Άρθρα

Ο δυτικός κόσμος πάντα κάνει το ίδιο λάθος το οποίο του έχει κοστίσει σε σχέση με την Τουρκία. Πρόκειται για έναν κατευνασμό ο οποίος γίνεται επικίνδυνος, αν συνυπολογιστεί ότι πολιτικοί της Δύσης, ευρωπαϊκά και αμερικανικά think tanks, ομολογούν εμμέσως πλην σαφώς ότι συμφωνούν με τον Ερντογάν στο ότι η Δύση χρειάζεται περισσότερο την Τουρκία από ό,τι η Τουρκία τη Δύση.

Στις 27 Ιανουαρίου 1945 οι Σοβιετικοί απελευθερώνουν το Άουσβιτς και εκεί βρίσκονται μπροστά σε μια τρομερή γενοκτονία του 20ου αιώνα. Στις 11 Ιουλίου 1995 έμελλε η ιστορία να επαναληφθεί με μια από τις μεγαλύτερες σφαγές μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου με θύματα αυτή τη φορά, όχι Εβραίους αλλά Βόσνιους μουσουλμάνους της Σρεμπρένιτσα.

Η χώρα χρειάζεται ένα νέο αφήγημα. Ένα σχέδιο συγκροτημένο και ταυτόχρονα φρέσκο, μακριά από μπαγιάτικες αγκυλώσεις και πολιτικές ατολμίες. Η επιτροπή Πισσαρίδη που παρουσιάζει τις πρώτες της προτάσεις την Πέμπτη θα κάνει ασφαλώς την δουλειά της. Κεφαλαιοποίηση του ασφαλιστικού, στροφή στην μεταποίηση, δραστικές αλλαγές στο ευρύτερο Δημόσιο και στην απονομή Δικαιοσύνης, σύνδεση πανεπιστημίων με αγορά εργασίας, ακούγεται ότι θα είναι ανάμεσα στις προτάσεις της.

Εν μέσω υγειονομικής κρίσης κάποιοι θεοσεβούμενοι, μεταξύ αυτών και μια κυβερνητική βουλευτίνα καθώς και μια καθηγήτρια επιδημιολογίας, με βαθιά την πίστη πως η πίστη τους προστατεύει από ιούς, μετέλαβαν των αχράντων μυστηρίων. Ουδεμία έκπληξη: Οι χριστιανοί ξέρουν πως πιστεύουν.

Η έλλειψη καινοτομίας που χαρακτηρίζει την Ελλάδα της μεταπολίτευσης είναι και ο βασικός λόγος που η οικονομία μας απέτυχε. Σε δέκα όμως χρόνια μπορούμε να ζούμε σε μια πολύ διαφορετική χώρα. Αρκεί να αξιοποιήσουμε τα υψηλά επίπεδα επιστημονικής έρευνας και να συνεχίσουμε τον ψηφιακό μετασχηματισμό κράτους και επιχειρήσεων.

Φανταστείτε την Ελλάδα που γνωρίζουμε, τα μέρη που αγαπάμε και επισκεπτόμαστε πώς θα ήταν τη δεκαετία του '60, ανέγγιχτα, παρθένα, απόλυτη ομορφιά, λιγοστός κόσμος... Τώρα λοιπόν είναι η ευκαιρία να στηρίξουμε εμείς, οι Ελληνες, την τουριστική μας κοινότητα και ταυτόχρονα να ζήσουμε ό,τι πιο κοντινό στο ελληνικό καλοκαίρι μιας άλλης εποχής

Ο  Leonard Cohen, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ποιητής Εβραίος από τον Καναδά, φθάνει  στο Ισραήλ το φθινόπωρο του 1973, λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου του  Yom Kippur. Εκείνη την εποχή, ο Cohen έμενε στην  Ύδρα  με τη φίλη του Suzanne Elrod και τον γιο τους Adam.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να ξεπεράσουμε τις βαρύτατες οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας παραμένει το τεράστιο μέγεθος του κράτους. Μόνη διέξοδος σωτηρίας είναι ο δραστικός περιορισμός του.

Με την ψήφιση του νομοσχεδίου για το θεσμικό πλαίσιο των μικροπιστώσεων, γίνεται ένα βήμα μπροστά για να εδραιωθεί και να αναπτυχθεί αυτός ο κλάδος. Και όπως στα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα θα δημιουργήσει και τους κατάλληλους μηχανισμούς και εργαλεία για την υποστήριξή του.

Οι «Μένουμε Ευρώπη» χάσαμε πανηγυρικά το δημοψήφισμα. Όμως, συσπειρώσαμε το 40% του ελληνικού λαού, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, απέναντι σε μια ετερόκλητη συμμαχία του «όχι» του 60%, που ξεκινούσε από την άκρα αριστερά και κατέληγε στη Χρυσή Αυγή. Ο στόχος μας επιτεύχθηκε: η Ελλάδα έμεινε στην Ευρώπη.

