Του Γιάννη Παντελάκη
Υπάρχει ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, να έχει σκεφτεί έστω, την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια σχολεία; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Υπάρχει ωστόσο περίπτωση, να έχει βουλευτές σαν τον Τριανταφυλλίδη, που προτείνουν κάτι τέτοιο και μάλιστα μέσα από αρθρογραφία στην επίσημη εφημερίδα του κόμματος.
Όλο αυτό σημαίνει, πως ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει στις τάξεις του ένα συνονθύλευμα ανθρώπων με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και καταβολές. Ένα ευρύ φάσμα φαινομενικά αταίριαστων μεταξύ τους ανθρώπων με διαφορετικές αναφορές και νοοτροπίες, κομματικές και πολιτικές αφετηρίες, πολλές φορές συγκρουόμενες μεταξύ τους. Μια ομάδα ανθρώπων που αρχικά τους ένωσε η προοπτική της εξουσίας και τώρα η ίδια η εξουσία, η οποία πάντα λειτουργεί συνεκτικά.
Ο Τριανταφυλλίδης που έκανε την απίστευτη αυτή πρόταση, είναι ένας. Δεν είναι ο μόνος. Υπάρχει ο Σιμορέλης, που ενώ δήλωνε αντιμνομηνιακός, δήλωσε αργότερα ότι αν δεν υπήρχε μνημόνιο θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει. Υπάρχει ο Σκουρλέτης που για μια δημόσια επιχείρηση (χωρίς αντικείμενο μάλιστα) πρότεινε τον διορισμό συζύγου βουλευτή και σήμερα κάνει μαθήματα ταξικής συνείδησης. Υπάρχει η βουλευτής Καφαντάρη που θεωρεί τον σύζυγό της ιδανικό γι αυτή την θέση. Υπάρχουν βουλευτές που ενώ ψήφισαν τις ιδιωτικοποιήσεις, μετέχουν σε διαδηλώσεις εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων. Υπάρχει ο Φλαμπουράρης που θεωρεί τον Λεβέντη αγωνιστή υπέρ των οικονομικά αδύνατων, υπάρχει και ο Αθανασίου που λέει ότι πρέπει να ζητηθεί συγνώμη από τον Σημίτη. Υπάρχει και ο Μανιός που αναρωτήθηκε αν θα τους χαλάσει μια 12η περικοπή στις συντάξεις, αφού ήδη έχουν υποστεί 11!
Υπάρχουν πολλοί ακόμα που συστεγάζονται στο ίδιο κόμμα με το ψευδεπίγραφο πρόσημο της αριστεράς. Το οποίο χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν την εξουσία και να εφαρμόσουν υποτίθεται μια διαφορετική πρόταση. Την οποία βλέπουμε και η οποία απογοητεύει και τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι, πως όλα τα κόμματα εξουσίας, είναι πολυσυλλεκτικά. Οι τάσεις συνυπάρχουν και αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Ωστόσο στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. Ο Τριανταφυλλίδης δεν εκφράζει κάποια πολιτική τάση, αλλά μια νοοτροπία και ένα επίπεδο. Όπως και οι υπόλοιποι. Μιλάμε δηλαδή για μια συνύπαρξη διαφορετικών νοοτροπιών και διαφορετικής πολιτικής αισθητικής ακόμα.
Ο Τσίπρας -παρότι η κυρίαρχη ευθύνη γι αυτό που βλέπουμε του ανήκει- σίγουρα δεν έχει λόγους να είναι ικανοποιημένος από αυτό που συμβαίνει. Ωστόσο, υπάρχει ο απαγορευτικός αριθμός «153» που δεν του επιτρέπει να κάνει οτιδήποτε. Λογικά, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ένας βουλευτής κόμματος που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερό μάλιστα, προτείνει δίδακτρα στα δημόσια σχολεία, αυτόματα διαγράφεται. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο βουλευτής ισχυρίζεται ως συνήθως, πως παρερμηνεύτηκε η πρότασή του και όλα συνεχίζουν να κυλάνε όπως πρώτα. Εκτός από την σοβαρότητα η οποία εξακολουθεί να δέχεται ισχυρά πλήγματα...
