15+1 ερωτήματα για την προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει μαύρο στην ενημέρωση

15+1 ερωτήματα για την προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει μαύρο στην ενημέρωση

Της Όλγας Κεφαλογιάννη

Ο αντισυνταγματικός «νόμος Παππά» αποτελεί  μια πρωτοφανή μεθόδευση της κυβέρνησης για τον έλεγχο της ενημέρωσης και τον περιορισμό της πολυφωνίας. Ο στόχος του ήταν και εξακολουθεί να είναι ο περιορισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ο περιορισμός του ελέγχου της εξουσίας και της άσκησης κριτικής. Η δημιουργία ενός κλειστού ολιγοπωλιακού συστήματος με στενές σχέσεις εξάρτησης μεταξύ των υπερθεματιστών και του κράτους.

Θα πρέπει να είμαστε σαφείς. Η κυβέρνηση δεν καταπολεμάει τη διαπλοκή. Το αντίθετο. Την καλλιεργεί και φτιάχνει και το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξή της. Δυστυχώς ό,τι συμβαίνει αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία! Μας απομακρύνει από τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, και μας φέρνει κοντά σε τριτοκοσμικές απολυταρχίες που θέλουν να ελέγχουν το τοπίο της ενημέρωσης.

Δεν είναι μόνο η αντισυνταγματικότητα του νόμου, η οποία πολύ σύντομα θα κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι ολόκληρη η διαδικασία και η μεθόδευση από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια διαδικασία που ευτελίζει θεσμούς, αγνοεί νόμους και τελικά παραχωρεί δημόσιο αγαθό με μόνο κριτήριο το «πορτοφόλι». Καμία κοινωνική διάσταση, κανένα ποιοτικό χαρακτηριστικό, καμία μέριμνα για το περιεχόμενο, των νέων σταθμών. Ο “νόμος Παππά” απορρυθμίζει το τηλεοπτικό τοπίο, και δυστυχώς δημιουργεί χιλιάδες νέους ανέργους.

Όλο αυτό είναι ο σκληρότερος κυνισμός, ο πιο απροκάλυπτος αμοραλισμός. Η πρόσφατη παρουσία του Υπουργού Επικρατείας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας όχι μόνο δεν έλυσε, αλλά δημιούργησε περισσότερες απορίες. 

Τα ερωτήματα που υπάρχουν είναι πολλά και αναπάντητα. Διατυπώνω τα κυριότερα, μέσα από τα οποία προκύπτει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, η μεγάλη «επιχείρηση» της κυβέρνησης για μαύρο στην ενημέρωση.

1ον. O νόμος προβλέπει ότι έπρεπε να δημοπρατηθούν ταυτόχρονα πανελλαδικές, περιφερειακές και θεματικές άδειες. Γιατί δημοπρατήθηκαν μόνο οι πανελλαδικές; 

2ον. Θα προκηρύξει η κυβέρνηση και άλλες άδειες εθνικής εμβέλειας, γενικού περιεχομένου ή θεματικές και σε ποιο χρόνο;

3ον. Αν πρόκειται να προκηρυχθούν επιπλέον άδειες, πώς διασφαλίζεται η βιωσιμότητα που υποτίθεται ότι επετεύχθη με τον περιορισμό των καναλιών σε 4, με δεδομένο ότι οι νέοι πάροχοι θα απευθυνθούν στην ίδια αγορά διαφήμισης;

4ον. Αν δεν πρόκειται να προκηρυχθούν επιπλέον άδειες, πώς διασφαλίζεται η πλήρης αξιοποίηση του φάσματος, που επιβάλλεται από τον στόχο της πολυφωνίας και “υπενθυμίζεται” στην επιστολή Έτινγκερ;

5ον. Θα νομοθετήσει εκ νέου η κυβέρνηση;  Πόσες αλλαγές θα κάνει;  Πόσες φορές θα επικαλεστεί το δίκαιο της ανάγκης;

6ον. Με δεδομένο ότι σε όλες τις χώρες, η άδεια ελεύθερης επίγειας μετάδοσης τηλεοπτικού περιεχομένου παρέχεται έναντι σταθερού τιμήματος, πώς δικαιολογείται η παροχή της ίδιας ακριβώς 10ετούς άδειας σε δυο επιχειρήσεις με διαφορά τιμήματος που φτάνει και το 73%;

7ον. Με δεδομένο το ετήσιο κόστος της τάξης των 50 εκατ. ευρώ για κάθε πάροχο, σε συνδυασμό με τα 43-75 εκατ. ευρώ που θα πληρωθούν μέσα στους πρώτους 24 μήνες, προκύπτει ότι ένας σταθμός θα έχει επενδύσει στη διετία 2016-2017 περίπου € 150 εκατ. Τα προσδοκώμενα έσοδα την ίδια περίοδο, αναμένονται να μην καλύπτουν ούτε το μισό από αυτό το ποσό. Πώς αυτό συνδυάζεται με την επιδίωξη ύπαρξης υγιών και ανεξάρτητων επιχειρήσεων; 

8ον. Η μείωση των παρόχων από 8 σε 4 ενισχύει ή περιορίζει τον ανταγωνισμό;

9ον. Η μείωση των παρόχων από 8 σε 4 ενισχύει ή περιορίζει την πολυφωνία και τον πλουραλισμό ; 

10ον. Με βάση τις προσφορές των υπερθεματιστών μπορεί να είναι βιώσιμοι οι νέοι τηλεοπτικοί σταθμοί; 

11ον. Γιατί ο διαγωνισμός έγινε με ηλεκτρονικό σύστημα που δεν είχε πιστοποίηση διεθνούς οίκου, όπως προέβλεπε η προκήρυξη;

12ον. Είναι δυνατόν να γίνει έλεγχος πόθεν έσχες σε 5 μέρες;

13ον. Γιατί ο έλεγχος του πόθεν έσχες έγινε μετά τη δημοπρασία, ενώ στο στάδιο της προεπιλογής δεν έγινε κανένας έλεγχος;

14ον. Η αποδοχή της εκπρόθεσμης εγγυητικής επιστολής του κ. Καλογρίτσα δεν ήταν διακριτική μεταχείριση της Επιτροπής προς το συγκεκριμένο υποψήφιο; 

15ον. Διαψεύστηκε ή όχι η Επιτροπή και η Γενική Γραμματεία ως προς τον έλεγχο του πόθεν έσχες του κ. Καλογρίτσα, αφού τελικά ο συγκεκριμένος υπερθεματιστής δεν είχε την οικονομική δυνατότητα καταβολής της πρώτης δόσης;

16ον. Η συμμετοχή του Καλογρίτσα στο διαγωνισμό, ενώ δεν είχε την αναγκαία οικονομική επιφάνεια, προκάλεσε στρέβλωση και αδικαιολόγητη διόγκωση των προσφορών ή όχι; 

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα και ακόμα περισσότερα που προκύπτουν καθημερινά, σκιαγραφούν μια σκοτεινή, πολύπλευρη και εξαιρετικά επικίνδυνη ιστορία για την ενημέρωση, για τον πλουραλισμό και τελικά για τη Δημοκρατία στη χώρα μας. Το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ, πλέον δεν έχει δράκο. Ο αντισυνταγματικός «νόμος Παππά» που παρέκαμψε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, στηριζόμενος σε έωλα επιχειρήματα, ότι δήθεν δίνεται μια μάχη κατά της διαπλοκής  είχε ένα και μόνο στόχο. Τον έλεγχο της ενημέρωσης, την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Εμείς, δεν πρόκειται να  τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους.