(Photo by Carlos Becerra/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Image)
Του Γιάννη Κουζηνού
Το τραπέζι του διαλόγου μεταξύ των εκπροσώπων του Συνασπισμού της αντιπολίτευσης-MUD- και του Προέδρου Maduro υπό την σκέπη του διαμεσολαβητή του Βατικανού στρώθηκε την περασμένη Παρασκευή. Τα είπανε, τα συζητήσανε,τα συμφωνήσανε και ευτυχισμένοι γύρισαν στα σπίτια τους. Δεν την άγγιξα την είδηση και τα αποτελέσματα της για μέρες. Σαν να έπρεπε να μαζέψω τα πιάτα από αυτό το τραπέζι αλλά το καθυστέρησα γιατί μου ερχόταν μια πολύ άσχημη μυρωδιά από το σημείο. Πέρασαν μερικές μέρες και δυστυχώς η άσχημη μυρωδιά έγινε δυσωδία.
Όπως και να έχει όμως αυτά είναι τα νέα. Δεν τα παράγω,απλά τα μεταφέρω. Και αν νιώσετε δυσφορία και απογοήτευση διαβάζοντας τα, προσπαθήστε μόνο να μπείτε στην δική μας θέση. Για εμάς ήταν ένα ισχυρό χαστούκι.Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια όχι από την πλευρά του καθεστώτος αλλά από την πλευρά εκείνων που πάνω τους είχαμε στηρίξει τις ελπίδες μας για κάτι καλύτερο.
Διάβασα, σε ένα κατά τα αλλά πολύ εύστοχο άρθρο, ότι το MUD αυτοκτόνησε πολιτικά μετά από αυτή την συνάντηση με την στροφή 180 μοιρών, μακάρι να έκαναν 360 μοιρών σαν τον δικό μας τον μηχανικό, από τις θέσεις τους. Σας μιλάω ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν αυτοκτόνησαν πολιτικά η αν γύρισαν στα σπίτια τους και πέρασαν από μια θηλιά στον λαιμό τους. Το MUD δημιουργήθηκε το 2008 και στις τάξεις του περικλείει όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα που αντιτίθενται στις πολιτικές του Τσαβισμού.
Ο μοναδικός σκοπός σχηματισμού αυτού του μεγάλου και ετερόκλητου πολιτικού Συνασπισμού ήταν να δημιουργηθεί ισχυρός αντίπαλος κατά του Hugo Chavez τότε, και σήμερα κατά του Maduro. Μετά τον θάνατο του Chavez και την ανάληψη της Προεδρίας από τον Maduro οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν, μετά και από την ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου και την ολοκληρωτική απογύμνωση του πολιτικού συστήματος που ακολούθησαν για 17 χρόνια οι επαναστάτες, το MUD με την ρητορική του και την αντιπολιτευτική του τακτική κατάφερε να καρπωθεί τεράστια πολιτικά οφέλη, συγκεντρώνοντας την στήριξη της τεράστιας πλειοψηφίας της κοινωνίας. Η μεγάλη αυτή πλειοψηφία μάλιστα αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο αποτέλεσμα των εκλογών για το Κοινοβούλιο το 2015 όπου το MUD κατάφερε να κατακτήσει την υπέρ πλειοψηφία όπως αυτή ονομάζεται, με το 65% των ψήφων.
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή για όσους διαβάζουν την στήλη "Εδώ Βενεζουέλα" και παρακολουθούν τα γεγονότα στην χώρα. Πάντα με την σκανδαλώδη βοήθεια από το Ανώτατο Δικαστήριο, 3 από τους εκλεγμένους του MUD κατηγορήθηκαν για εκλογική απάτη και χωρίς να γίνει ποτέ δική, τους αφαιρέθηκε η δυνατότητα να εκπροσωπήσουν την περιφέρεια τους στο Κοινοβούλιο και στερώντας την υπέρ πλειοψηφία από την αντιπολίτευση.
