«Μωραίνει Κύριος» όταν ο προεκλογικός αγώνας γίνεται αδυσώπητος, κυρίως μεταξύ υποψηφίων του ιδίου ψηφοδελτίου. Όπερ και η διάγνωση του Κεφαλλονίτη υποψηφίου ευρωβουλευτή Φαραντούρη, ο οποίος λόγω «Φ» φοβάται ότι δεν θα φτάσουν ποτέ οι σταυροί μέχρι το ονοματάκι του, αλλά θα έχουν εξαντληθεί μέχρι το «Λ» της κυρίας Λεκατσά του Πολυτεχνείου που κατάγεται κι αυτή από τη γειτονική Ιθάκη.
Τα έχει αυτά ο εκλογικός αγών.
Αλλά να φτάσει, κοτζάμ καθηγητής να ισχυρίζεται ότι, αφού «δεν τρώγεται», δεν καταλαβαίνει «πως το ΒΒΒ της επενδυτικής βαθμίδας επηρεάζει», θετικά εννοείται, τους ανθρώπους αυτής της χώρας, είναι πρόβλημα μεγάλης τάξεως.
Η αφορμή δόθηκε με την απροειδοποίητη (και γι αυτό ακόμη πιο θετική…) ανακοίνωση του επενδυτικού οίκου στάθμισης των κινδύνων που περιβάλλουν το, τεράστιο, ελληνικό δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τη Standard & Poor’s (S&P), η Ελλάδα πηγαίνει καλύτερα και αυτό ενοχλεί την ανερμάτιστη αντιπολίτευση.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που η S&P μας προβίβασε μεταξύ των αξιόπιστων κρατών, αποδίδοντάς μας, μετά από 15 χρόνια, την επενδυτική βαθμίδα.
Το γεγονός ότι η S&P ήρθε, σήμερα, να βελτιώσει τη βαθμολογία της χώρας σε «θετική» προοπτική είναι εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.
Για όποιον καταλαβαίνει βεβαίως.
Ή, για να το θέσω διαφορετικά, για όποιον οφείλει να έχει καταλάβει τι πέρασε η χώρα τα σκληρά χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης.
Ή, για να το θέσω ωμά, για όποιον όφειλε να έχει καταλάβει πόσο τεράστια ζημιά έκανε στη χώρα η παράταξη της οποίας ήταν και είναι υποψήφιος. Ξέχασε ότι η S&P υποβάθμισε την Ελλάδα έξι (αριθμός 6) συνεχόμενες φορές στη διάρκεια ενός μόνο έτους, το 2015.
Δεν πρέπει να έχει προηγούμενο η κατρακύλα αυτή αξιοπιστίας στα διεθνή χρονικά του δημόσιου χρέους μιας χώρας. Κατρακύλα στην οποία μας οδήγησε ακριβώς αυτή η νοοτροπία που εκφράζει ο κ. Φαραντούρης.
Γι αυτό, άλλωστε, κάθε μικρότερη ή μεγαλύτερη βελτίωση στην εικόνα που έχουν οι αγορές -γιατί αυτές επηρεάζει καθοριστικά η κρίση των αναλυτών της S&P- την κερδίζουμε με δυσκολία και, κυρίως, την κερδίζουμε και θα την κερδίζουμε μόνον και εφόσον βελτιώνονται οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων αυτής της χώρας. Βελτίωση που μας δείχνει μόνον η πορεία του εθνικού εισοδήματος.
Αυτό που σίγουρα δεν «τρώγεται» είναι ο αφόρητος λαϊκισμός όσων νομίζουν ότι μπορούν να πολιτεύονται χωρίς ο λαϊκισμός τους να έχει σοβαρές συνέπειες στο λαϊκό εισόδημα.
Εφέτος θα πιάσουμε και πάλι το κατά κεφαλήν εισόδημα που είχαμε πριν ξεδιπλωθεί η μεγάλη κρίση του ελληνικού χρέους.
Η προοπτική αυτή είναι που επιτρέπει τα άλματα που κάνει ο κατώτατος μισθός και οι άλλες αμοιβές. Σε αυτήν την προοπτική συμβάλλει η εξασφάλιση λελογισμένων πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό.
Χάρη σε αυτήν επιτυγχάνεται τριπλάσια ανάπτυξη συγκριτικά προς την οικονομία της Ευρωζώνης, που δοκιμάζεται σκληρά από τα υψηλά επιτόκια του ευρώ, τον επίμονο πληθωρισμό και τη διεθνή εμπορική αναταραχή.
Μόλις αντιπροχθές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με την έκθεσή του Fiscal Monitor, επιβεβαίωσε ότι η πορεία του χρέους, ως αναλογία στο εθνικό εισόδημα το οποίο αυξάνεται ταχύτατα, βρίσκεται σε σταθερή και ζωηρή καθοδική τροχιά.
Το 2029, εκτιμά το Ταμείο, το χρέος θα αναλογεί στο 138,8% του ΑΕΠ. Τώρα είναι στο 158,8%. Στα δύσκολα έτη της μεγάλης κρίσης, μεταξύ 2014-2018, ήταν γύρω στο 180% του ΑΕΠ.
Με την ύφεση που προκάλεσε η πανδημία, το 2020, πέρασε το 200%.
Ίσως ο κ. Φαραντούρης και η νεοκομπανία του κ. Κασσελάκη να μην αντιλαμβάνονται ότι τα χρόνια περνούν γρήγορα και το 1932 απέχει λιγότερο από μια δεκαετία.
Δύο τουλάχιστον χρόνια πριν ενεργοποιηθεί και πάλι η «βόμβα» του κρατικού χρέους, ιδιαίτερα μάλιστα αν δεν έχει προηγουμένως απενεργοποιηθεί η άλλη «βόμβα» του ιδιωτικού χρέους, πρέπει να έχουμε ανατάξει πλήρως την εθνική μας οικονομία.
Έχουμε δηλαδή έξι, το πολύ, έτη στη διάρκεια των οποίων πρέπει να διατηρήσουμε εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές, δηλαδή μαζί με τον πληθωρισμό.
Αφότου, το 2021, ισοφαρίσαμε την καθίζηση της πανδημίας (+10% μετά το -10%), το τρέχον ΑΕΠ μεγάλωσε με ρυθμό 14% (’22) και 6,6% (’23).
Εφέτος θα έχουμε πάλι μια πολύ καλή επίδοση. Ο πληθωρισμός, εκτός από τη σοβαρότατη ζημιά έχει κι ένα «καλό»: μειώνει γρήγορα την αναλογία του χρέους προς το διαθέσιμο εθνικό εισόδημα.
Προτείνω σε όσους ευφυολογούν με κάθε θετική εξέλιξη της εθνικής οικονομίας να το ξανασκεφτούν. Σίγουρα πάντως δεν κάνουν για τη δουλειά της ευρωπαϊκής εκπροσώπησης για την οποία ζητούν την ψήφο σας.
