Οι λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» ανάμεσα στο Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν, ήταν το σημαντικότερο γεγονός του Σεπτεμβρίου του 2023. Ο σχεδιασμός ολοκληρωνόταν με έναν οικονομικό, εμπορικό και ενεργειακό «διάδρομο» που ξεκινούσε από την Ινδία, διερχόταν από τις προαναφερθείσες χώρες και κατέληγε στη Ελλάδα.
Στη σχετική ομιλία του ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου είχε δηλώσει ότι οι Συμφωνίες του Αβραάμ προανήγγειλαν την αυγή μιας νέας εποχής ειρήνης. Κι συνέχισε λέγοντας: «Πιστεύω ότι βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας πολύ μεγάλης εξέλιξης. Μια ιστορική συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.
Μια τέτοια ειρήνη θα βοηθήσει πολύ προς τον τερματισμό της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης. Θα ενθαρρύνει άλλα αραβικά κράτη να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Θα ενισχύσει τις προοπτικές ειρήνης με τους Παλαιστίνιους. Θα ενθαρρύνει μια ευρύτερη συμφιλίωση μεταξύ του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ, μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Μέκκας, μεταξύ των απογόνων του Ισαάκ και των απογόνων του Ισμαήλ. Όλα αυτά είναι τεράστιες ευλογίες».
Παράλληλα ο Σαουδάραβας πρωθυπουργός και πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, διαβεβαίωνε την ίδια περίοδο ότι η χώρα του και το Ισραήλ «πλησιάζουν καθημερινά» προς την εξομάλυνση των σχέσεων τους και ότι η επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος ήταν πολύ σημαντική για την ευόδωση της κοινής προσπάθειας.
Ήλπιζε δε ότι οι δύο χώρες θα κατέληγαν σε μια λύση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2024 το οποίο θα διευκόλυνε τη ζωή των Παλαιστινίων και θα επέτρεπε στο Ισραήλ να διαδραματίσει έναν σημαντικότατο ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης Σεπτεμβρίου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο Τζο Μπάιντεν είχε συναντηθεί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, επιβεβαιώνοντας τις διαπραγματεύσεις για ισραηλινο-σαουδαραβική συμφωνία, με την απαίτηση αυτή να συνοδευτεί από «βελτίωση» της οικονομικής κατάστασης και της «κατάστασης ασφαλείας» στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής Οχθης.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε επαναλάβει τα περί λύσης του Παλαιστινιακού στη βάση των δύο κρατών. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, οι δύο ηγέτες «χαιρέτισαν την πιθανή προσεχή διεξαγωγή» μιας υπουργικής συνόδου μεταξύ του Ισραήλ και αρκετών αραβικών χωρών, με το λεγόμενο «σχήμα της Νεγκέβ», προκειμένου «να προωθηθούν ακόμη περισσότερο οι πρωτοβουλίες περιφερειακής ολοκλήρωσης».
Στην πρώτη σύνοδο της Νεγκέβ, που είχε οργανωθεί από το Ισραήλ το 2022, είχαν συμμετάσχει το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος, το Μαρόκο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - τέσσερις αραβικές χώρες που είχαν ήδη εξομαλύνει τις σχέσεις τους με το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα ο Ιρανός Πρόεδρος του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν εκτιμούσε ότι το «διπλωματικό παζάρι» Ουάσιγκτον - Τελ Αβίβ - Ριάντ γινόταν σε βάρος του Παλαιστινιακού και έκανε λόγο για «προδοσία» των Παλαιστινίων. Υποστήριζε ότι μια σχέση μεταξύ των χωρών της περιοχής και του «σιωνιστικού» καθεστώτος θα ήταν μια πισώπλατη μαχαιριά για τον παλαιστινιακό λαό και την παλαιστινιακή αντίσταση.