Ακολούθησαν συνεχείς απαξιωτικές δηλώσεις από τον Maduro που τους χαρακτήριζε σε κάθε ευκαιρία απάτριδες, αλλά και απανωτές αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου που έβγαζε άκυρες όλες τις αποφάσεις του νέου Κοινοβουλίου. Η αποκορύφωση φυσικά του πολιτικού δράματος ήταν η ακύρωση του δημοψηφίσματος ανάκλησης κατά του Προέδρου Maduro στα μέσα της θητείας του όπως το Σύνταγμα στην χώρα προβλέπει.
Και ενώ φτάσαμε μισό βήμα από την "πορεία χωρίς επιστροφή" προς το Προεδρικό Μέγαρο, μετά από μαζική λαϊκή απαίτηση και αποδοχή της από την πλευρά του MUD, σαν από μηχανής Θεός,ήρθε η διαμεσολάβηση του Βατικανού και αφού πάγωσαν όλες οι δυναμικές κινήσεις κατά του καθεστώτος,οι δύο πλευρές κάθισαν στο τραπέζι του διαλόγου.
Το αποτέλεσμα του διαλόγου; Πέντε σημεία συμφωνίας, πέντε σημεία ντροπής.
1) Η αντιπολίτευση αναγνωρίζει ότι η οικονομική κρίση της Βενεζουέλας έχει προκληθεί από σαμποτάζ και από ένα «οικονομικό πόλεμο» που διεξάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της χώρας.
2) Δέχονται περισσότερη "παρακολούθηση και έλεγχο" από την κυβέρνηση, αντί για επιστροφή στο ελεύθερο εμπόριο και τις ελεύθερες αγορές ως το καλύτερο μέσο για να τελειώσει η μαζική έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων στη Βενεζουέλα.
3) Δέχονται ότι το Κοινοβούλιο παράκουσε το Ανώτατο Δικαστήριο απευθύνοντας έκκληση για διενέργεια δημοψηφίσματος ανάκλησης.
4) Δέχονται ότι η εκλογή των τριών μελών του Κοινοβουλίου που κατηγορήθηκαν για απάτη είναι άκυρη και με αυτή την παραδοχή αναγνωρίζουν ότι δεν έχουν αρκετές ψήφους για την παραπομπή σε δίκη του Προέδρου.
5) Στο έγγραφο της συμφωνίας δεν αναφέρεται καν η άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων αφού " ορισμένοι που τελούν υπό κράτηση θα απελευθερωθούν σύντομα ".
Επειδή δεν θέλω να σας κουράσω,θα έχουμε άλλωστε την ευκαιρία να τα αναλύσουμε όλα ένα προς ένα σε επόμενα κείμενα, θα κλείσω με ένα πρώτο σχόλιο. Όχι δεν με ενδιαφέρει καθόλου η πολιτική αυτοκτονία του MUD η τουλάχιστον της πλειοψηφίας των κομμάτων που το απαρτίζουν.Κάποιοι μέσα στο MUD διαφώνησαν και ύψωσαν την φωνή τους κατά αυτής της κατάπτυστης παρωδίας διαλόγου και η κοινωνία θα τους ανταμείψει όταν έρθει η ώρα.
Το μόνο θετικό είναι ότι επιτέλους θα χωρίσει η ήρα από το σιτάρι. Αυτό που με ενδιαφέρει,με πονάει,με εξοργίζει και με τρομάζει,είναι ότι ο Maduro και το καθεστώς κέρδισαν υπέρ πολύτιμο χρόνο και την παραμονή τους ανενόχλητοι στην εξουσία. Χρόνο που όπως έχω γράψει παρά πολλές φορές,όσοι ζούμε στην Βενεζουέλα δεν διαθέτουμε.Κόσμος υποφέρει και άνθρωποι πεθαίνουν στην κυριολεξία. Στο άρθρο του στην PanAm Post ο Luis H. Ball παραθέτει μια γνωστή φράση του Winston Churchill αναφερόμενος στις πράξεις του MUD και με αυτή την φράση κλείνω.
“You were given a choice between war and dishonor. You chose dishonor and you will have the war.”
