Διαβάζω πως ο πρωθυπουργός βλέποντας το πρόβλημα που υπάρχει στη Βόρειο Ελλάδα θα πυκνώσει τις επισκέψεις του στην περιοχή εν όψει των ευρωεκλογών. Εκτιμώ πως μια τέτοια τακτική δε θα φέρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα για ένα λόγο: διότι αυτοί που έχουν απομακρυνθεί από τη Νέα Δημοκρατία διαφώνησαν με κάποιες επιλογές του ίδιου του πρωθυπουργού. Συνεπώς, μπορεί αυτές οι επισκέψεις να κινητοποιήσουν τον κομματικό μηχανισμό, όμως είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Ο λόγος του πρωθυπουργού δεν ακουμπά πλέον αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι κοινός τόπος και ελπίζω να το γνωρίζει και το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, πως το κόμμα του κ. Κυριάκου Βελόπουλου, στους περισσότερους νομούς της Β. Ελλάδας, θα βρεθεί στη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Το δε άθροισμα των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είτε εκπροσωπηθούν στην ευρωβουλή είτε όχι, θα ξεπεράσει αισθητά το 20%, πάντα σε αυτή την περιοχή.
Το να καθόμαστε και να μοιράζουμε χαρακτηρισμούς στους ψηφοφόρους αυτών των κομμάτων είναι αντιπαραγωγικό. Με κάποιους από αυτούς -τους περισσότερους θα έλεγα- η Νέα Δημοκρατία ουδεμία δυνατότητα επικοινωνίας έχει. Οι τροχιές τους είναι ασύμβατες. Η διαφορά είναι πολιτισμική και δε γεφυρώνεται. Με έναν κόσμο όμως θα μπορούσε να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας, υπό μια προϋπόθεση: Θα έβρισκε αυτές τις προσωπικότητες που ο λόγος τους και η εν γένει παρουσία τους θα ήταν αποδεκτή από αυτό το «δύσκολο» ακροατήριο.
Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις το βασικό δεν είναι τι λέει κάποιος, αλλά ποιος είναι αυτός που το λέει.
Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας γνωρίζει ποιοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά και εντασσόμενοι στο ευρωψηφοδέλτιο θα προσπαθούσαν να συνομιλήσουν με ένα κοινό που δεν είναι μικρό και το οποίο θα μπορούσε, με κατάλληλους χειρισμούς, να επαναποκτήσει την επαφή με την παράταξη που παραδοσιακά ψήφιζε. Το ερώτημα είναι αν θα τολμήσει να κάνει αυτό το άνοιγμα προς τα δεξιά. Διότι άριστες είναι οι επαφές με την ελίτ της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας, όμως το παιχνίδι στη Μακεδονία παίζεται με άλλους όρους. Πιο τραχείς.
Η υποψηφιότητα Μπελέρη είναι μια ενδεδειγμένη λύση, αλλά δεν αρκεί. Ο άνθρωπος είναι στη φυλακή του Ράμα και θα εκπροσωπηθεί προεκλογικά δια αντιπροσώπων. Σαφώς θα βοηθήσει σημαντικά η παρουσία του στο ευρωψηφοδέλτιο, αλλά χρειάζεται και άλλη μια προσωπικότητα με ισχυρό δεξιό συμβολισμό.
Τα γράφω αυτά, διότι διαβάζω για τους προβληματισμούς του Μεγάρου Μαξίμου για τη Βόρειο Ελλάδα. Λύσεις που θα πρέπει να δοκιμαστούν υπάρχουν, το ζητούμενο είναι η πολιτική βούληση ή η πολιτική τόλμη.
Διαφορετικά, ας μη γκρινιάξουν ή εκπλαγούν με αυτό που θα δουν το βράδυ της 9ης Ιουνίου.
