Απορίες μιας ζαλισμένης

Της Μαρίας Dawkinson

Καλά, η θάλασσα δεν έχει σύνορα, όπως λέει. Αυτά όμως τα σημεία στα τουρκικά παράλια που είναι πολύ οριοθετημένα, συγκεκριμένα και πασίγνωστα, γιατί δεν μπορεί κανένας να τα ελέγχει;

Στην Ελλάδα τελικά, προκοπή δεν κάνεις αν δεν είσαι bully;

Οι πιλότοι όταν κάνουν απεργία θα κατέβουν στη Βασ. Σοφίας με αεροπλάνα;

Την επίθεση αγάπης στο Ιράν την ξέρουν οι τζιχαντιστές σουνίτες;

Πώς είναι να βρίσκεις, μετά από ένα χρόνο παρενόχλησης, τα ενδυματολογικά σου alter egos;

Το hotspot του Σχιστού προηγήθηκε της επίσκεψης στο Πέραμα, ή η επίσκεψη προηγήθηκε του hotspot;

Τον Πάμπλο Ιγκλέσιας με παπιγιόν και φράκο τον είδε ο σύντροφος;

Ο Μπέρνι Σάντερς θα πάψει να εκμεταλλεύεται την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να λέει ούτε ένα ευχαριστώ;

Κραχ, μάχες, διαδηλώσεις, αποκλεισμοί, ματ, τραυματισμοί. Γι'' αυτό τόσο ενδιαφέρον στις μπουχάρες; Για να τα κρύψουμε από κάτω;

Το κίνημα «δεν πληρώνω» ήταν περιορισμένης ευθύνης;

Αυτό το ευφυές παιδί στην Άρτα που ανακάλυψε γυαλιά για τους τυφλούς που λειτουργούν με υπέρηχους θα το πάρουν με ειδική υποτροφία στη Σχολή που θέλει, ή θα ξενιτευτεί μαζί με όλα τα άλλα;

Η ιατρική ομάδα από την Πάτρα που εξασφάλισε την πατέντα για το εμβόλιο κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας γιατί συνεχίζει το πειραματικό του στάδιο στην Αυστραλία;

Το χρηματιστήριο στις πόσες μονάδες μας κόβει από το ευρώ;

Ο Γκρουέφσκι που θα μας αφήσει να αποκαλούμε τη Μακεδονία μας, Μακεδονία, θα μας αφήσει να μιλάμε εκεί ελληνικά;

Ο Ερντογάν στους πόσους πρόσφυγες μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Ουφ... Μη δίνεται σημασία. Είπαμε. Ζαλισμένη.