξεμπλοκάρει το μερίδιο της Πολωνίας στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ για την πανδημία.

Η περιγραφή της εκδήλωσης που δημοσιεύθηκε στον Τύπο είναι πραγματικά ελκυστική. «Μια ολόκληρη μέρα γεμάτη ένταση, μουσική, αγάπη και χορό, ΕΡΧΕΤΑΙ!... από τους πιο γνωστούς Trappers όλης της Ελλάδος...». Διαπιστώσαμε ότι ανάμεσα στους trapper που θα εμφανιστούν είναι και ο καλλιτέχνης που απασχόλησε πρόσφατα την ειδησεογραφία για παράνομη οπλοκατοχή. Οι γονείς αισθάνονται καλά εάν τα παιδιά τους καταναλώνουν μια κουλτούρα που κανονικοποιεί τον σεξισμό και την οπλοκατοχή;

Η συνεδριακή περίοδος των τριών δημοκρατικών κομμάτων της Βουλής (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) έκλεισε και επισήμως την Κυριακή με την ολοκλήρωση του συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ. Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι οι εκτενείς αναφορές που έκαναν και τα τρία κόμματα στη νεολαία και τη δέσμευση να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων τους, με νέους, ηλικιακά, υποψηφίους. Αυτό όμως που ειλικρινά μας εντυπωσίασε είναι ότι σε κανένα συνέδριο δεν έγινε αναφορά στα παιδιά και τους συγγενείς των βουλευτών που κληρονομούν τις έδρες και τα υπόλοιπα αιρετά αξιώματα.

Δεν είχαν οι δημοτικές αρχές αρμοδιότητα να καθαρίσουν το περιβάλλοντα χώρο του υποσταθμού του ΔΕΔΔΗΕ στην Άνω Γλυφάδα οπότε δεν πήραν καμία δυναμική πρωτοβουλία να τον καθαρίσουν με το «έτσι θέλω», υποκινούμενοι από κάποιο αίσθημα απέναντι τους δημότες τους και τον τόπο. Οπότε κάηκαν. Μας είναι παγερά αδιάφορο αν έχουν αρμοδιότητα ή όχι. Ακόμα πιο αδιάφορη μας είναι τυχόν ύπαρξη αλληλογραφίας μεταξύ των υπηρεσιών. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι αδιαφόρησαν και καήκαμε.  Θα πρέπει να τελειώσει αυτό το αστείο, που μόνο αστείο δεν είναι, με τις αρμοδιότητες. 

Τα μέλη της ουκρανικής κοινότητας της Αθήνας που κάθε απόγευμα, στέκονται στα σκαλιά της Πλατείας Συντάγματος που οδηγούν στη Βουλή κρατώντας τη σημαία της πατρίδας τους, δεν τους έχουμε δει ποτέ ως «θέμα» σε ποστ στα ΜΚΔ. Μπορεί να βλέπουμε πολλές φωτογραφίες από το μέτωπο, κάθε είδους αλλά τους Ουκρανούς που ζουν εδώ κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε, είναι ασφαλέστερο να ασχολούμαστε με αυτούς που βρίσκονται μακριά και είναι αλήθεια ότι αυτοί είναι που υποφέρουν.

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε «από απόσταση» την προετοιμασία για την αντιπυρική περίοδο. Όταν λέμε «από απόσταση», εννοούμε ότι διαβάζουμε απλώς όσα δημοσιεύει το Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και ο αρμόδιος Υπουργός στα κανάλια του στα ΜΚΔ. Οι πυρκαγιές φέτος άρχισαν από πολύ νωρίς και στη συντριπτική τους πλειοψηφία ξέσπασαν από αμέλεια, κατά το κάψιμο χόρτων Διαβάζοντας όμως χθες όσα είπε ο καθ. Χρ.Ζερεφός για την ανικανότητα αρκετών Δημάρχων...

Είναι αλήθεια πως τα Δικαιώματα του Ανθρώπου πηγάζουν από μία αρχή που είναι πολύ «δυσκολοχώνευτη»: είναι καθολικά. Δηλαδή, όποιος γεννήθηκε στο ανθρώπινο είδος, ό,τι χρώμα και να έχει το δέρμα του, σε όποιον Θεό και να πιστεύει, όποια και να είναι η σεξουαλική του ταυτότητα τα απολαμβάνει. Χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση. Όποιος δεν αναγνωρίζει λοιπόν την καθολική ισχύ των Δικαιωμάτων, όποιος δηλαδή δεν αποδέχεται ότι τα Δικαιώματα ισχύουν για ολόκληρο το ανθρώπινο είδος και θέτει όρους απλώς δεν τα αποδέχεται.

Διαβάζοντας το ρεπορτάζ για τον τιτάνιο αγώνα του ιδιοφυούς φοιτητή Φυσικής Κώστα Τζαναβάρη να σπουδάσει, γιατί προερχόταν από φτωχή οικογένεια, οι μόνες άγνωστες λέξεις ήταν αυτές που αφορούσαν το αντικείμενο της έρευνάς του. Γιατί έπρεπε να περάσει ένας χρόνος ώστε ένας άπορος φοιτητής να βρει δωμάτιο στη φοιτητική εστία; Μήπως γιατί ακόμα και σήμερα, εν έτει 2022, τη διάθεση των δωματίων στις εστίες την ορίζουν συγκεκριμένες φοιτητικές παρατάξεις όπως γινόταν παλαιότερα; Στην «εποχή μας» ήταν η ΚΝΕ.

Αδυνατούμε να καταλάβουμε είναι τι ακριβώς θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και τι ακριβώς υποστηρίζει στο θέμα που έχει ανακύψει με την υπό ανέγερση βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να πάρει σαφή θέση στο ερώτημα αν πρέπει να γίνει εκεί η βιβλιοθήκη. Κάποια από τα θεωρούμενα και σοβαρά στελέχη του μάλιστα μας είπαν ότι οι βιβλιοθήκες είναι έργα που απαιτούν μελέτη δεκαετιών. Μήπως η υπό ανέγερση βιβλιοθήκη δεν έχει μελετηθεί αρκετά; Μήπως χτίζεται χωρίς σχεδιασμό;

Υποτίθεται ότι σε μια συγκέντρωση των Ισπανών «Αγανακτισμένων» εμφανίστηκε ένα πανό που, σύμφωνα πάντα με τις φήμες, έγραφε: «Ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Έτσι λοιπόν, στις 25 Μαΐου του 2011 ξέσπασε μια μεγάλη κινητοποίηση με κέντρο την Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, η οποία επεκτάθηκε σε πολλά αστικά κέντρα της χώρας. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ηγεσία και με ριζοσπαστική «αντισυστημική» κατεύθυνση ως προς τα αιτήματα αυτή η διαπαραταξιακή κινητοποίηση είχε αιτία το περίφημο Μνημόνιο.