Ο Μανώλης Φάμελλος, η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Στάθης Δρογώσης τραγουδοποιοί, φίλοι και ιστορικοί σύμμαχοι από τον περασμένο αιώνα,  δεν έχουν να φοβηθούν πολλά μέσα στο μάλλον άβολο κλίμα της πανδημίας. Ετοιμάζονται για μια μεγάλη εμφάνιση, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων τη Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020. Τίτλος της παράστασης,  «Δεν σε αγγίζω μα σε φτάνω».

Ενδεχομένως ο «Χαμένος» να είναι το καλύτερο βιβλίο της Τζέην Χάρπερ. Ατμόσφαιρα, διαρκείς ανατροπές και το βάρος της κοινής γνώμης στις ζωές των ηρώων, αποδεικνύουν ότι στις μικρές κοινωνίες οι παραμορφωτικοί καθρέφτες ενίοτε μεταβάλλουν τα πάντα.

Το κλεμμένο τηλέφωνο μιας συνεργάτιδας του Ιγκλέσιας και η κλεμμένη συνομιλία ενός συνεργάτη του Ζάεφ αποκαλύπτουν τις μεθόδους που ακολουθούν οι δήθεν άσπιλοι και αμόλυντοι της δήθεν αριστεράς, των «αδελφών» κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και των επιστήθιων φίλων του Τσίπρα. Σε Μαδρίτη και Σκόπια επικρατεί αναβρασμός ανάλογος με αυτόν που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις στην Ελλάδα. Βίοι παράλληλοι…

Η Γελοία Σκοταδιστική Αντιμνημονιακή Απάτη, μετά την θλιβερή Χρεωκοπία, διέλυσε ολόπλευρα την Ελλάδα μέσα από τις περίπου 1.500 διαδηλώσεις που σημειώθηκαν μεταξύ 2010 και 2014. Αυτές κατέλυσαν το Κράτος Δικαίου, πολυδιέσπασαν την κοινωνία, συχνά έκαψαν την Αθήνα. Εν τέλει συρρίκνωσαν το ΑΕΠ, όντας, κοντολογίς, μήτρες ύφεσης, φτώχειας, πόνου, δυστυχίας.

Μετά την υποδειγματική διαχείριση της πανδημίας όσον αφορά το υγειονομικό σκέλος της, η εκκίνηση των εργασιών στο μεγαλύτερο project αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη έρχεται να ενισχύσει και να αναδείξει τη νέα εικόνα της Ελλάδας διεθνώς ως χώρας σοβαρής, αξιόπιστης και φιλικής στις επενδύσεις.

Εάν ο Ερντογάν εμμείνει στην ιδέα του Πορθητή να μετατρέψει και πάλι την Αγια-Σοφιά της χριστιανικής Βασιλεύουσας (και) σε μουσουλμανικό τέμενος, αυτό θα σημαίνει ότι το πρόβλημά του δεν είναι (μόνον) το Αιγαίο. Είναι κυρίως η επίδειξη δύναμης και η διείσδυση στον «Οίκο των απίστων».

Ένα σημείο της προ ημερών συνέντευξης του Πάνου Καμμένου προκαλεί ερωτήματα, αφού δεν συνδέεται με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας και τον αφορούν. Μίλησε για μια υπόθεση για την οποία είχε ενημερωθεί από το ΥΠΕΞ σχετικά με το Ιράν χωρίς να προχωρήσει σε διευκρινίσεις. Η αναφορά του συνδέθηκε με τον πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛ που εμφανίζεται στην έρευνα της ΕΥΠ. Γράφει Ειδικός Συνεργάτης.

Με τη διαμόρφωση του νέου αφηγήματος, αλλά κυρίως με την αναζήτηση εκείνου του πολιτικού προσωπικού που θα το υπηρετήσει, βρίσκεται «αντιμέτωπος» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη θετική ατζέντα της επόμενης μέρας.

Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια από εκείνο το δημοψήφισμα του 2015, ίσως το πιο θολό, το πιο παραπλανητικό και το πιο ανορθόδοξο δημοψήφισμα που έγινε ποτέ σε αυτή τη χώρα. Ενός δημοψηφίσματος το οποίο η τότε κυβέρνηση, όχι μόνο δεν σεβάστηκε το αποτέλεσμά του, αλλά κινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάνοντας μια απίθανη τούμπα, που θα τη ζήλευε και ο καλύτερος ακροβάτης.

Την περασμένη Δευτέρα, το περιοδικό TIME δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Αναθεωρούμε τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζουμε τους αστυνομικούς στην οθόνη. Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους υπερήρωες». Εκεί, η Eliana Dockterman εξισώνει τους αστυνομικούς με τους υπερήρωες οι οποίοι επιβάλλουν τη δικαιοσύνη με ακραίο τρόπο. Η μόνη διαφορά τους είναι η στολή που φοράνε!