Του Νίκου Ρίζου
Τώρα ήλθε και έδεσε… Δεν φτάνει που μας οδηγούν ξετσίπωτα στη καταστροφή αλλά μας δουλεύουνε κιόλας… Τι την θέλεις βρε μπάρμπα την πολιτική αφού δεν το κατέχεις το άθλημα… Ειρωνεύεσαι κυνικά τους ταλαίπωρους εξερευνητές των κάδων των σκουπιδιών και τους ανθρώπους της εξαθλίωσης με τις επιπόλαιες τηλεοπτικές σου παλαβομάρες… Απευθύνεσαι στον ταλαιπωρημένο λαό λες και μιλάς στον φίλο σου παίζοντας τάβλι στο καφενείο του νησιού… Αυτό δεν είναι πολιτική… Αυτό είναι ο έσχατος εξευτελισμός του πολιτικού λόγου… Η έσχατη προσβολή του κοινού αισθήματος… Ο λαός είναι σε απόγνωση κι αυτοί οι άνθρωποι πολιτικολογούν σε μια συχνότητα εξωγήινων αντανακλαστικών… Στη συχνότητα Πολάκη… Kαι όλα αυτά στη μέση της μεγαλύτερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που γνωρίζει η χώρα… Μία χούφτα ανεύθυνοι και ανίκανοι πολιτικοί επελέγησαν από τον λαό να επιλύσουν το πρόβλημα της κρίσης και αυτοί αντί για λύση αναλώνονται σε ανούσια φληναφήματα κομματικής εσωστρέφειας που πολλές φορές φτάνουν στα όρια της γελοιότητας. Βολοδέρνουν , κοροϊδεύουν και αδρανούν επικίνδυνα και μάλιστα στα όρια να τους προσάψει κανείς δόλιες και σκοτεινές σκοπιμότητες για τον τρόπο με τον οποίο οδηγούν το καράβι… « Ο οκνηρός εναντιώνεται μόνος στον εαυτό του »έλεγε σοφά ο Σενέκας ο νεώτερος, λες και είναι ένας σημερινός εύστοχος παρατηρητής αυτών που συμβαίνουν στη χώρα μας… Είναι πράγματι όλα αυτά οκνηρία και ανικανότητα; Η μήπως προδοτική σκοπιμότητα… Είναι απλά μία μάχη που η καλή κυβέρνηση δίνει απέναντι στο κακό λαό; Είναι βέβαιο ότι κάποτε θα μάθουμε τι παίζεται… Το θέμα είναι να το μάθουμε πριν πάθουμε τα χειρότερα…
Αυτή η απίστευτη πολιτική αγριάδα ενστίκτων, αντανακλαστικών και συμπεριφορών πλανάται στη καθημερινότητα των ανθρώπων και κανείς δεν γνωρίζει που και πως θα εκδηλωθεί, και με ποιο τρόπο θα σκάσει, το φαινόμενο αυτό… Ο λαός παρακολουθεί , ανέχεται και αναμένει… Το πολιτικό σύστημα δεν τον έχει συνηθίσει στην αναγκαιότητα τέτοιων αντανακλαστικών… Ο μόνος του προβληματισμός μέχρι σήμερα ήταν εάν θα ψηφίσει το ένα η το άλλο κόμμα, ανάλογα με το ποιο αντιπροσώπευε με τον ποιο αποδοτικό τρόπο τα στενά ατομικά του συμφέροντα… Καμία κομματική δύναμη δεν τον προβλημάτισε ποτέ για την γενικότερη πορεία που έχει η χώρα… Κανείς δεν του μίλησε για τις επιπτώσεις των κυβερνητικών επιλογών… Κανείς δεν του ανέλυσε ποτέ τα προβλήματα που θα ανακύψουν μετά την είσοδο του σ αυτή την χωρίς πάτο έννοια της εθνικής καταστροφής… Ό,τι έπρεπε να κατανοήσει από τις τρομαχτικές αλλαγές που συνέβαιναν στη ζωή του έπρεπε να το κατανοήσει σχεδόν μόνος του… Και να ήταν μόνο η πολιτική εξουσία που δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει… Ήταν τα ΜΜΕ που και αυτά η αδρανούσαν – επιεικώς – η έπαιζαν τα παιχνίδια δυνάμεων σκοτεινών…
