Μπορεί η εσωκομματική εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ να ξεπέρασε κάθε προσδοκία για τη μαζικότητα της, μπορεί η προοπτική της «προοδευτικής» κυβέρνησης να κάηκε, μπορεί η παρουσία του Ν. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να δημιουργήσει προβλήματα στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως όλα αυτά αφορούν εμμέσως τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό που προέχει είναι να παραγάγει έργο, ώστε όταν θα λογοδοτήσει στους Έλληνες πολίτες να μπορεί ζητήσει την ψήφο τους.
Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δε βρίσκεται στο τι θα κάνει το ΚΙΝΑΛ ή στο πόσο θα πιεστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Το 40% που την ψήφισε το 2019 ζητεί την εφαρμογή των όσων λίγων και μετρημένων υποσχέθηκε προεκλογικά. Τα υπόλοιπα θα έρθουν στην ώρα τους.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση δεν έχει απέναντι της απλώς έναν πολύ κακό αντίπαλο. Δεν έχει καθόλου αντίπαλο και αυτό είναι κάτι το αρνητικό πρωτίστως για τη δημοκρατία μας και δευτερευόντως για την ίδια. Αναμφίβολα αυτό τη συμφέρει από στενή κομματική άποψη. Όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου σε δημοκρατικά πολιτεύματα θα ήθελαν να ήταν στη θέση της. Και όλοι οι πρωθυπουργοί ζηλεύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν δούμε όμως τη μεγάλη εικόνα θα διαπιστώσουμε πως μια κυβέρνηση που δεν αισθάνεται την αναπνοή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο σβέρκο της, που δεν νιώθει πως απειλείται, αυτή λοιπόν η κυβέρνηση επαναπαύεται, εφησυχάζει και παράγει ένα minimum έργο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση; Είναι κυβέρνηση χαμηλών ταχυτήτων; Η έλλειψη αντιπάλου έχει φέρει μια κυβερνητική ραστώνη;
Ο καθένας αξιολογεί όπως νομίζει το κυβερνητικό έργο. Εκείνο που δεν ξέρουμε όμως είναι πώς θα ήταν, αν υπήρχε μια πιεστική αξιωματική αντιπολίτευση με πειστικές προτάσεις και συγκροτημένο πολιτικό αφήγημα. Η κοινή λογική υποστηρίζει πως η κυβέρνηση θα προσπαθούσε περισσότερο και οι ρυθμοί της θα ήταν πιο έντονοι. Ο σκληρός ανταγωνισμός βελτιώνει τους παίκτες. Και σήμερα αυτό δεν υπάρχει.
Ανδρουλάκης ή Παπανδρέου δευτερευόντως θα πρέπει να ενδιαφέρουν τη Νέα Δημοκρατία. Ο βασικός της αντίπαλος αυτή τη στιγμή είναι ο κακός της εαυτός. Οι καθυστερήσεις και τα λάθη στην παρούσα φάση έχουν τις δικαιολογίες τους, όμως πάνω στην κάλπη ο ψηφοφόρος δε θυμάται το γιατί δεν έγινε εκείνο ή το άλλο, αλλά ψηφίζει με το δεδομένο ότι δεν έγινε.
Έχει χιλιοειπωθεί πως για την κυβέρνηση υπάρχει μόνον ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Η αυτοδυναμία. Όλα τα άλλα θα βάλουν την πατρίδα μας σε περιπέτειες, σε μια κρίσιμη περίοδο για τις οικονομικές προοπτικές της ΕΕ. Είναι γνωστό πως από την άνοιξη του 2022 μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκηρυχθούν εκλογές, κάτι που απαιτεί η κυβέρνηση να ανεβάσει τις στροφές της, επιταχύνοντας την υλοποίηση των σχεδιασμών της. Ο φόβος και το δίλημμα της πιθανής ακυβερνησίας γίνεται πειστικό μόνον όταν η πλειοψηφία των πολιτών είναι ικανοποιημένη από την κυβέρνηση που το θέτει. Μόνον τότε συσπειρώνεται γύρω της.