Επικαλούνταν δηλαδή το Παλαιστινιακό ζήτημα σαν δικαιολογία για να καταγγείλει την ειρηνική προσέγγιση ανάμεσα σε πρώην εχθρούς, η οποία εκ του αποτελέσματος θα έθετε τις επιδιώξεις των μουλάδων του Ιράν στο περιθώριο.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά από δεκαπέντε ημέρες, οι εκπρόσωποι του Ιράν στον Παλαιστινιακό χώρο, δηλαδή η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ προχώρησαν στην τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ, στη σφαγή εκατοντάδων Ισραηλινών και στην απαγωγή τουλάχιστον 150 ομήρων. Ο σκοπός της Χαμάς που αποτελεί το μακρύ χέρι του Ιράν στην Παλαιστίνη ήταν να συρθεί το Ισραήλ σε ένα πόλεμο που δεν ήθελε και να δημιουργηθεί μια εκρηκτική κατάσταση που θα οδηγούσε στην καθυστέρηση ή ακόμα και στην ακύρωση της συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία και τις υπόλοιπες χώρες του Κόλπου και της Βόρειας Αφρικής.
Δεν είχε κανένα λόγο το Ισραήλ το πρότυπο “Startup Nation” της Μέσης Ανατολής, που βρίσκεται στην κορυφή της ψηφιακής τεχνολογίας, της καινοτομίας και της οικονομικής ευημερίας να εμπλακεί σε πόλεμο με τους τρομοκράτες της Χαμάς. Ωστόσο, αναγκάστηκε να διεξάγει έναν αμυντικό πόλεμο. Και σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σημείο στο οποίο, αυτός που ξεκίνησε τον πόλεμο, επειδή ηττάται, παριστάνει το θύμα. Και τα θύματα του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας είναι ουσιαστικά θύματα – μαριονέτες στα χέρια των τρομοκρατών μουλάδων της Τεχεράνης.
Τη σκυτάλη ακολούθως ανέλαβαν οι εκπρόσωποι του Ιράν στο Λίβανο, δηλαδή η Χεζμπολάχ. Μια οργάνωση που έχει βυθίσει τον Λίβανο σε έναν άτυπο εμφύλιο πόλεμο διαρκείας και σε μια περιδίνηση φτώχειας, ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Έτσι οι τρομοκράτες της Χεζμπολάχ, άρχισαν να βομβαρδίζουν κατοικημένες περιοχές του Ισραήλ. Και εάν το Ισραήλ δεν διέθετε το αντιπυραυλικό σύστημα του Ισραήλ, το γνωστό “Iron Dome”, θα υπήρχε εκατόμβη νεκρών.
Ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί κατοικημένων και πάλι περιοχών του Ισραήλ, από θύλακες των Φρουρών της Ιρανικής Ισλαμικής Επανάστασης της Τεχεράνης, που δραστηριοποιούνται σε περιοχές του Ιράκ και της Συρίας. Οι στόχοι ήταν και πάλι άμαχοι. Και σε αυτήν την περίπτωση το “Iron Dome” έκανε το θαύμα του.
Και τέλος, στον στίβο των εχθροπραξιών εισήλθε και η Υεμένη με τους Χούθι. Μιλάμε για ένα εξαθλιωμένο πληθυσμό, που ζει στη φτώχεια στην ανέχεια, δίχως τρόφιμα, φάρμακα και νερό, που αντί να κοιτάξει να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του, υπηρετεί το Ιράν επιτιθέμενος σε ισραηλινούς στόχους, θέτοντας σε κίνδυνο τη διεθνή ναυσιπλοΐα, το διεθνές εμπόριο και την παγκόσμια οικονομία.
Μετά τη χθεσινή επίθεση, οι μουλάδες της Τεχεράνης, επέλεξαν να βγουν στο προσκήνιο. Συγκρουόμενοι όχι πλέον μόνο με το Ισραήλ, αλλά με το σύνολο του Δυτικού κόσμου.
Ίσως, όσοι υποστήριζαν τη «δικαιολογημένη αναγκαιότητα της επίθεσης της Χαμάς» και το «δίκιο των Παλαιστινίων», να αντιλαμβάνονται πλέον ότι από την πρώτη στιγμή, πίσω απ’ όλα, ήταν το Ιράν. Και αν προχωρήσουν περαιτέρω και παρατηρήσουν τη σιωπή της Κίνας και της Ρωσίας, αντιληφθούν ξεκάθαρα ότι η επίθεση του Ιράν είναι μια φάση μόνο του πολέμου κατά του ελεύθερου δημοκρατικού δυτικού κόσμου, που έχει σήμερα σαν προπύργιο το Ισραήλ.