Είναι τόσο εξοργιστικό και τόσο εξόφθαλμα στημένο… Ποιο; Το γεγονός ότι στα κανάλια και τα ραδιόφωνα συνωθούνται καιρό τώρα δεκάδες αναλυτές όπου ο καθένας μας λέει το κοντό του και το μακρύ του…Και δεν υπάρχει μία εκπομπή στην οποία να αναλύονται ΟΛΑ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Και ταυτόχρονα να πιθανολογούνται οι τρόποι αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών… Ένα προς ένα… Με τον τρόπο αυτό και ο πολίτης θα έχει μια σφαιρική ενημέρωση για αυτό που τον απασχολεί ώστε να μπορεί να έχει βάση και η θυσία την οποία υφίσταται άλλα και η κυβερνητική εξουσία θα μπορεί να χειρίζεται με ποιο καθαρό τρόπο τα εργαλεία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων... Εμείς εδώ τι έχουμε… Έχουμε μία χύδην ματιά σε κάθε τι το απίστευτο… Αντιλαμβανόμαστε το σύμπτωμα αλλά αρνούμαστε να αναζητήσουμε το πραγματικό αίτιο…Διαμαρτυρόμαστε – πολύ σωστά – αλλά μένουμε σ΄ αυτή και μόνο σ΄ αυτή την διαμαρτυρία…
Η αναντιστοιχία ανάμεσα στη κυβερνητική πραγματικότητα και σ΄ αυτό το οποίο συμβαίνει στο λαό είναι εξοργιστική… Έως θα έλεγα – προδοτικά ύποπτη… Κανένας μέχρι τώρα – πλην ασθενών εξαιρέσεων – δεν έχει το θάρρος να μας πει ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική… Γιατί – κακά τα ψέματα-είναι εξαιρετικά και απολύτως εθνική… Πολλές σκοτεινές δυνάμεις έχουν ποντάρει στο ενδεχόμενο διάλυσης της χώρας μέσα από διαδικασίες αποσύνθεσης της… Άλλοι ψελλίζουν ενδεχόμενο μετάβασης στη δραχμή… Άλλοι σχεδιάζουν και ονειρεύονται πιστεύω καυδιανά δίκρανα, κάτω από τα οποία θα βαδίζει ταπεινωμένος και νικημένος ο ελληνικός λαός όπως τότε στο Καύδιο ο ρωμαϊκός στρατός… Άλλοι σχεδιάζουν και ονειρεύονται μία εθνική συρρίκνωση κάτι που για την ώρα δεν βρίσκεται στην προτεραιότητα σκέψης του λαού λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει… Και αυτό διευκολύνει τα σχέδια και εξιτάρει τα όνειρα τους…
Το πιο τραγικό όμως στη δική μας υπόθεση δεν είναι αυτό… Το πιο τραγικό, ίσως και το πιο ουσιαστικό σύμπτωμα της μοίρας μας, είναι ότι η πολιτική εξουσία, συνολικά αλλά ιδιαίτερα η κυβερνητική, εξακολουθεί να μην δίνει δείγματα αγάπης προς την πατρίδα… Πολύ λίγο ασχολούνται με την ακεραιότητα του ελληνισμού… Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η κυβερνητική ομάδα που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας δεν έχει πείσει μέχρι σήμερα τον λαό της ότι εργάζεται για την χώρα που κυβερνά και όχι για κομματικά η ιδεοληπτικά συμφέροντα… Εδώ ο κόσμος χάνεται, οι γείτονες διοχετεύουν την δική τους κρίση στα κανάλια των νησιών του Αιγαίου και εμείς εδώ έχουμε ανόητους μπαρμπάδες να κάνουν ασκήσεις Αλτσχάιμερ πάνω στην εθνική ακεραιότητα της χώρας…
